သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးျပန္သြားၿပီးခဏအၾကာမွာ Omma ေရာက္လာသည္.. လက္ထဲတြင္လည္း လင္ဗန္းတစ္ခ်ပ္ကိုင္လာသည္.. သူ႔အတြက္စားစရာပဲေနမည္.." Omma ~~ "
သူခြၽဲေတာ့ Omma ဟာမ်က္ေစာင္းလွလွတစ္ခ်က္ထိုးကာ..
" ဘာလဲ.. အခုမွလာခြၽဲမေနနဲ႔.. "
" Omma ကလည္း ..သားကေနမေကာင္းေတာ့ Omma ကိုအနားမွာ႐ွိေစခ်င္တာအျပစ္လားလို႔.. "
" BaekHyun.. သားဒီအခ်ိန္အထိမိဘကို ကပ္ခြၽဲေနလို႔မရေတာ့ဘူးေလ.. သားမွာေဘးကေနဂ႐ုစိုက္ေပးမယ့္ လက္တြဲေဖာ္႐ွိေနတာပဲ.. သူ႔ကိုပဲအားကိုးမွီခိုရမွာ သဘာဝပဲ.. "
ပါလာျပန္ၿပီ ဒီအေၾကာင္း..
" ေတာ္ၿပီဗ်ာ.. သူ႔အေၾကာင္းမေျပာနဲ႔.. သားအမိခ်င္းေအးေဆးအလြမ္းသယ္ေနတာကို .."
သူ႔ရဲ႕ဆူပုတ္ပုတ္ညဴစူသံေၾကာင့္ Omma ကသက္ျပင္းခ်သည္.. ေတြ႔လား.. ၿပီးရင္သူ႔ကိုအျပစ္တင္ေတာ့မည္..
" ေရာ့.. စားလိုက္ဦး.. သားႀကိဳက္တဲ့စြပ္ျပဳတ္ေလးျပဳတ္လာတယ္.. "
ထူးဆန္းစြာပဲအျပစ္တင္သံမၾကားရသည့္အတြက္ သူေလးတကယ္ပဲဝမ္းေျမာက္သြားတာ တက္ႂကြသြားေလသည္..
" nae.. wow.. Omma လက္ရာကိုလြမ္းေနတာ ..ေမႊးေနတာပဲ "
သူသိပ္ႀကိဳက္သည့္စြပ္ျပဳတ္ေလးအား တစ္ဇြန္းၿပီးတစ္ဇြန္းခပ္ေသာက္ေတာ့သည္.. Omma ကေတာ့ ေဘးကေနလက္သုတ္ပဝါေလးနဲ႔ သူ႔ပါးစပ္တစ္ဝိုက္ေပသြားတာေလးေတြကို လိုက္လံသုတ္ေပးေနသည္..
" Omma အျပန္က်ရင္ေလ arjima ကိုမွာခဲ့ေပးဦး.."
" ဘာလဲ သား "
" ေန႔လည္ကလုပ္ေပးတဲ့ဆန္ျပဳတ္အရမ္းေကာင္းတယ္.. သားႀကိဳက္တယ္လို႔.. မနက္ျဖန္မနက္က်ရင္လည္း အဲ့လိုမ်ိဳးလုပ္ေပးပါလို႔.. ၿပီးေတာ့.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာေပးဦး.. ေနာ္ "
YOU ARE READING
Challenge Accepted!! (2017)
Fanfictionအၿပိဳင္အဆိုင္မ်ားေသာေကာင္ေလး ၂ေယာက္ .. အခ်စ္ကိုၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုလိုသေဘာထားကာ ၿပိဳင္ဆိုင္လာေသာအခါ.. အပြိုင်အဆိုင်များသောကောင်လေး ၂ယောက် .. အချစ်ကိုပြိုင်ပွဲတစ်ခုလိုသဘောထားကာ ပြိုင်ဆိုင်လာသောအခါ.. [ Zawgyi + Unicode ]