If Today Was Your Last Day

4. bölüm

1 yıl 5 ay önce

"Günaydın, Neal. Tommy hala uyanmadı mı?"

Onun sesini duyunca odamdan çıkmaktan vazgeçip kapıyı yavaşça kapattım. Yatağıma koşup içine girdim ve saymaya başladım.

1

2

3

4

5

Neredeydi?

Sekizde gelmesi gerekiyor.

6

7

7,15

7,34

7,50

7,99

"Günaydın, çörek."

Calum, beni gıdıklamaya başladı. Kahkahalara boğulurken gözlerimden yaşlar gelmeye başladı.

"Beni karşılamaya gelmedin."

Yüzümü buruşturmak istesem de karnımı gıdıklayan parmakları buna engel oluyordu. Bırakması için isyan etmeye başladım.

"Bırak beni."

Calum, bir süre daha beni gıdıklamaya devam etti. O da benimle birlikte kahkaha atıyordu. Ardından bırakıp yanıma uzandı.

Ona doğru dönüp hafifçe tebessüm ettim.

"Arkadaşlarının geleceğini gördüm."

Calum'ın bir sürü arkadaşı vardı. Çoğunu tanımıyordum. Benimle tanıştırırken çok seçici davranırdı. Tam bir kardeşini koruyan abi gibi.

Konuyu açtığım için yüzünü ekşitti.

"Geldiler ama farkındaysan ben buradayım."

Havaalanından buraya geliş süresini düşündüğümde onların yanında fazla kalmamış olduğunu fark ettim. Ailesinin yanına bile henüz gitmemişti. İçten içe mutlu oldum. Önceliği bana vermesini çok seviyordum. Onu karşılamaya gitmeme sebebim sadece arkadaşlarının da geliyor olması değildi. Ondan ikinci nedenimi de gizlememeye karar verdim.

"Bensiz gittiğin için de ceza vermek istedim."

Calum ile bir noktadan sonra yılları saymayı bırakmıştık. Aramızdaki bağ yıllara dayandırılamayacak kadar kuvvetlenmişti. Ben onun, kendisinden iki yaş küçük kardeşi olmuştum, o da benim her zaman imkansız olmasına rağmen istediğim büyük kardeşim olmuştu.

Annemin rahmine, annemle babam üniversite ikinci sınıftayken bir partide düşmüştüm. O kadar sarhoşlarmış ki korunmayı unutmuşlar. Annem de zaten doğum kontrol haplarına karşı bir kadınmış. Hamile kaldığını öğrendiğinde haplara karşı düşüncesinin değiştiğine inanıyordum. Bir erkeğe asla güvenilmez.

Ben onların ilk ve tek çocukları olmuştum. Annem öldükten sonra babam tekrar evlenmedi. İkimizin birbirine yeteceğine inandı ve annemi başka birini sevemeyecek kadar da çok seviyordu. Evdeki fotoğraflardan da anladığım kadarıyla bu sevgisi hala devam ediyordu.

Kısacası benden yaşça büyük bir erkek kardeşimin olması imkansızdı. Tabii babam ve annem başka bilinçdışı hareketler sergilemedilerse. Kan bağım olmadan bir kardeş edinmem de neredeyse imkansız bir şeydi. Çünkü erkekler genelde bu şekilde yaklaşıp sonra bambaşka istekler dile getiriyorlardı.