Aşiretin Hanımağası

11ஜ "Ben Zeynep'e köpek gibi aşığım."

Selaaam :)

Benden uzun yaz diyorsunuz, Genellikle 4.Sayfa oluyor.Malesef elimden bu kadar geliyor.Laptopum bozuk, klavyesine su döküldü :( Onun için telefondan yazmaktayım.Ve inanın çok zor oluyor.Farkederseniz yazım şeklime de dikkat etmeye çalışıyorum.Neyseee hepinizi çoook seviyorum ve o attığını güzel destek ve içten samimiyetiniz için çoook teşekkürler :) İnanın hikâyeme bu kadar ilgi göstermeniz beni çok mutlu ediyor.Her zaman yanımda olan okuyucularıma ve yeni gelip bana destek veren herkese sonsuz teşekkürler.

Bitanesiniz, Keyifli Okumalar..

#Zeynep#

Gözlerimi zorlukla araladım. Elim kolum bağlıydı. Neredeydim ben?

En son biri ağzıma bir şey koymuştu sonrası ise karanlık...

Allah'ım..

"Kimse yok mu!" Diye bağırmaya başladım. Korku tüm bedenimi işgal etmişti.Etraftaki karanlık tüylerimi diken diken olmasını neden olmuştu. Üstelik burası çok soğuktu.

"Yardım edin!"

Bağırmaya başlamıştım.Avazım çıktığı kadar bağırıyordum.

Kapının açılma sesiyle içeriye süzülen ışık gözümü kamaştırmıştı.

"Hanım ağamız uyanmış." Dedi içeriye giren adam alayla.

"Kimsiniz siz!Ne istiyorsunuz benden!" Dedim bağırarak. Adamın yüzünü göremiyordum. Hoş, bu adamın yüzünü görmek istediğim de söylenemezdi ya. Bir adam girdiğini anladım adım seslerinden. Işığı açtı.Karşım da duran adam Kerem yaşlarında, esmer uzun boylu kirli sakallıydı.Diğer adam ise 40 yaşların da boyu orta denebilecek boydaydı.

Bunlar kim? Benden ne istiyorlar? Benim ne işim var burada?

Allah aşkına ben buradan nasıl kurtulacağım?

"Kerem Ağa da ne ballıymış be manken gibi hatunu kapmış."

"Beni bırakın!" Dedim tekrardan bağırarak.Ama adam beni dinlemiyordu pişkince suratıma bakıyordu.Gözyaşlarım akmak da inat ediyordu ama kendimi sıkıyordum.Bedenim titremeye başladı.

Kerem..

O beni kurtarırdı değil mi?Beni bırakmaz bu adamlara?

"Cık cık cık hanım ağam bir süre bizimlesin, Bundan Kerem Ağa'mız memnun olmayacak ama." Dedi genç adam alayla.

"Benden ne istiyorsunuz!Kerem beni bulacak hepinizin soyunu kurutacak!"

Ses tellerimi fazlası ile zorluyordum.

"Hiçbir şey yapamaz o! Bizim elimizde sen varken hiçbir şey yapamaz!Sen onun zaafısın...En derin noktasısın."

Bu ne demek şimdi?

Bu adamlar benden bir şey istemiyorlardı.Kerem'den istiyorlardı.

Ama neden?

"Kerem'den ne istiyorsun!"

"Canını." Kesin bir sesle.

Bedenim hareket etmeden durdu.Canını mı?Kerem'e bir şey yapmaz değil mi?Onu böyle alışmışken koparamazlar benden.

"Hiçbir şey yapamayacaksın!Kerem beni bulacak!Sen o zaman göreceksin piç!" diye bağırdım.Diğer adam susmaya yeminliymiş gibi hiç konuşmuyordu.

Genç adamın çenesi kasıldı."Gerçekten de cesurmuşsun, ama bana o numaralar sökmez!"

Adamın soğuk sesi bedenimi daha da ürpertmişti.Ağlamamak için kendimi sıkmaktan kemiklerim iç içe geçecekti sanki.