Alexithymia

*Bitter*

Welvic's POV

The next few days dinischarge nila ako mula sa ospital, I spend every day together with my mom- she cooked my meals, wake me up every day and pinaliliguan din niya ako. (Di' joke lang!) I really missed my mom, nag-stay muna siya pansamantala sa condo ko. Kaya ayun, sa sala ako parating natutulog.

But on a cold Saturday morning, I am the one who woke her up.

"Ma! Gising may lakad po tayo," sabi ko.

"Ha? Ano anak?" tanong ni mama.

"Basta po may lakad tayo," sabi ko. "Atsaka mama, suotin niyo po itong damit na binili ko."

Iniabot ko sa kanya ang isang maliit na paper bag.

Nag-antay ako sa kitchen, inayos ko na ang lahat ng dapat ayusin sa lamesa at nilapag na ang niluto kong pagkain para sa almusal namin- chicken soup, kanin, hotdog, bacon, at eggs. Kalayunan ay dumating na si mama mula sa banyong suot ang isang magandang dress na violet (her favorite color).

"Anak? Ikaw ang nagluto ng lahat ng iyan?" tanong niya gulat na gulat.

"Opo, I learned a lot para kumayod sa buhay," sabi ko.

Niyakap ako ni mama at kirunot yung pisngi ko, "Ang anak ko! Binatang-binata na talaga!"

"Ang mama ko! Matanda na mahilig pang mangbola," sabi ko habang binibiro si mama.

"Hmp! Hindi pa kaya ako matanda, infact young looking pa kaya si Mama," sabi niya.

"Sige na ma, kain na po tayo. May lakad pa po tayo," I said full of sarcasm.

"Ha? Saan tayo pupunta?"

"Magdedate po tayo ma," sabi ko.

***

Inubos namin ni mama yung pagkain naming dalawa at dumiretso na kami sa parking lot kung saan naka antay yung sasakyan ni Alden, hihiramin ko na naman. I got my mom in first tapos sumakay na naman ako.

"Anak sa'yo 'to?" tanong ni mama.

"Nope," sabi ko. "Ayaw pa po kasi akong bilhan ni papa kapag hindi raw po ako makakapasa sa Math exam."

"Yan talagang papa mo, ang labo noh?" sabi ni mama.

"Oo nga po," pinaandar ko ma yung sasakyan.

Dumaan kami una sa bahay nila Monique, gusto ko kasing isama siya dahil gusto kong makapagsalamat sa kanya sa mga ginawa niya. Tsaka, miss na miss ko na kasi siya, gusto ko siyang makasa sa buong araw.

"Oh? Kaninong bahay to?" sabi ni mama.

"Ah, kanila Monique po. Gusto ko po kasi siyang isama, kung okay lang po sa inyo, bilang pasasalamat na din po," sabi ko.

"Ano ka ba! Okay na okay anak! After all siya naman ang nagdala sa akin pabalik sa piling mo," sabi niya.

"Salamat po!"

"Di mo naman sinabing si Monique pala yung idedate mo. Dinahilan mo pa ako diyan sa kalokohan mo," sabi ni mama tawang-tawa.

"Ma! Hindi ko pa po siya girlfriend!" sabi ko sarcastically habang iniiling yung mga kamay ko as a sige of NO.

"Hindi mo 'PA' siya girlfriend ko, so magiging girlfriend mo pa siya," sabi ni mama.

"Ma!" inilapag ko nalang yung ulo ko sa manibela trying to resist the loud heart beat from my heart because of what I'm feeling for her right now.

"Alam mo anak, boto ako kay Monique ang ganda niya ka---"

And her speech tungkol sa kanyang admiration kay Monique goes on. *screams* I'm dying! *screams* I can't hear a word I'm thinking dahil sa lakas ng tunog ng puso ko. Shet! Bat ba ganito ang nararamdaman ko lately pag naririnig ko ang pangalan niya.