(+18 içerik ve şiddet vardır!)
Yüzünden akan terleri tek eliyle sildikten sonra iğrenç gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve konuşmaya başladı. "İzmarit... Sen izmaritsin! Benim izmaritim. Bunu sana asla unutturmayacağım Duru!"
Ben Duru...
Duru Demirh...
Merhaba İzmarit Ailesi :) Yeni bölümümüz geldi. Hemde kahramanımız ile birlikte geldiiiiiiiiii!!!!
Düşünceleriniz benim için çok önemli, merakla yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar!!
••••••••••••••••••••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm...
Ölüm insan için bir ödül olabilir miydi, yahut bir çıkış yolu? Hayattan beklentin kalmadığı tam o an da ölüm güzel gelebilir miydi bir insana?
Bana geliyordu, babamla ebedi beraberliği düşünmek bile beni mutlu ederken bunu gerçekleştirmek bana büyük bir ödüldü. Doğrunun bu olduğunu düşündüğüm yolda emin adımlarla ilerleyecektim, babama gidecektim.
Sahi ben ne ara babamın öldüğünü bu kadar kabullenmiştim?
Kalçamı lavaboya dayamış ellerim ile iki yanımdan lavaboyu sıkıca tutuyordum. Gözlerimi dalıp gittiğim karşı duvardan çekerek yere indirdim, yerde oluşan kırmızı kan birikintilerine baktım.
Bütün çalışmalarını kan ile yapan bir ressamın vazgeçemediği renk... Yaptığı işten zevk alan bir celladın kurbanı... Kan ile beslenen bir adamın eseriydim ben!
Kolumdaki yaradan akan kan parmaklarıma kadar ilerliyor, oradan ise yere damlıyordu. Yavaşça doğrularak küvetin önüne geldim, soğuk suyu açarak içini doldurmaya başladım.
Yarısına kadar su dolan küvetin içine girerek kafamı dışarıda bırakacak şekilde uzandım ve suya odaklandım. Ben ona dokunmadan önce ne kadar berrak, ne kadar masumdu ama şimdi kanım onu kirletmişti.
Ben de tıpkı bu su gibiydim, o ise benim kanımdı. Beni kaçırdığı andan itibaren her dakika böyle kirletiyordu.
Bedenim titremeye başladığında yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım, hissediyordum. Ölüme her saniye daha da yaklaştığımı biliyordum.
Kendinden geçmeye başlayan gözlerimi zorlukla açık tutuyordum. Aynanın önünde duran makası gördüğümde ellerimi küvetin iki yanına dayadım ve son gayretimle zorda olsa kalkmayı başardım. Dönen başım ve titreyen bedenim izin verdiğince adım attığımda yere düşecekken son an da lavaboya tutundum. Bir elimle lavabodan destek alırken diğer elimi yüzümde gezdiriyordum.
Gözlerimi zar zor açarak makası aldım ve tamamen açtım. Titreyen elimi bileğime yaklaştıracağım sırada doğru düzgün göremez bir haldeydim. Makası rastgele salladığımda ilk denemem başarısız oldu, ikinciye tekrar denedim fakat yine başarısız olmuştum. Kendime gelebilmek için gözlerimi sıkıca kapatarak kafamı iki yanıma salladım.
