Spektrum

#5: Kiraz Pembe

SPEKTRUM

5. BÖLÜM: Kiraz Pembe

*Elektrik akımının var olduğu her yerde manyetik alan mevcuttur. Elektrik yükleri arasındaki gerilim ne kadar yüksekse, elektromanyetik alan da o kadar yoğun olur.*

"Bu teoride bir yanlışlık var. Mesela yiğitliğin onda dokuzu kaçmaksa, o bir kişi de bensem, ben de yiğitimdir ama genele uymamışımdır. Bir yanlışı herkes yapıyor diye o yanlış meşru olmaz."

Kerem'e aptalca bir cesaretinin olduğunu söylemiştim ve eve geldiğimizden beri pes etmeden bunun hakkında konuşuyordu. Gözlerimi devirdim.

"Sen de kaçıyorsun ama. Bak evine gidemedin?"

"Ne?"

"Ne?" diye tekrarladım istemsizce.

"Nasıl?"

"Neden?" diye sordum bu kez de.

"Ne zaman?"

"Siz ne saçmalıyorsunuz orada?!..."

Osman'ın kapıyı anahtarla açıp içeriye girdiğini fark etmemiştim bile. Konudan saptığımız, hatta dürüst olmak gerekirse ortada bir konu da olmadığı için değişik bir suratla durmuş bizi izliyordu.

"Osman, Turuncu ile tanış!"

Osman bir Kerem'e bir bana baktı. "İsmin bu mu!?"

"Şükrediyorum, Pembe de olabilirdi..." dedim gülerek, "Hem ben bu ismi hak ederek aldım."

Montunu çıkarıp Kerem'in yanına otururken, "Nasıl hak ettin peki?" diye sordu.

"Neymiş efendim, Kerem'in hayatına güneş gibi doğmuşum. O kadar mükemmelmişim ki bana bakarken gözleri kamaşıyormuş..."

Kerem tam konuşacakken bir öksürüğe kapıldığında sırıttım. Osman buzdolabından kendine yiyecek bir şeyler çıkarıyordu, bizim akli dengemizden emin olamamış ve umursamamaya karar vermişti galiba.

"Bu gece burada kalacaksınız, değil mi?"

Kerem kafasını salladı. Zaten Kerem nereye, ben orayaydı. Tabii bu yer tahtalı köy olmasa iyi olurdu...

Gözlerimi Kerem'e çevirdim, "Nereye kadar kaçacaksın o adamdan?"

Telefonunu elinde çeviriyordu. Durdu. Sonra tekrar çevirmeye devam etti.

"Bir haber bekliyorum. Tahminen yarın evime gidebiliriz. Belki de taşınacağım. Belli değil."

Taşınmak masraflı bir şeydi. İş aradığını biliyordum. O sırada ben ne yapacaktım peki? Eğer hiç parası yoksa bir de ben yük olmaz mıydım?

Osman koltuğa bile oturmadan ayakta bir şeyler atıştırmıştı. Ağzı doluyken Kerem'e döndü.

"O herif seni kolay kolay bırakmaz... Yasin'i bulup Çizik'e yem etsek rahatlarım ancak! Ama bize yakışmaz işte."