Aşiretin Hanımağası

22ஜ "Zeynep! Beni istemeye gelen kişi.."

ஜ 22. Bölümஜ

"Zeynep! Ben ne yapacağım şimdi? Tutturmuşlar evleneceksin diye! Okumam için yanıp tutuşan ailem, şimdi birden bire ne oldu da beni evlendirmek için zorluyorlar?" diye ağlamaklı bir şekilde konuştu, Güneş. Zeynep, ne diyeceğini şaşırmıştı. Arkadaşını ilk defa bu kadar çaresiz görüyordu. Onu en iyi o anlardı. Zorla evlendirilmişti ama şans ondan yanaydı, Kerem gibi biri çıkmıştı karşısına. Âşkı tüm uzuvlarına kadar hissettiriyordu. O'na aslında bilmeden hayat veriyordu.

Şuan, Güneş'in hâlini gördükçe, çok kötü oluyordu. Arkadaşını bu şekilde görmek onu harap ediyordu.

"Canım, bak buluruz bir şeyler. Kızım sen şeytana bile pabucunu ters giydirirsin! Bu istemeye gelecek aileyi de geldiğine pişman edersin." dedi Zeynep destek vererek. Güneş, kıkırdadı. Böyle bir arkadaşa sahip olduğu için çok şanslıydı. Her zaman yanında olmuş, tüm sorunlarını kendi sorunu gibi görmüş onun gibi hüzünlenmişti. Ne zaman mutlu olsa Zeynep de onunla beraber mutlu olurdu. Aynı şey Zeynep içinde geçerliydi.

"Bir şeyler yaparız değil mi? Kurtuluruz o cenabet aileden," dedi Güneş gözlerini hoyratça sildikten sonra. Zeynep, umutla gülümsedi. "Kurtuluruz,"

"Babam ve Annem birden çok değiştiler. Sanki biri onların aklına girmiş gibi. Bu zamana kadar okumam için sürekli destekleyen ailem gitmiş yerine baskıcı aile gelmiş. Tanıyamıyorum artık onları..." diye ağlamaklı bir iç çekti, Güneş. Ailesinin birden değişen tutumlarına bir anlam veremiyor, içi içini yiyordu. Bu beladan nasıl kurtulacağını kara kara düşünüyordu.

"Canım. Babanı tanımıyorum ama Sevda Teyze hiç böyle biri değildi. Hep senin üzerine titrerdi. Ne oldu da şimdi böyle değiştiler anlayamadım. Ama merak etme biz buluruz bi' çaresini." dedi güven verici ses tonuyla.

"Bakarız dimi çaresine," dedi Güneş. Zeynep, emin bir şekilde gülümsedi. "Bakarız tabi."

"Zeynep, iyi ki varsın ya. Sen olmasan ne yapardım ben." dedikten sonra kollarını Zeynep'in boynuna doladı Güneş.

"Asıl sen iyi varsın," Güneş geri çekildi. "Bebişimiz ne yapıyor?" dedi eliyle karnını okşarken.

Zeynep, gülümsedi. "İyi galiba. Ama midem çok bulanıyor. Ve çok yemek yemeye başladım." dedi Zeynep dudaklarını büzerek.

"Canım, bu hamilelikte olan şeyler. Yemeyip de ne yapacaksın? Aç mı kalsın yavrucak." 

"Haklısın..." dedi Zeynep.

"Bari istemeye gelen kişi yakışıklı olsun ya! Keltoş falan gelirse ne yaparım ben?" Güneş, yüzünü buruşturdu.

"Ay, Güneş! Yakışıklı olsa ne yazar."

"Of... Azıcık Engin Altan Düzyatan'a benzese bari," Zeynep bıkkınca nefes aldı. "Yuh." dedi.

"Aman Zeynep. Azıcık hayal kurdurmuyorsun." Güneş'in sitem dolu sesi ile kıkırdadı, Zeynep.

"Sen ne zaman vazgeçeceksin bu adamdan?"

Güneş, dudaklarını büktü.

"Ondan daha yakışıklı sevgilim olursa, belki vazgeçerim." Tavana bakıp, düşündükten sonra, Zeynep'e çevirdi bakışlarını.