Aşiretin Hanımağası

5ஜ "Benim kadınım oldun."

Bölümün geç gelmesinden dolayı çok özür diliyorum.Bazı nedenlerden dolayı gecikti.

Siz sizi fazla bekletmemek adına bu saatte bölüm atıyorum.Bazılarınız uyuyordur çünkü yarın okul var! Neyse votelerinizi şimdiden verin ve bölümü okuduktan sonra yorum bırakmayı unutmayınız.Sizi bölümle baş başa bırakıyorum.Ve..Keyifli okumalar diliyorum.

Zeynep, Kerem'in kelimeleri ile şaşkına uğramış ve içi titremişti. Kerem dudaklarını çekince hissettiği sıcaklık bir anda kaybolmuştu.

"Şimdi senden acı bir şekilde bağırmanı istiyorum." dedi Kerem. Zeynep anlam verememiş de Kerem'in bu dediğine.Kaşlarını çatıp Kerem'e soru sorar şekilde bakmaya başladı.Kerem Zeynep'in kaşlarını çatarken hâlinden bile etkileniyordu.

"Neden?" Diye sorarken buldu kendini Zeynep.

"Çünkü bu gece bir şeyler olması gerekiyordu ve herkesin de böyle bir şeyin olduğunu bilmesi gerekiyor." Dedi Kerem açıklama yaparak.

"Bunlardan onlara ne ki?" Diye sordu Zeynep. Kerem Zeynep'in bu tavrı karşısında üst dudağının kenarı kıvrıldı.

"Buralarda nasıl olduğunu bilmiyor musun Zeynep?" Diye sordu Kerem. Zeynep onun ağzından 'Zeynep' kelimesinin ne kadar hoş çıktığını düşünüyordu. Fakat hemen bu düşünceleri kafasından sildi. Gerçekten artık bu düşündüklerine inanamıyor kendini bu düşüncelerle boğulmaması için kendi içinden telkinler veriyordu.

"Haklısın." Dedi kendinin bile zor duyduğu bir sesle.

"Evet, şu sesi bence çıkart." Dedi Kerem.Zeynep utana sıkıla yalancıktan acı bir şekilde inledi.

Kerem, belirgin bir şekilde yutkundu. Kahretsin ki şu an aklını kurcalayan düşünceler farklı yönlere doğru ilerliyordu.

"Peki, şimdi ne olacak?" Diye sordu Zeynep .Az önceki çıkardığı sesten dolayı utanmıştı.Başı hafif eğik bir şekilde duruyordu.Kerem yatağın diğer kenarındaki çekmeceye gidip, eline bir çakı aldı.Zeynep ona anlamayan bakışlarını yolluyordu.

Kerem elindeki bıçağı, sağ bileğine geçirdi.Zeynep şaşkın şaşkın ona bakıyordu.Kerem bileğinden akan kanı bembeyaz olan çarşafa damlattı. Zeynep Kerem'in yaptığı şeyin ne olduğunu sonradan anladı. Bekâret kanı gibi görünecekti kan.Kerem acı ile yüzünü buruşturdu.Zeynep hemen Kerem'in yanına gelip bileğine baktı.

"Canın çok yanıyor mu?Hemen sarmamız lazım." Dedi Zeynep endişe ile.Kerem Zeynep'in kendi için endişelenmesine içten içe sevinmişti.

"Şu çekmecede sargı olacaktı." Dedi Kerem eliyle çekmecenin gözünü göstererek.Zeynep hemen çekmeceyi açıp içinden sargı aldı.

"Yara derin değil gibi." Dedi Zeynep, yaraya bakarken.

"Evet." diyerek onu onayladı, Kerem.Zeynep Kerem'in bileğini tutup sarmaya başladı.Zeynep tüm odağını Kerem'in bileğine vermişken Kerem Zeynep'in kuzursuz yüzünü inceliyordu. O, onundu artık.

Zeynep Kerem'in bileğini sardıktan sonra yüzünü inceleyen Kerem'e döndü.Kendini izlediğini yeni fark etmiş, ve bu utanmasına yol açmıştı.Bir an yeşil gözlerle göz göze gelince Kerem onun o kehribar rengindeki gözlerinde kaybolduğunu hissetti.

Bu kadın, tüm ahengini bozduğu apaçık ortadaydı!

"Acıyor mu?" diye sordu Zeynep.İzlenmenin verdiği utanç ile.

"Hayır." dedi Kerem emin bir şekilde. Acısını hemen unutmuş gibiydi.

"Üzerine çıkar istersen ve sonra da...Çarşafı kapıda bekleyen kadına vermen lazım." dedi Kerem.Zeynep yanaklarına kanın hücum ettiğini hissetmişti.Böyle bir şey olamamış idi, ama herkesin böyle bir şeyi bilmesi utanç vericiydi.