BİR GÖNÜL DAVASI

33.Abi!

33 Abi!

Hata yapmak insana mahsustu derler. Hata yapmıştım Ali'yi dinleyip ilk andan beri abime söylemem gerekirdi ancak o kadar çok seviyordum ki korkmuştum.

Ben kabul etmiştim hata yaptığımı ve cezasına da razıydım. Ancak bu ceza değildi bu işkenceydi! Abimin bana reva gördüğü şey cezadan çok öteydi. Benden yüzünü bile esirgemişti bu halleri içimi parçalıyordu. Bensiz bir günü bile olmayan adam gitmiş yerine varlığıma bile tahammül edemeyen bir adam gelmişti. 

Yüzümü ıslatan yaşları sildiğim de tahriş olan yanaklarım sızlamıştı, ellerimi tekrar kucağım koydum. Bana müstahaktı ne geldiyse akılsız başımdan gelmişti hem Ali dostundan olmuştu hem ben abimden olmuştum. Aklıma yuva yapmış bu düşünce aldığım her nefesi bana zehir ederken boğuluyor gibi hissediyordum. Bu oda, bu duvarlar üstüme üstüme geliyordu. 

Sıkıntımı hissetmiş gibi Ali aradığında boğazımı temizleyerek mümkünmüş gibi ağladığımı belli etmemeye çalışarak cevapladım.

''Efendim.'' Karşı taraftan yükselen iç çekişle omuzlarım çöktü.

''Seni almaya geliyorum.'' Görememesine rağmen başımı iki yana salladım.

''Gelme Ali.''

''Aysima bir daha ağlarsan seni gelir alırım dedim.'' Demişti ancak kendime söz geçiremiyordum.

''Ali elimde değil. Ben beni anlar sanıyorken abim bana sırt çevirdi. Üç gündür Ali koskoca üç gün oldu eve gelmiyor aramalarıma dönmüyor. Affetmemesine bile razı hale geldim ben, sadece eve dönsün istiyorum. Ama o kadar çok kızgın ki varlığıma bile tahammül edemiyor. Ne yapacağımı şaşırdım yalvarırım bir akıl ver bana yoksa delireceğim.''

''Ay'ım her şeyi düzelteceğim söz veriyorum senin için her şeyi düzelteceğim.'' Başımı salladım. Ali söz verirse tutardı. Düzelteceğim dediyse de mutlaka düzelttirdi. ''Ağlama daha fazla.''

''Kendiliğinden akıyor.''

''Silerim.'' Günler sonra ilk kez gülümsedim.

''Biliyorum.'' 

Ben tekrar konuşacağım esnada içeriden boğukça kulağıma ulaşan sesler arasında seçebildiğim sesle heyecanla yataktan kalkarak birkaç adım atmıştım ki Ali'nin tekrar tekrar adımı söylemesiyle duraksadım.

''Abim gelmiş!'' Hissettiğim heyecan sesime yansımıştı.

''Beni bekle.'' Anlamayarak kaşlarımı çattığım da hattın diğer ucundan gelen hışırtıları duydum.

''Gidebilir.'' 

''Aysima beni bekle beraber konuşacağız.'' Ali'in itiraz kabul etmeyen sesiyle hüzünlü gözlerle kapıya baktım. Bunu neden istediğini biliyordum sırf beni korumak içindi ama yine de abimin gideceğinden korkuyordum.

''Ne olur çabuk gel!''

''Geleceğim.'' Böylece benim kabus dolu bekleyişim başlamıştı. Dönüp durduğum odanın içinde bazen kapıya yaklaşıp abimin hala evde gidip gitmediğini anlamaya çalışmamla geçen dakikalar ızdıraptan farksızdı. 

Bekleyişimin bittiğini haykıran zil sesiyle kapımı açarak hole koştum. Ali iri kalıbıyla koca girişi doldurur gibi karşıma geçtiğinde gülümsedim. Ne kadar çabuk gelebilirse o kadar çabuk gelmişti. 

Öfkeli bir soluk sesi işittiğimde azıcık gülen yüzüm soldu. Kalp çarpıntımla sesin sahibine döndüğümde abim yüzüme bakmadan yanımdan geçmeye niyetlendiğinde can havliye önüne geçip kollarımı kaldırdım. Gidecekti beni tekrar onsuzlukla sınayacaktı!