Elvan silahın önünde duruyordu. Karşısındaki adam kadına dikkatlice bakıp tüm konağı yerle bir edecek kadar sert bir şekilde kükreyip "çekil kadın. Yoksa sende ölürsün." diye bağırdı.
Herkes korktu ama Elvan Ersan korkmadı. O sadece Allahtan korkar...
Sabah ilk kalkan Ali Asaf olmuştu. Karısının yanağına tüy kadar hafif bir öpücük bırakıp, karısına sıkıca sarıldı.
Elvan ise adamın sarılmasıyla zaten uyanmaya başlamıştı. Kollarını adamın boynuna sıkıca dolayıp dudaklarını adamın boynuna bastırdı. "günaydın adam."
"günaydın kadın." İkiside aynı anda gülüp birbirlerine sıkıca sarılmıştı.
Elvan kocasının boynuna kafasını koyup onun eşsiz kokusunu içine çekti.
Asaf ise karısının saçlarına kafasını gömüp huzuru yakaladı. Onun kokusuyla bile huzura vardı.
Bir kaç dakika sonra Elvan kocasının yanağına koca bir öpücük bırakıp yataktan kalktı. Sonrada banyoya girip elini ve yüzünü yıkadı.
Banyodan çıktıktan sonra Ali Asaf banyoya girmişti. Elvan Dolabının karşısına geçip bugün giyeceği kıyafete baktı.
Ten rengi bir gömlek ve beyaz dantelli, dizinin bir karış altındaki eteği eline aldı. Sonrada üstünü giyinip ayakkabılı ilerledi. Ten rengi uzun topuk stilettosunu ayağına geçirip, makyaj masasına ilerledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen saçlarını düzleştirip, ön taraflarını dalgalandırdı. Sonrada sade bir makyaj yapıp, dudaklarına kırmızı bir ruj sürdü.
Kocasıda arkasında üstünü giyiniyordu. Koltuğun üstünden kocasına dönüp baktı. Bugün kocası nedense kravatta takmıştı. Ayağa kalkıp yatağa atmış olduğu ceketi kaldırdı ve onun giymesi için tuttu. Asaf direk ceketi giydiği gibi karısının yanaklarından tutup alnına sahiplenici kocaman bir öpücük koydu.
Asaf geri çekildikten sonra karısının elinden tutup odadan çıktı. İkiside Yağmurun odasına gidiyordu. Bebek odası çok sessizdi. Hala uyuduklarını düşünüyorlardı. Genede kapıyı tıklattılar. Çünkü Efsun ara sıra bebekleri emziriyordu. İçeriden ses gelmeyince Asaf kapıyı açıp içeri girdi. Arkasından karısı da girdi.
Bebeklerin beşiklerine ilerleyip içine baktılar. İkiside mışıl mışıl uyuyordu. Onun için rahatsız etmeden odadan çıktılar.
O sırada yukarıdan inen Ceyhun bey ve Eda hanımla karşılaştılar. Ceyhun bey Elvan ve Asafa gülümseyip karısının elinden tutup aşağıya inmeye devam etti. Onların yalnız kalması gerektiğini düşünüyordu.
Asafta karısıyla aşağıya el ele inmişti. Masa yavaş yavaş hazırlanıyordu. Neredeyse evdeki tüm bireyler masadaydı. Sadece Ceylan hanım yoktu. Herkes kahvaltıya başlayınca gene Elvan kahvaltıya başlamamıştı.
Bu Demir ailesinin dikkatini çekmiş gibi kıza baktılar. Eda Hanım kıza bakıp "canım sen neden kahvaltını yapmıyorsun. Sen yemeyince yemek boğazımdan geçmek istemedi."
"yok. Ondan değil. Neyse siz yemeğe devam edin. Benim bi alışkanlığımdan dolayı beklemek zorundayım." kadın anlamadı ama kahvaltısına devam etmişti. En sonunda Ceylan hanımın masaya gelmesiyle Elvan da kahvaltıya başlamıştı. Herkes kıza şaşırsada umursamamıştı.
