(+18 içerik ve şiddet vardır!)
Yüzünden akan terleri tek eliyle sildikten sonra iğrenç gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve konuşmaya başladı. "İzmarit... Sen izmaritsin! Benim izmaritim. Bunu sana asla unutturmayacağım Duru!"
Ben Duru...
Duru Demirh...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm Duru Demirhan ile birlikte geldi 😊
İyi okumalar canlar 😚♥️
••••••••••••••••••••••••••
Altıma pantolon geçirdiğimde üstümde sadece sütyenimle ayna karşısına geçtim ve uzun süredir yapmadığım şeyi yaparak bedenimi izlemeye başladım.
Kolumdaki dikiş alındıktan sonra herhangi bir iz kalmamıştı, kafamın arkasındaki yarada tamamen toparlamıştı. Gözlerim yavaş yavaş omzumdaki sigara izine kaydı, fazla derin ve büyüktü. Oradan ise göğsümün tam üzerindeki ize düştü bakışlarım, omzum ile aynı derece bir yanıktı. Canımı yakan o iz değil, göğsümün hemen altındaki kalbimin cayır cayır yanmasıydı.
Derin bir nefes alarak düz karnımdaki izi inceledim sonra da, hiçbiri geçmemişti. Bir ömür boyu ruhumla aynı bedeni paylaşacaklardı ve her baktığımda ruhumu biraz daha çürütecekti.
Kapı tıklatıldığında Ömer'in sesini duydum, "Duru..." Bakışlarımı aynadan çekerek kenarda duran ince uzun kollu tişörtü üstüme geçirdim ve adımlarımı kapıya yönlendirdim, kapıyı açtığımda bir kez daha çalmak için hazırlanmış eli havada duran Ömer ile karşılaştım.
Ruhsuz gözlerim canlı gözleriyle birleştiğinde elini indirerek cebine soktu. "Ben... hazır mısın, diye..." "Hazırım," diyerek telefonumu arka cebime attım ve Ömer'in yanından geçerek merdivenleri usulca inmeye başladım.
Salona girdiğimde ayakta dikilen, ellerini saygıyla önünde birleştiren Metin ile Koray'ı gördüm. İkisinin de gözleri bana döndüğünde kafalarını eğerek selam verdiler. Arkamdan Ömer girdiğinde ona da aynı şekilde selam vererek orada dikilmeye devam ettiler.
Mert oturduğu tekli koltuktan kalkarak "Çıkıyor muyuz?" dedi. Bakışlarım anında arkamda duran Ömer'e döndü, giydiği takımın ceketinin altından gömlek kollarını düzeltti ve tek tek hepsiyle göz göze geldikten sonra kafasını salladı, "Her şey tamam mı?" "Tamam abi," diyerek Ömer'in sorusunu cevapladı Metin. "Çocukların hepsi okulun oralara dağıldı, bir sorun gözükmüyor şu an için."
Ömer kafasıyla dışarı çıkmalarını işaret ettiğinde hepsi peş peşe salondan çıktı, sadece ikimiz kaldığımızda kafamı yere eğdim. Tam karşıma geçerek sabırla ona bakmam için beklediğinde kesik nefeslerimin arasından ona çıkarttım bakışlarımı.
"Korkuyor musun?" dediğinde usulca kafamı salladım. "Bana güveniyor musun Duru?" Bu sefer diğerine göre usulca değil hızla ve kendimden emin bir şekilde salladım. "Bir şey olmayacak, hiçbir şey..." Bir adım atarak aramızdaki mesafeyi azalttı ve omzuma düşen salık saçlarımı iki parmağıyla okşamaya başladı. "Sadece bana güvenmeye devam et, ben yanındayım." Sesim el verdiğince "Tamam," diye fısıldadım.
