Hopelessly Devoted (COMPLETED)

Chapter 24

Aubrey Maurelle

"Hmm... where am I?" I whispered to myself. I looked around and saw a small table that was placed at my upper, right side and a machine for determining the heart beat of a person is on my upper, left side. I also noticed that there's a dextrose that was attached on my left hand. Those things answered my questions in my head.

Huli na nang mapansin kong may nakatulog pala sa gilid ng aking kama. Naka-yuko ito sa kaniyang mga braso. Maya-maya'y gumalaw-galaw ito at tuluyan na ring nagising. Bumangon ito at nag-angat ng kaniyang ulo.

"Y-yverson? What are you doing here?" His presence really surprised me. I thought... I thought that Austin saved me and I'm really sure about it! P-pero bakit siya ang kasama ko? Bakit siya ang nagbabantay sa'kin ngayon dito? I am really perplexed.

"Aubrey! Diyos ko, salamat naman at gising ka na!" masaya at gulat na gulat na bungad sa'kin ni Yverson. Hinawi niya ang mga buhok ko na nakaharang sa aking noo. He even softly pinched my right arm. "May masakit ba sa'yo? Ayos ka lang ba? Gusto mo bang kumain? Ikukuha kita."

Napatayo siya sa kaniyang kina-uupuan at hindi siya magkanda-ugaga sa pag-aasikaso sa'kin. Hindi pa man din ako sumasagot ay akmang lalabas na ito ng kwarto at sa tingin ko ay bibili siya ng aking makakain.

"I'm fine Yverson, t-thank you." I just show him my simple beam that was painted on my lips. "N-nakita mo ba si Austin? Sa pagkaka-alala ko, siya ang nagligtas sa'kin."

"Ah nasa counter siya, binayaran lang 'yong bill mo rito sa ospital, Aubrey." simpleng paliwanag niya sa'kin habang malamlam ako nitong tinitingnan. "Gusto mo ba tawagin ko siya para sa'yo?"

"No need, babalik naman siguro 'yon mamaya." Maka-ilang beses pa akong umiling sa harap niya. "Where's mom?"

"Tinawagan ko na kanina. Sabi, papunta na raw sila ng dad mo." mabilis na tugon sa'kin ni Yverson.
How I miss them!

"Hmm... na-sabi na pala sa'kin ng kaibigan mo ang lahat-lahat, Aubrey." panimula nitong pagku-kwento sa akin. What does he mean by that? "Nakita ka niya sa isang lumang silid sa school natin, sa may gawing third floor. Gusto mo bang kasuhan o kaya naman, ipa-kick out natin sa school ang lahat ng may pakana sa'yo nito?"

Ah, alam na rin pala niya ang totoong nangyari...

"Hindi na siguro, Yverson... konsensiya na nila ang magdadala no'n." tanging nasabi ko sa harap niya.

"Aubrey, bakit?" binitin ni Yverson ang sasabihin niya sa'kin. Napayuko ito at unti-unting ikinuyom ang magkabila niyang palad.

"Huh? What are you talking about?" I asked. I have no idea of what he was pertaining, too.

"Bakit ang bait-bait mo pa rin sa kanila kahit ginawan ka na nila ng masama? Hindi ba dapat... magalit ka sa ginawa nila sa'yo? Muntik ka na nilang patayin, alam mo ba 'yon?" Nararamdaman ko ang bawat pait at galit ni Yverson sa kaniyang tinig dahil sa mga taong nang-abuso sa'kin. Nag-angat ito ng kaniyang ulo at tinapunan ako ng isang malamlam na tingin.