KAFES

***12***

İnsanın ruhu çıkarmıydı bedeninden ölmeden? Nefes alamayacağını hisseder miydi? İçi yangın yeriyken her şeye rağmen gülümser miydi?

Silah sesleri kesilince kafamı kaldırdım herkes kendini yere atmışken tufan bir yandan bağırıyordu

" ay kız imdat!! Popom acıyor!! Eli kırılasıca! Vurdu beni!! İmdat ölüyorum!"

Tufan vurulmuştu, Rüzgar ona yardım etmeye çalışıyordu, Tamer ve Alara da birbirlerine sarılmış bekliyorlardı... Hızla Aramın ve Mirin olduğu yöne koştum. Mir'e attığı yumrukla Aram'ın önüne geçtim. Dolan gözlerimi umursamadan bağırmaya başladım

" bırak onu Aram ağa!"

Dedim. Aram silahını çıkarıp Mir'in anlına dayadı, sinsi ve ruh hastası gülüşünü takındı suratına

" benim olan bende kalır! Ona değen elleri kökünden keserim!"

Dediğinde silahın namlusunu tutup kendi kafama dayadım

" senin derdin onlarla değil! Benimle... Onlara zarar verme!"

Dedim. Beni duymuyor gibiydi sanki transa girmişti, tetiği çektiğinde çığlıklar bir birine karıştı, havaya sıkmıştı niyeti gözümüzü korkutmaktı, Mir beni arkasına alıp

" gücün Dilvan'a yetiyor değil mi Mardin'in ağası!? Sen insan değilsin ulan! Bu kızı ne sana ne de o iğrenç törelerinize yedirmem! "

Dedi, mir kesinlikle delirmişti. Ona kafa tutmak hele de anlına silah dayalıyken... Aram kahkaha attı

" sen kimsin lan!? O benim kadınım! Senin ona değdiğin her salisenin hesabını tek tek alacam senden! Gebereceksin! "

Dedi. Hayatım bir film gibi geçti gözümün önünden ve gerçekten geçti... Ona bir şey olması demek benim bitişim demekti. Yaşayan ölü olurdum buna dayanamazdım. Hemen Aramın önüne çöktüm normalde kendim için asla yapmazdım bunu ama oda biliyordu ki en çaresiz yanım ailem ve sevdiğim insanlardı, oda bunu kullanıyordu...

" bırak onları lütfen!"

Dedim, mir tam kolumu tutacakken Aram yine havaya sıktı... O iğrenç parmaklarıyla çenemden tutup başımı kaldırdı

" kaçarken de düşündün mü karıcım! Bu adamla aynı evde uyurken düşündün mü peki? Sana dokunurken aklına geldim mi Dilvan! Ha pardon kaçaktı değil mi?"

Dalga geçiyordu bizimle... Her ne kadar ayağa kalkıp baş kaldırmak istesem de şuan bunu yapamazdım. Eğer baş kaldırırsam Adım kadar eminim ki zarar verirdi buradaki herkese... Sessiz ağlayışlarım hıçkırıklara dönerken, mırıltı gibi çıkan sesimle

" lütfen yapma! Hepsi benim suçum ben istedim mirden beni kaçırmasını! O bir şey yapmadı yemin ederim!"

Dedim. Aram morardığını düşündüğüm çenemden çekti ellerini ve mire doğrulttu tekrar silahını

" senin ne haddine ulan benim olanı kaçırmak! Sen kimsin ki ha!?? "

Diye bağırdığında aynı anda tufanın sesini de duydum

" ay kız ölüyorum, ambulans çağırsanıza! İmdat kimsecikler yok mu? Bu adam kesecek bizi! Allah'ın cezası!"

Aram tufanı umursamadan kolumdan tuttu ve beni yerden kaldırdı, mir Aram'ın adamlarının elinden kurtulamaya çalışırken bir yandan da bağırıyordu

" ona dokunursan seni yaşatmam Aram ağa!! "

Dedi. Aram ona bakmadan gözlerime bakmaya devam etti