Aşiretin Hanımağası

10ஜ "Sen yanımda olunca sinir falan kalmıyor."

Bölüm geç geldiği için kusura bakmayın.Keyifli Okumalar :)

Kerem ve Zeynep'in dudakları birbirine çok yakınken anîden Zeynep'in telefonun melodisi tüm odayı doldurdu.

Zeynep aniden geri çekildi. Nasıl bir anda bu kadar yakınlaşabilmişlerdi? Kerem Zeynep'i öpememenin öfkesindeydi. Onu her şeyden daha fazla istiyordu.

"Ş-Şey ben telefona b-bakayım." dedi Zeynep titrek bir şekilde.Hızla oturduğu yerden kalktı.Masanın üzerinde duran telefonunu hızla alıp açtı.

"Abla." Arayan Merve'ydi.

"Merve." Zeynep tedirgin bir tonda konuşmuştu. Çünkü Merve'nin ses tonu garip geliyordu.

"Abla neredesin?" diye sordu.Merve, ablası ile Kerem'in dağ evine yalnız gittiğini öğrenmiş ve sinirden ne yapacağını şaşırmıştı.

"Kerem'le dağ evine geldik." Dedi Zeynep sakin bir şekilde.

"Abla n'olur gel...Ben çok kötüyüm." Dedi sesini üzgün çıkartarak. Zeynep'in tüm bedeni endişe ile dolmuştu.

"Ne oldu Merve'm?"

"Abla n'olur gel..." dedi tekrardan acınası bir şekilde. "Kendimi hiç iyi hissetmiyorum...Sana ihtiyacım var."

"Tamam hemen geliyorum." dedi Zeynep telaşla.

Kerem hızla yerinden kalktı ve endişesi yüzünden okunan karısının yanına gitti.

"Ne oldu Zeynep?" Diye sordu.

"Merve... Kendini iyi hissetmiyormuş.Onun yanına gitmem lazım." Dedi Zeynep.

Kerem'in içinde derin bir üzüntü oluştu. Ne güzel Zeynep'le yalnız kalacaklardı, birbirlerini daha yakından tanıyacak, alışacaklardı.

Başını salladı. "Tamam." Dedi Kerem.

Zeynep Kerem'in gitmekte isteksiz olduğunu anladı."Tekrardan geliriz." Dedi.

Kerem'in birden içi rahatladı ve usulca başını salladı.

~

Kerem Zeynep'i ailesinin konağına bıraktıktan sonra kendi de konağa geçmişti.

Zeynep hızla konağa girdiğin de telaştan ölmek üzereydi.

"Kızım." Dedi Demet Hanım.Kızını görmeye şaşırarak.

"Anne." Dedi Zeynep ve annesinin yanına gidip, sarıldı.

Demet Hanım kızına özlemle sarıldıktan sonra onu saçlarından öptü.

"Kızım sorun mu var?"

"Yok anne .Merve nasıl?Nerede?" Diye sordu peş peşe Zeynep.

"Odasında... Gayet iyi." dedi normal bir tonda.

"Ben bir ona bakayım." Dedi Zeynep ve hızlı bir şekilde Merve'nin odasına geldi.

Kapıyı tıklamadan hemen açtı. Merve'nin resim yeteneği vardı ve siyah beyaz çizimler yapıyordu çoğunlukla. Ablasının geldiğini görünce hemen çizdiklerini sakladı Merve.

Zeynep bu duruma anlam veremese de takılmadı. "Merve iyi misin canım?"

"D-Değilim..." dedi Merve sesini üzgün çıkarabildiği kadar çıkardı.

Zeynep kardeşinin yanına gelip ona sıkıca, samimi bir şekilde sarılırken Merve soğuktu.

"Ne oldu sana?" Diye sordu yumuşak ses tonuyla ve kardeşinden uzaklaştı.