BİR GÖNÜL DAVASI

6.O İş Olmayacak!

6|O İş Olmayacak!

Kaybettim! Ben bana ait bile olmayan gökyüzümü kaybettim, Ali'yi kaybettim. Halbuki benim gecelerim onun saçlarındayken, gecemin tek yıldızı gözlerindeyken nasıl sahip olmazdım? Değildim işte! Benim her şeyim olan adamın hiçbir şeyiydim.

Kaybettiğim adam canımı yoluna feda etmeye hazırdım ancak sen yoluna amade beni görmedin bile. Görsen ölür müydün be adam? Ama sakın sana kızdığımı sanma bunlar sadece sitem, sana hiçbir zaman edemediğim sitemlerim.

Benim ağlama krizim Hilal'i tedirgin etmiş hatta korkutmuştu. Ancak yeri geldiğinde abisi kadar soğukkanlı olmayı başarıyordu. Annemlere baş ağrımın tuttuğunu söylemiş ve beni görmek için direten ev ahalisini tatlı diliyle sakinleştirmişti. Sonra Elif'i de kaptığı gibi odaya dönmüş benim sakinleşmem için çabalamışlardı. Ancak pek işe yaramıyordu. Çünkü Ali ilk kez bu konuda bellirsizlikler girdabında savrulan bir cümle kurmuştu. Önceden zaten konusu bile açılmazdı.

Zor bela sakinleştiğimde Elif'in önerisiyle bu konu hakkında ne yapacağımızı konuşuyorduk. Daha doğrusu onlar konuşuyor bense dinliyordum.

"Annem Nurdan'ı beğenmiş." Hilal'in bahsettiği Nurdan, Ali için bulunan o kızdı. "İşi zorlaştıran da tam olarak bu kısım. Bizim bir yolunu bulup bu kızı annemin gözünden düşürmeliyiz o zaman annemde abime baskı kuramaz."

Hilal'in parlak önerisi aklıma yatmış olsa da mevzu bu gözden düşürme işini nasıl yapacağımızı bilemeyişimizdi.

"Tamamda onu nasıl yapacağız? Hem Ayşe teyze kadar Ali abi de bu konuda kötü düşünmeli." Elif'in buram buram mantık akan sözleriyle karamsar ruh halim iyice arttı.

"Buldum!" Hilal'in yüksek perdeden bağırışıyla irkildiğimizde bunu önemsemeden heyecanlandığı şeyi merak ettim.

"Ne buldun?" Sonunda dudaklarımı aralayarak konuşmamla karşımdaki iki kızın dudakları mutlulukla kıvrıldı.

"Nurdan'ı nasıl annemin gözünden düşüreceğimizi. Bu kız bugün bize gelecek annesiyle bizde o arada elimizden geleni yapacağız." Hilal'in sadece kaba taslak buluşuyla umutsuzlukla omuzlarım düştü. Bunu fark etmesiyle kollarımdan tutarak sarstı. "Mavişim sen bana güven o iş olmayacak o kadar."

Başka çarem olmadığı için başımı salladım. Güvenecektim zaten başka bir şansımda yoktu. Kaybedecek çok şeyim vardı ama kazanacak daha çok şeyim vardı. Ali'yi kaybedebilirdim ama kazanırsam Ali'yi kazacak hatta belki de kaleyi içten fethederek aileye sızacaktım.

Zaten ailecek beni seviyorlardı. Her zaman yan yana olmamızdan kaynaklı olarak hepimizin ailesi birbirlerini aileden kabul eder öylede severlerdi. Ama bu sefer hem kızları hem gelinleri olarak kendimi sevdirecektim.

Ali seni alacağım koçum! Boşuna mı helalimsin dedim?

Bunun üzerine kızlarla annemden ufak bir yalvarış sonunda Ayşe teyzelere gitmek üzere evden ayrıldık. Zaten hemen aşağımızdaki sokakta kalan eve çabucak varmıştık. Ve kapıda gördüğümüz ayakkabılarla birbirimize baktık.

"Hadi bismillah!" Bir ağızdan dediğimiz kelimeden sonra kapıyı çaldık. Kısa bir süre sonra kapıyı Ayşe teyze değilde genç bir kadın açtı. Yirmi beşinde duran kumral kadının kim olduğunu tahmin etsem de hemen önyargıyla yaklaşmamak için Hilal'in vereceği bir sinyali bekledim. Sonuçta aramızda Nurdan'ı gören tek kişi oydu.