Chancy Revenge [Completed]

CHARM#22

_CHARM_

“Is your brother okay?” bungad ko kay Mari. After kasi ng pag-uusap namin ni Cebi kagabi ay hindi ko napansing nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako kinaumagahan na komportableng nakahiga sa kama and he’s nowhere to be found.

[What do you mean? May nangyari ba kay Kuya Cebi?] nag-aalalang tanong niya pabalik sakin. Marahas akong napabuntong hininga at sinuklay ang buhok gamit ang mga daliri ko. Ibig sabihin ay hindi pa siya nakakauwi sa bahay nila.

“Well, he just pop out in front of my gate yesterday, soaking wet and burning due to fever. I let him in and took care of him last night but he’s not here anymore when I woke up. Nag-aalala ako, baka kasi hindi pa siya tuluyang magaling.” Sagot ko sa kanya.

“Mari, are you still there?” muli kong tanong nang hindi na siya sumagot sakin.

[A-ah, yeah. I’m still here. Kakapasok lang kasi ni Kuya. Don’t worry Charm. Looks like he’s fine now. Nakabusangot na naman kasi.] Medyo natatawa pang sagot niya sakin kaya kahit papaano ay nakahinga ako.

“Ganun ba? Mabuti naman.”

[Yeah. By the way, did Jinny contacted you?]

“Jinny? No, she did not.” I answered her. I heard her sighed kaya pati ako ay napabuntong hininga na din. Napasandal na lamang ako sa sofa at hinaplos ang medyo may umbok kong tiyan at ngumiti.

“Well, looks like her grandfather is hunting her down again.” Tumawa naman siya sa sinabi ko.

[Mukhang ganun na nga. Ang tigas kasi ng ulo. As if naman matataguan niya yung lolo niyang yun.] pagsang-ayon niya sakin. We chat a little longer before we bid our goodbye for the meantime dahil dumating na sina Lucas at Chiara.

Napakunot ang noo ko ng dire-diretso lang ang pinsan kong nagdadabog pa yata na umakyat sa hagdan. Napakislot pa ako ng marinig ko ang malakas na pagsarado ng pinto ng kwarto niya.

Sinulyapan ko si Lucas na sa ngayon ay nakatayo lang sa bandang pinto at nakatingin sa itaas ng hagdan. His face is blank na mas lalong ikinagulo ng isip ko.

“Did something happened?” I asked him. Nilingon naman niya ako saka mahinang umiling bago tumalikod at lumabas. Napailing na lamang ako. Wala daw pero sa ikinikilos nilang dalawa, halata namang may nangyari.

Tumayo na lamang ako at napagdesisyunang mag-ayos at pumasok ng opisina. I wore a pale pink lace long sleeve dress. Nadaanan ko pa si Chiara sa sofa na inuupuan ko kanina ng makababa ako. Panandalian lang niya akong nilingon bago muling itinuon ang pansin sa pinanunuod niya sa tv.

“I might come home late so you don’t have to wait for me for dinner.” Saad ko sa kanya. Nagkibit-balikat lang siya sakin kaya napabuntong hininga ako at tumalikod na. Mukha kasing wala na naman siya sa mood. Napapansin ko din ang paminsan-minsang pangsosnob niya sakin na hindi ko alam kung bakit.

Pagdating ko sa kompanya ay kaagad kong chineck ang mga products na ilalabas namin for the next season pati na rin ang mga accessories para sa nalalapit na birthday ng kapatid ni Luis.

“What about the one that I forward to you weeks ago, Milly? Okay na ba yun?” ngumit siya sakin at tumango.

“Yes po, ma’am. And this is the product that you said to finished first ma’am.” Sagot niya sakin at kinuha ang isang maliit na box sa drawer niya na ikinangiti ko.

Kaagad kong inabot yun at binuksan. Mas lalong lumaki ang ngiti ko ng makita ang bagong bracelet na dinesenyo ko mismo.

Well, this will be the last gift for him, I guess. Kapag tinapon o sinira pa niya ito, suko na talaga ako sa pag-eeffort ko sa kanya.