《FİNAL》Yalancı Yalancı 'Sana Kimse İnanmaz'

➡️9

"Dönsek mi?"

Hepimiz sus pus oturmuşken, Öykü'nün sesiyle birlikte ona doğru döndük.

"Tatil değil, zehir oldu zaten. Gidelim de evde bunalıma girelim. En azından bedava." Birayı ağzına götürmek üzereyken, hızla aldım ve Hikmet'e uzattım.

"Madem sen alıyormuşsun. Sen geber." Niye olan Öykü'ye oluyordu, değil mi ama?

"Ne yapayım? Yavru kedi gibi, kocaman gözlerini üzerime dikip evden çıkmak için hareket edene kadar nolur diye yalvarıyor. Gel de alma."

"Alma kardeşim, alma." dedim sinirle.

"Çakmağım nerde benim ya?"

"Bende." dedi Nesrin, "Ama veremem. Üzgünüm." Evet, içimizde Öykü'ye tek hayır diyebilen Nesrin olduğu için, emin ellere vermiştim çakmağı.

"Sigaramı nasıl yakacağım peki?"

"O sigara yandığı anda patlarız. Farkındasın, değil mi?"

"Kalk o zaman yanımdan. Ben tek patlarım." dedi sinirle, omzuna attığım kolumu iterek. "Konu kaynadı zaten ya. Gidelim dedim en son."

"Bu geceye kadar buradayız. Ayılabilirsen yemek yesek artık diyorum." diyerek kalktım ve elinden tutarak ayağa kaldırdım onu. "Kalk da duş al. Hadi."

"Hayır ya. Boşuna mı içtim ben o kadar? İstemiyorum." Elini çekip kurtulmaya çalıştığında bu kez kolunu tutup "Hadi." dedim. "Yanımda sarhoş birini gezdirmek istemiyorum." Yalana bak yalana.

"Ne zararımı gördün sarhoşken Furkan ya?"

"Ne zararını mı gördüm? Ulan sen değil miydin çocuğun birini kolundan tutup da ben sana gelmem sen bunu al diye benim yanıma sürükleyen." Gülme Hikmet gülme.

"Niye ya? Yakışıklı çocuktu. Ama öküzdü işte biraz. Ben istemeyince yabancıya gitmesin diye șeetmiștim ben." Cümlesi bittiğinde Nesrin de kahkaha atmıştı bu kez. Çocuğun yüzü aklıma gelince, gülmemek için zor tuttum kendimi ben de.

"Șeetme sen Öykü. Hadi banyoya. Hadi. Yemin ederim en sonunda kahveyle yıkayacağım seni yoksa." Tabi Kalbim seni duşta görmeye dayanırsa.

"Kahve dokunuyor bana. Ayılıyorum durup dururken. Ne gerek var şimdi." dediğinde sinirle güldüm ve kucaklayarak banyonun önüne götürüp suyu açtıktan sonra onu da içeriye atarak kapıyı kapattım. O suyun altından çıkacak gücü toparlayana kadar çoktan ayılırdı nasılsa.

Pat diye bir ses geldikten iki saniye sonra kahkaha sesi de gelince sinirle gülerek başımı iki yana salladım. İyi. En azından biraz daha ayılırdı.

"Ölmemişsindir diye umuyorum." Seslendiğimde tekrar bir kahkaha sesi geldi ve kapı açıldı.

"Bir dahakine böyle iterek değil de, fırlatarak atarsan ölürüm gibi inşallah."

"Üzerini çıkartsaydın keşke."

"Düşündüm. Ama o zaman bunu yapamazdım."

"Neyi?" diye sorduğumda her yerinden damlayan sular eşliğinde üzerime geldi ve sarıldı bana.

"Öykü. Ne yapıyorsun?" diye sordum sabit tutmaya çalıştığım sesimle.

"İntikam." Bu çok ağır oldu ama ya.. Vicdansız koala. "Şimdi kurulanabilirim." dedikten sonra kollarını çekip geriye doğru gitti ve ıslandığımdan emin diktan sonra "İşte bu be." deyip kendini onaylayarak üzerini değiştirmeye gitmek için hareket etti.

"Daha öyle mal mal sırıtacak mısın acaba canım kankam?" Yavaşça dönüp Hikmet'e baktığımda "Sadece tam olarak zamanını bileyim diye sormuştum zaten. Boşver." diyerek elini unursamazca salladı ve Nesrin'in yanına gitti. Giderdi abi. Adamın sevgilisi vardı. Şu tipsiz, çapsız, beş kuruşu olmayan, karaktersiz, çirkin, Allah'ın bile niye yarattığına anlam veremediği oluşumun bile sevgilisi vardı ya. Daha ne diyeyim yani?

Sinirle söylenerek üzerimi değiştirip Hikmet'le Nesrin'in arasına oturdum.

"Ne yapıyorsun lan amip?"

"Bana ne. Bana ne abi. Madem ben sapım, siz de sap takılacaksınız. Ne öyle her saniye dip dibe?" Hikmet ya sabır çekip, arkasına yaslandığında ben de aynı şekilde yaslandım ve kolumu omzuna attım. "Aslında düşününce, yakışıklı çocuksun kanka."

"Furkan." dedikten sonra bana iyice yaklaşıp, cümlenin devamını kulağıma fısıldadı, oldukça nazik bir şekilde. "Sikerim seni."

Kahkaha atmakla, kafa atmak arasında kalmışken, hak ettiğimi düşünüp güldüm. Tüm bunları başıma açan bendim. Onlara asla söylememeleri için yemin ettiren de şu gördüğünüz maldan başkası değildi. Yani, kesinlikle hak etmiştim.

Hayırlı Bayramlar 🖤