Alexithymia

*Second Thoughts*

Monique's POV

Alam na niya, alam niyang may sakit ako.

Binantaan pa nga niya akong sasabihin niya daw ito kay Welvic. Oh that stupid bitch! Urg! Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, a part of me says na dapat ay unahan ko na si Tricia sa gagawin niya, but then a part of me is scared... Baka lalayuan ako bigla ni Welvic.

Kung mahal ka niya edih di ka niya iiwan, just that simple, sabi ng babae sa loob ng katawan ko. Oo nga, siguro he'll understand. Pero baka---

"Ms. Dujali, stand up and answer my question," sabi ni Mr. Fernandez.

Namulat ako sa katotohanan dahil sa malakas na ugon ni Godzilla. Shet! Nagtitinginan na silang lahat saakin, half mumuring to their seatmates and half are laughing pero pinipigilan lang nila ang mga sarili nila.

"Po?" tanong ko.

"I said what is a theorem that basically followed by another theorem?" he asked.

"Um--- Corollary po sir," I answered.

"Okay you may seat"

Naupo ako sa aking upuan. Kanina pa lang simula ng klase ay parang wala na ako sa sarili ko, lalu na ng dumating si Welvic sa room. May takot at pangamba akong baka nalaman na niyang may sakit ako.

Lumingon ako sa left side ko, sa katabi ko ay nakaupo ang maamong boyfriend ko, nakikinig sa turo ng guro namin.

When he urged to turn his face from me I immediately turn to my right kasi nga nangangamba pa rin ako.

Suddenly he touches my arm...

My heart started to pump fast as if I was having a non-stop run. Sa lakas ng pintig nito ay as if nabingi ang puso ko.

"I love you" he whispered.

I turned toward him. I forced a smile even though I'm still in a guilt of everything.

"Walang 'I love you too'" paglalambing niya.

Tiningnan ko lang siya, he is so handsome. I can't believe na anytime ay iiwan ko lang siya at masasaktan siyang sawi. I come to think na baka uulit lang ang lahat.

"I love you too," I whispered back.

***

Matapos ang klase ko kay Mr. Fernandez ay dumiretso ako sa banyo para magchange ng napkin (SERIOUSLY)...

Manghihilamos na sana ako ng muka ng biglang pumasok sa banyo ang taong hindi ko inaasahang at ayaw kong makita ngayong araw na to---

"Tricia," sabi ko.

"Hello Monique," sabi niya faking a smile at me.

Letche! Napakapeke talaga ng hambog at lang hiyang babaeng to. Yeah! Aawayin nating dalawa yang pokpok na yan, sabi ng babae na kinalolooban ko.

"So? Nasabi mo na ba?" tanong niya.

"Ah--- anong pake mo?"

"Tik-tok... Tik-tok... Talagang gusto mo pang ako ang magsabi sa boyfriend mo no?" tinarayan niya ako habang inaayos yung lipstick niya.

I looked at her. Talagang gusto mo pang ako ang magsabi sa boyfriend mo, I find myself thinking about what she said.

Sungaban mo na sabi, sabi ng babae sa isip ko. Teka, kung aawayin ko siya baka mas magtritrigger ito ng possibilities na mas lalung magdudulot ng pagkaalam ni Welvic sa lahat ng sekreto ko.

"Hayaan mo, pag nagkaroon na ako ng lakas na loob na labanan tong takot ko ay babalitaan kita sa update ng pag-amin ko ng sakit ko," sabi ko sa kanya.