Alexithymia

*Midnight Crawlies* Part 01

Monique's POV

 Nagising ako six-thirty in the morning. Ang sarap ng tulog ko grabe. Tiningnan ko yung phone ko, 5 messages. Lahat ay puro kay Welvic.

 Welvic: Meet me sa starbucks.

 I replied...

Ako: San yang starbucks?

 Welvic: SM City...

 Ako: Okay...

 Dali-dali ay nagbihis ako- isang pinks na dress at sandals na bili saakin ni Welvic nung nagdedate, este nagshopping kami. Hindi ko alam pero parang gusto ng puso ko na makita si Welvic ngayong araw na to, pero ayaw nang isip ko.

Nagkita kami dun sa starbucks na sinasabi niya. Nang pumasok ako, andun na siya sa loob naghihintay. He waved his hands, saka pumunta ako. He called the waiter and ordered a cappuccino frappe.

"Ano nga ba yung second step?" tanong niya.

"Uh... Shout her out of your life? I guess..."

"So pano?" he asked.

"It's obvious right? We have to formulate a way unto shouting her out of your life," sabi ko. "The question perhaps, is where?"

"I have an idea," he suggested. "How about sa rooftop ng school. At para mas thrilling, mamaya mga eight."

"EIGHT? Gago ka ba?-"

Bigla niyang hinalikan yung pisngi ko, tama naalala ko pang may deal pa pala kami. Yung hahalikan niya ako kapag nagsalita ako ng foul word, blah-blah-blah.

Napatahimik ako.

"Oh? Bat ka namumula?" tanong niya.

 I growled, "Anyways, eight o'clock? Dibah lagpas curfew na yun sa school? Are you sure na hindi tayo ma eexpell nito?"

"Hindi ba mas thrilling pag gabi?" sabi niya. "So are you in?"

I nod.

"By the way? Bat nga ba di tumalab yung first step?" tanong niya. "Diba sabi mo alam mo?"

"Uh... Its because hindi lahat ng entity ay nasunog natin- example yung puno, diba may nakalagay dun na mga pangalan niyo? Tapos yung upuan sa classroom... Pero wag kang mag-alala, diba may remaining four steps pa," I said trying to cheer him up.

"Rea Monique, your cute being optimistic," he said.

I looked straight at him and I did not even noticed that I'm smiling, "Really?"

He nodded, "You see, that's what I admire most about women. They always come up with a solution to cheer a man up. And I like the way you do it. That is why I like you."

"You like me?" I said. "Remember the condition Welvic, you must never fall inlove with me."

"I'm not... Were just friends right?" he said reaching his hands towards me.

"Friends," I said. "Right I guess, were just friends."

Inubos na naming dalawa yung frappe at pumunta na sa school.

Habang naglalakad kaming dalawa papunta sa school, may dumaan na taxi sa harap naming dalawa. Nang makita ko yung nakasakay sa loob, naliwanagan ako bigla. Parang pamilyar ata yung babae sa loob. Parang nakita ko na siya dati sa isang larawan.

Tumingin ako kay Welvic. Pero parang di niya ito napansin kasi, nakatunganga siya sa phone niya. Kaya di ko nalang din ito pinansin. Sumakay na kami ng taxi at dumiretso na sa school.