rolling in the deep

23

Medya Özgür'ün gruba attığı fotoğraf :)

***

Enes Turan

Bacaklarımı üst üste atmış elimdeki telefona sırıtarak bakıyordum. Grupta her zamanki gibi boş muhabbet yapıyorlardı. Özgür'ün gruba attığı fotoğrafına bakıp telefonu biraz daha yüzüme yaklaştırıp gülümsedim.

Çok yakışıklıydı.

Her kadının elde etmek isteyeceği erkeklerden biriydi.

Ben de fotoğraf atmak için telefonun kamerasını açtım tam poz vermiş, fotoğrafı çekeceğim sırada Ceren'de arkamdan bana sarılarak kadraja girdi. Gülümsemeye çalışarak ikimizin o şekilde fotoğrafını çektim."Gruba mı atıyorsun?"dedikten sonra koltuğun arkasından dolaşıp yanıma oturdu."Yok öylesine çektim."diyerek telefonu kapattım ve yanıma koydum. Ceren kolunu koltuğa yaslayıp bana doğru döndü ve bakışlarını yüzümde gezdirmeye başladı. Dudaklarımı yalayıp bakışlarımı ondan kaçırdım.

"Son zamanlarda pek fazla vakit geçiremiyoruz, farkında mısın?"derin bir nefes verip ellerimi kucağımda birleştirdim. Onunla konuşmam gerekiyordu ama onu üzmekten korkuyordum. O benim sevgilim değil, çocukluğumdu. Onun üzülmesi beni de mahvederdi.

Şuan zaten pek iyi görünmüyordu, bugün söyleyemezdim.

"Arkadaşlardan dolayı."diye mırıldandığımda kaşlarını kaldırdı."Önceden de arkadaşların vardı, sevgilim."elini çeneme götürüp yüzümü kendi yüzüne çevirdi ve içten bir şekilde gülümsedi."Canın bir şeye mi sıkkın?"

"Hayır, iyiyim."dedim gülümsemeye çalışarak. Şefkatli bakışları ve her anımda yanımda oluşu beni vicdan azabına sürüklüyordu. Ona ihanet ediyordum."Emin misin?"başımı salladığımda oturduğu yerden biraz daha bana doğru kaydı ve yanağımı okşayarak dudaklarıma doğru yaklaştı. Derin bir nefes vererek gözlerimi kapattım ve yüzümü sağa doğru çevirdim.

Omuzlarımda çok büyük bir yük taşıyordum sanki, Ceren böyle yaptıkça o yük daha da ağırlaşıyordu.

Gözlerimi açıp bakışlarımı ona çevirdim. Bozulduğu yüzünden belli oluyordu. Havada kalan elini yavaşça indirip gülümsemeye çalıştı. Dudaklarını aralayıp konuşacağı sırada telefonumun sesiyle sustu. Telefonu elime alıp ekrana baktım, Özgür arıyordu. Oturduğum yerden doğrulup mutfağa doğru ilerledim. Mutfağa girince tezgahın üzerine oturup çalan telefonu yanıtladım."Özgür?"

"Napıyorsun?"

"Özgür, bok gibiyim amına koyayım!"

"Niye?"diye sordu telaşlı bir sesle. Yutkunarak bakışlarımı mutfağın kapısına çevirdim, Ceren hala salonda oturuyordu."Ceren'le birlikteyim, ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilmiyorum."

"Günlerce senin bu hallerini düşünüp üzüleceğine anlat bir gün üzülsün."bakışlarımı yere eğip alt dudağımı dişlerimin arasına aldım."Bugün söyleyemem."

"İşi kendin için daha çok zorlaştırıyorsun."

"Şimdi değil Özgür, gerçekten."telefonun ardından sıkıntılı bir nefes sesi duydum."Sen neden aramıştın?"

"Yarın işin yoksa bana gel diyecektim."

"Yok işim."dedim gülümseyerek. Onun da telefonun ardından gülümsediğini hissedebiliyordum."Gel o zaman."