Hastaneden çıktığımda artık o odadan kurtulmanın mutluluğunu yaşıyordum. Diğer mutluluğum ise Ömer'in hastanede her gün yanıma gelmesiydi.
-"Baba artık siz gidebilirsiniz. Günlerdir şirkete gitmiyorsunuz." dedim sürekli etrafımda oldukları için.
Onlar yetmezmiş gibi akrabalarımızdan biri gidiyor biri geliyordu. Çok ama çok bunalmıştım.
-"Ya biz gidince bir şeye ihtiyacın olursa ?" dedi dedem saçımı okşayıp.
-"Hayır dede olmaz. Olursa da dışarıdan birisine söyleriz değil mi anne ?"
Annemin de yardımıyla onları evden gönderdikten sonra odama annemle çıktım. Hala dikişlerim acıyordu bu yüzden hareketlerim oldukça yavaştı.
-"Ben sana şimdi vitamin deposu yemekler hazırlayacağım sen sakın kalkma kızım tamam mı ?"
-"Tamam anne." dedim ve yatağıma oturup elimdeki telefonu yanıma bıraktım. Ayakkabılarımı ayağımdan çıkartmam biraz zamanımı almış olsa bile başardım. Rahat terliklerimi giyinip hasret kaldığım yatağıma oturdum.
Odama baktığımda bıraktığım gibi duruyordu. Ömer geliyor diye bir heves hazırlanarak çıktığım odama ne halde gelmiştim.
Yine de her şeye rağmen odama girdiğim an huzurlu oluyordum. Evin diğer antika bölümlerinin aksine benim odam modern döşenmişti. En sevdiğim griyi hemen hemen her yerde kullanmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günlerdir kapalı alanda kaldığım için havasızlıktan sıkılmıştım. Bu yüzden kendimi balkona attım. Kenarda duran siyah sandalyeye oturup derin nefes aldım.
Hayatımda büyük çaplı değişmeler oluyordu. Ömer diğer günler neden diye sormayı bırakmıştı. Ailem ise bu refleks olayına inanmışlardı. Yalnızca sebebini Ela ile Melih biliyordu.
Varlığımın farkında bile olmayan adam artık her gün halimi hatrımı sorar olmuştu. Bu çok ama çok güzel. Gözlerinin içine istediğim kadar bakabiliyordum. Kokusunu kolayca soluyabiliyordum. Bunlar harikulade hisler.
Soğuktan titreyince hasta olmamak için içeri geri girdim. Akşama kadar annemin getirdiği çeşit çeşit sağlıklı yemekleri ve içecekleri tüketmiştim. Bütün gün odamda olduğumdan üzerime çöken ağırlık nedeniyle uykum haliyle erkenden gelmişti. Bir ara Ela arayıp geleceğini söylese de iyi olduğumu söyleyip gelmemesini söylemiştim.
Annemin yardımıyla geceliğimi giyinip yatağıma girdim. Arkamdaki yastıklara yaslanırken yatağın verdiği rahatlıkla bir oh çekip telefonumu elime aldım. Sanki evrene mesaj göndermişim de içimden geçeni anlamış gibi anında telefonum çalmaya başlayınca kalbim pır pır oldu.
Heyecanla hızlı hızlı çarparken sesimi öksürerek düzelttim. Öksürünce ayrı canım yanmıştı ama neyse.
