[Chapter:26] (Shot)
Valeriana
When we got out from the van I was stunned to see a huge mansion in front of me. Mas malaki pa ata to sa Malacañang Palace sa Pilipinas. Nakakatakot ito tignan dahil sa madilim nitong kulay. Code really doesn't like the color black, huh. He's really that rich in Spain? Now that I think about it, the men in black called him a Lord! What exactly is his profile in here?
Pag pasok namin sa loob ay napanganga nalang ako sa lawak ng loob nito. Almost everything in the house is dark colors. "Wow, they really don't like dark colors." Sarkastikong komento ni Aver na nasa tabi ko na pala.
Siniko ko naman ito. "Be nice, Aver. Baka mamaya mabalitaan nalang naming binaril kana rito dahil sa bungangang mong yan."
Inirapan ako nito. "Whatever you say, Val."
Nawala kay Aver ang atensyon ko ng biglang nag linyahan ang mga katulong at ang mga men in black na kasama namin malapit sa pa-spiral na hagdan. Napatingin naman kami sa tuktok ng hagdan at nakita ang isang lalaking may edad na ngunit halatang malakas parin ito kahit na may edad.
Sinalubong ito ni Code at yumukod bahagya. "Papá, I told you to stop stealing Mateo, his my guard not yours. You have your own, so stop pestering mine."
"You don't tell me what to do, Sebastian." Masungit na sabi nito at binalingan siya ng tingin.
Nagulat naman ako ng ngitian ako nito bahagya. "Welcome to our humble abode." He said and offered me his hand. I accepted and smiled back. "Thank you, Sir." I replied.
"Don't Sir me, hija. Call me Tito Elias or just Elias, pick one, but not Sir, I hate being called like that." He said and I just nodded, not being able to utter a word because of his behavior. I thought he was strict or something like that, a man with this kind of house and son would be likely a strict parent and that's my opinion.
Nilagpasan siya nito para makipagkamay rin sa mga kasama nila. Matapos ang pagpapakilala ay inanyayahan kami ni Tito Elias na mag hapunan muna bago pumanik sa itaas kung nasaan ang mga kwartong aming gagamitin. Naging masaya ang aming hapunan at bidang bida sa hapag sila Klein, Light at Storm.
Tag-iisang katulong ang tumulong at nag turo sa aming magiging kwarto. Dahil sa laki ng mansyon ay tag-iisa kami ng magiging kwarto ngunit tabi tabi naman. Nasa dulo naman ang magiging kwarto ko at ang katabi kong kwarto ay kwarto na ni Code, kaming dalawa lamang ni Code ang nasa bahaging iyon ng mansyon habang ang iba ay nasa kabilang dulo.
Nag tatakang tinignan ko ang nag hatid sa aking katulong. "Bakit ho kaming dalawa ni Code ay napahiwalay sa mga kasama namin?" Nag tataka kong tanong. Kinunotan ako ng noo nito. "I'm sorry but I didn't understand what you said, milady." Paumanhin nito.
I face palmed. I smiled awkwardly and repeat my question in English this time. "Why did we get separated with the others?"
"I don't know, milady. It's the King decision, so we don't have the right to ask why."
I smiled. "That's okay, thank you for carrying my stuffs." Yumukod to muli bago umalis.
Pagpasok ko sa loob ng kwarto ay hindi nako nagulat pa ng makita kung gaano kalawak ang loob nito. Damn, mine and my parents bank account is shaking just by mere looking at this mansion rooms. I wonder what are we gonna do tomorrow?
***
Ilang beses nako nag hihikab dahil sa kulang ang tulog ko. Klein woke us all up in five in the morning for some unknown reason. Now we're on the road on the way to his team soccer field. Code was irritated at Klein but didn't utter a word he let Wolf talk to the crazy man. Sa napapansin ko ay si Wolf lang ang pinakikinggan ni Klein, yes he listen to his friends but Wolf is on a different level. Baka pagsinabi ni Wolf na tumalon siya sa bangin ay tatalon nga ito.

BINABASA MO ANG
Code
Mystery / ThrillerLies and deceptions. The tightly knotted mystery about their past. What should they believe? Can they solve the mystery surrounding them? Their adventure begins now. *** [This is a Tagalog - English Story] [Mystery/Thriller] [Complete] [Cover by: At...