Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

pt6

"тайлбарла!"

"д-дасгалжуулагчаа та я-яагаад байгаан б-бэ?"

"юу үнэхээр сайн гүрийх юмаа яг л юу ч болоогүй юм шиг!"

"т-таны юу яриад байгааг үнэхээр ойлгохгүй байна"

"чи үнэхээр санахгүй байгаа юмуу? аль эсвэл тийм юм шиг жүжиглээд байнуу Пак Жимин?"

"би юу санах ёстой юм?" Жимин үнэхээр Жонгүкийн юу яриад байгааг ойлгохгүй байсан тул бүлэгтэгэн ийн асуухад Жонгүкийн царайны хувирал ширүүсч Жиминрүү тайлбарлашгүй харцаар ширтэж байгаад гарыг нь тавин бэлтгэлийн өрөөг орхин гарав. Харин Жимин ард нь гайхаж балмагдсан амьтан хоцров.

Жимин жоохон байхаасаа л их уйлсаныхаа дараа уйлж байх үед нь юу болсныг түр хугацаанд мартчихдаг байсан тэгээд л Жонгүкийг үнссэнээ санахгүй байгаа хэрэг .

Жонгүк Жиминд уурлаж гомдоод байгаа шалтгаанаа өөрөө ч ойлгохгүй байгаадаа уурлан хүнд хүнд алхлан машинруугаа явах ба хажуудаа таарсан хогийн савийг тас хийтэл нь хөшигчин хаяав. Уул нь тэр ийм бүдүүлэг хүн биш лдээ тэр зүгээр л одоо маш их ууралчихсан байгаа хэрэг .

"Ааваа та ууралчихсан юмуу?" Рүби хөмсгөө зангидан машинаа барих аавруугаа санаа зовинонгүй хараад ийн асуухад Жонгүк Рүбирүү харж инээмсэглээд "үгүй ээ аав нь зүгээр л юм бодож байсан юм миний гүнж ямар хоол идмээр байна? хоёулаа өнөөдөр гадуур хооллоё" гэхэд Рүби яг л Жонгүк шиг сэтгэл татам туулайн шүдээ гарган инээгээд алгаа ташин" yeahhh пицца пицца зөндөө их бяслагтайг нь идмээр байна" гээд суудал дээрээ жаргалтай нь аргагүй бүжиглэхэд Жонгүк "заа тэгвэл миний гүнж хаан аавтайгаа хамт пицца идхээр явцгаая!" гэж хэлээд пиццаны газарлуу зүглэв. Рүби хэсэг хугацаанд ямар нэгэн зүйлийг их л нухацтай бодож байгаа бололтой чимээгүй болчихов. Ер нь бол Рүби ингэж чимээгүй суудаг хүүхэд биш тул Жонгүк гайхан "Рүби миний гүнж юм бодож байгаа юмуу?" гэж зөөлхөнөөр асуув гэвч Рүбигийн хариулт Жонгүкийн тулгархыг хүсдэггүй айдастай нь нүүр тулгаж орхив ...... "ааваа миний ээж хааччихсан юм?

Жиминийг гэртээ орход ээж аав хоёр нь түүнээс хоолоо идэхийг гуйсан ч Жиминд тэдний өөдөөс хараад юу ч болоогүй юм шиг хоол идэх хүсэл үнэндээ л байсангүй. Тэгээд л шууд өрөөндөө ороод хаалгаа түгжин орон дээрээ тэрийн унав гэтэл ээж нь хаалгын тогшоод "Жимин миний хүү хоолоо идчих тэгэх үү? ээж нь хоолыг нь хаалганы чинь урд үлдээчихье заавал идээрэй!" гэж хэлчихээд явав.Жимин юу ч сонсоогүй юм шиг чихэвчээ зүүн нүдээ аниад "gavin james nervous" ийг сонсож эхлэв гэтэл гэнэт л жонгүкд тэврүүлээд уйлж байгаа дүр төрх нь зурвас хийн орж ирэв Жимин ч нүдээ нээн гялс босон суугаад толгойгоо барин "ю-юу вэ? б-би арай" хамгийн аймшигтай нь энэ удаад тэрэнд Жонгүкийг уруул дээр нь үнсэж байгаа өөрийнх төрх орж ирэв. Жимин үснээсээ зулгаан орон дээрээ үсэрч дэвхцэн "fuck!! fuck!!" гэсээр тийчигнэж байгаад түс хийтэл газар унаж.

"ахххх~ би одоо яах юм болж байнаа ааааааах~~ тэгээд л дасгалжуулагч өдөр тайлбарла гээд байсан юм байна новш гэж! тэр одоо намайг хараал идсэн шалиг новш гэж бодож байгаа даа! ааааххх~~ би яаж маргааш царайг нь харах юм болж байнаа~ ичиж үхмээр юм новш гэж! хараал ид!" Жимин гонгинож гонгинож үүрийн дөрөв өнгөрч байхад арай гэж унтав.

Тэр хооронд

"Р-рүби ммм дараа, аав нь дараа хэлье чамайг том болхоор чи тэр хүртэл хүлээж чадна биздээ? аавынхаа төлөө"Жонгүк Рүбид юу гэж тайлбарлахаа үнэхээр мэдэхгүй байлаа. Дөрөвхөн настай бяцхан гүнж ээж нь байхгүй гэдгийг яаж хүлээж авах бол гэхээс зүрх нь айсандаа болоод дэлбэрэх шахаж байсан юм. Яагаад гэвэл жонгүкд ч бас энэ дэндүү аймшигтай түүх.

5н жилийн өмнө~~~

дараагийн хэсэг хүртэл түр баяартай аз жаргалууд минь хайртай шүү💜💙💚❤💗💖💘бүгдийн нэг нэг удаа үнсчихэе😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘💖💖❤❤