One step

Prolog

  Młoda dziewczyna siedziała przy białym, kawiarnianym stoliku, pilnie zapisując coś w małym, niebieskim notesie. Na jej twarzy malowało się skupienie, ale wzrok niespokojnie błądził po śnieżnobiałych kartkach, zdradzając, że myślami jest w zupełnie innym miejscu. Podeszła do mniej dość drobna dziewczyna, o zafarbowanych na czerwono włosach z nieco wymuszonym, zmęczonym uśmiechem na lekko opalonej twarzy i postawiła przed nią filiżankę z kawą, jednak brunetka nie zwróciła na nią uwagi. Jeżeli przyjrzało by się jej dokładniej, można by zobaczyć, że czarne pióro drży w jej drobnych, bladych dłoniach, a oczy są zaczerwienione i opuchnięte - najpewniej ze zmęczenia.

  Młody mężczyzna siedział na drugim końcu pastelowego pomieszczenia, szybko popijając aromatyczną ristretto, raz za razem nerwowo spoglądając na ekran nowoczesnego telefonu. Czekał na ważny SMS, odnośnie firmy, która tak wiele zmieniła w jego dotychczas spokojnym życiu. Na pierwszy rzut oka wyglądał na studenta, a ludzie, którzy tak go szufladkowali, nie mylili się zbyt wiele. Rzeczywiście, był w takim wieku, że powinien obecnie uczęszczać na trzeci rok. Właśnie w tej chwili powinien był siedzieć na jednym z wykładów, prowadzonych przed podstarzałego profesora, zapewne zamiast robić notatki, rozmyślał by o imprezach, na które chodziło się w piątkowe wieczory, ale przewrotny los miał dla niego zupełnie inny scenariusz.

   Podniósł nieskazitelnie brązowe oczy, tym samym napotykając wzrok zmęczonej brunetki. Ta natychmiast odwróciła się do okna widocznie speszona, a on zmarszczył brwi. Wydawała mu się znajoma, jednak nie potrafił sobie przypomnieć gdzie ją wcześniej widział. Z rozmyślań wyrwał go głośny dzwonek telefonu, który pośpiesznie odebrał. Chwilę gorączkowo dyskutował ze swoim rozmówcą, po czym zostawił na stoliku pieniądze, nawet nie patrząc ile dał i wyszedł z lokalu, po drodze ubierając beżowy płaszcz.

Żadne z nich nie było świadome, że życie postanowiło spleść ich losy...