Alexithymia

*Come Back*

Welvic's POV

Monique never came back the next three days... It seems as if nawala na lang siya na para bang bula.

Sabi niya to never look for her, but I just can't help it. On the fourth day, even though she told me not to, I still looked for her. Behind every shadows patuloy parin yung paghahanap ko sa kanya. Damn! I just missed her that much that I couldn't even bother to look at her parents in the eyes.

Tuwing pumupunta ako sa mama niya lagi nilang tinatanong kung nahanap ko na ba daw. Yet, I just shook my head.

"Hijo? Wag kang mag-alala kung nasaan man si Monique ngayon ay alam kong may maganda siyang rason para don," sabi ni tito.

"Siguro nga po tito," sabi ko.

"Huwag ka nang mag-alala. Malay mo bukas ay andiyan na si Monique sa tabi mo," assurance ng mama ni Monique.

"Sana nga po," sabi ko.

Umuwi ako the next hours. I grabbed my phone and tried to make connections to her.

Monique, please naman oh? Pakiramdam naman diyan...

Alam kong hindi siya magrereply at aasa naman ako sa wala. I grabbed my mother's photo and talked to it as if may buhay ito at sasagot nalang ito bigla.

"Ma? Saan ka na po ba? Alam niyo po namimiss ko na po kayo," sabi ko.

"Ma, tulungan niyo po ako sa mga problema ko. Hindi ko na po alam kung ano ang gagawin ko," dagdag ko. "Alam ko kapag andito kayo ay sasabihin niyong huwag akong panghinaan ng loob-"

I started to cry, and I sounded so gayshit.

"-pero ma, hindi ko na po alam kung saang sulok na ng mundong ito hahanapin si Monique."

I hugged the photo as if it was my mom.

**

I woke up dahil sa tunog ng phone ko. I hastily grabbed it and open the messages. I was glad that it was from Monique.

Welvic. Kasama ko si Michael, so wag kayong mag-alala. Papalapit na ako sa dulo ng hinahanap ko. Any day from now ay baka uuwi na ako.

I was glad to have that message. Finorward ko ito kina tita at pati na rin sa mga kaibigan niya para gumaan man lang yung pakiramdam nila.

That night nagyaya sina Rachel at Alden na punta daw kami ng club. I did not hesitate, after all matagal na rin akong di nakapuunta to that crappy shit like a million years. Sinundo ako nina Alden sa condo ko around eight.

"Bro whose ready to party?" sabi ni Alden.

I frowned. On second thoughts parang ayaw ko nang magbar.

"Welvic! Loosen up! Think of this is just one way ticket to get away from those problems," sabi ni Rachel. "And then baka bukas andito na yung mga sagot sa problema mo!"

"So?" Alden raised his right hand and labeled it unto my hands. "Ano na bro?"

I smiled and grabbed it. I entered his car at nagsimula na siyang magdrive.

Sa loob ay katabi ko si Rachel sa likuran.

"Any news from Monique?" she opened the conversation.

"Uh... Yes, actually she texted me," sabi ko. "She said na wag daw kaming mag-alala kasama niya daw si Michael, atsaka... malapit na daw niyang matapos ang kung ano man ang ginagawa niya."

She smiled and that ended our long wait conversation.

"Uy guys, BY-THE-WAY... Kilala niyo yung batchmate natin since elementary?" sabi ni Alden mula sa harapan.