Aşiretin Hanımağası

16ஜ "Zeynep, sana ihtiyacım var!"

Ya siz ne güzel insanlarsınız böyle, inanın o güzel ve içten yorumlarınızı sırıtarak okuyorum ve içim içime sığmıyor!Böyle yorumlar gelince hemen bölüm yazasım geliyor, ama sınavlar felan gerçekten çok yoğunum.Bir de diğer bölüm 500 oy aldı, rüyada falan değilim değil mi?Eğer, rüyaysa beni uyandırmayın :D

Bu arada yalvar yakar, babamsa yeni bilgisiyar aldırıyorum, onun için bilgisayar aldıktan sonra bölümler daha uzun bir şekilde gelecek.

Ayrıca yeni kapak ve afiş için; "beautiful_girl2" ye çok teşekkürler.

Senin için bilgisayar bulup, ithaf yapıyorum.Bölüm senin için, canım :)

Hepinizin yeni yılı musmutlu geçmesi dileğiyle!Mutlu yıllar.. Nice yıllara beraber.

"S-sen nasıl u-uyandın?" Diye şaşkınca sordu Zeynep.

"Hiç uyumadım ki!" Dedi Kerem sırıtarak.

Zeynep kaşlarını çattı."Nasıl uyumadım ya?Sen trafik kazası geçirmedin mi?"

"Sen.. Bana hissettiklerini söyle diye, böyle bir şey yapmış olabilirim." Dedi Kerem ensesindeki saçları karıştırırken, Zeynep'in onu sevdiğini biliyordu, ama onun ağzından duymak istiyordu, ve istediği oldu da.Zeynep de onu delice seviyordu!

Zeynep, öfke ile yerinden kalktı."İnanmıyorum sana ya!Benim ömrümden ömür gitti burada," dedi."Ya sen, sen nasıl böyle bir oyun oynarsın bana!"

Kerem yataktan kalkıp, Zeynep'in yanına geldi."Ya tamam biraz abartmış olabilirim, doktordu, hemşiresiydi, makyajdı... Ama ben senin bana cevap vermeye niyetin yok gibiydi, ben de böyle bir şey yaptım.Ama ne güzel oldu değil mi?Hani biz şimdi..."

Zeynep hiddetle konuştu "Ya ben neler hissettim haberin var mı?Telefonda o kadının kaza geçirmiş dedikten sonra yaşayan bir ölü gibiydim ben!Şu iki saattir neler çektim sen biliyor musun?Kalbimin ne kadar acıdığını biliyor musun?Benim canım çok yanarken, sen burada sadece oyun mu oynuyordun, pes!" Zeynep sinirle tekrardan ağlamaya başlarken.

"Zeynep, biliyorum abarttım, ama ben artık senden uzak durmak istemiyorum." Dedi Kerem ellerini Zeynep'in yanaklarına getirip, akan göz yaşlarını silerken."Şişt, ağlama." Dedi.

Zeynep sinirle Kerem'in ellerini yüzünden çekti.

"Ya sen nasıl yapabilirsin bana bunu!Canım çok yandı, çok!Bana bunu yaşatmaya ne hakkın vardı senin?"

Kerem yalvarırcasına baktı."Zeynep, lütfen." Dedi."Şimdi az önceki olanları unutsak, şu an sadece ikimizi düşünsek."

Zeynep, Kerem'e inanamıyormuş gibi baktı. "Kerem!Ya nasıl bir oyun oynadığının farkında mısın sen!Amacın sadece seni sevip, sevmediğimi öğrenmek miydi?Seviyorum, evet!Hem de deli gibi!Ama neden beni sevgimle, aşkımla canımı yakıyorsun!"

"Zeynep, özür dilerim!Ama ben dayanamıyorum artık tamam mı, beni sevmene, ilgine, aşkına, gülüşüne, sesine, bakışlarına, dokunuşlarına, kısacası sana ihtiyacım var!Ben sevdiğim kadını beni sevdiğini duymak istedim... Kalbi ile söylediğini, dili ile bana itiraf etmesini istedim!Evet, çok abarttım!Ama beni de anla Zeynep, sensiz olmuyor!" Kerem yalvarırcasına konuşmuş, Zeynep ise Kerem'in yeşilin en güzel tonun da olan gözlerine çevirmişti.

Zeynep bir an da yumuşadı, ama bu yumuşaklığını ne kadar belli etmek istemese de Kerem tarafından çoktan anlaşılmıştı."Çok kızgınım sana!"