Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

Pt25

"Жимин яасан оройтдог юм хаагуур яваад ирж байгаан?" Жиминийг гэртээ орж ирхэд цаг аль хэдийнээ шөнийн нэгийг зааж байх бөгөөд ж/ээж яг өөдөөс нь кофе барьсаар гарч ирээд ийн асуув. Жимин ч санаа алдаад гутлаа тайлан ээжийгээ чанга гэгч нь тэвэрч аваад "ээжээ өнөөдөр бид бараг л Рүбигээ алдчих дөхлөө" гэхэд ж/ээж гайхан "юу? Рүби гэж хэн юм бас алдах дөхлөө гэдэг чинь юу гэсэн үг юм?"

-".. юу ч бишдээ ээжээ оройтсонд уучлаарай та одоо унтдаа"

"хүлээ Пак Жимин чи бүгдийг нь
яг одоо тайлбарлах л болно доо" гэж ж/ээж хэлээд түүнийг бугуйнаас нь чирсээр буйдан дээр суулгаад ярь гэсэн дохиог өгөв. Жимин ч ээжийгээ ямар ааштай хүн гэдгийг сайн мэднэ. Хэрвээ Жимин ямар нэгэн юм цухуйлгаад хэлэхгүй хаячих юм бол тэр үнэхээр их ууралдаг тэгээд мэдэх гэж улайран зүтгэдэг төрлийн хүн болохоор хэлхээс өөр аргагүй болж бүгдийг эхнээс бага багаар аятайхан шиг тайлбарлаж эхлэв.

"ммм тэгхээр та хоёр гэрэлхээр болвол чи хүний хүүхэд өсгөх болох нь ээ" ж/ээж тийм ч дуртай биш байх агаад ийн хэлхэд Жиминд 'хүний хүүхэд' гэсэн нь үнэхээр эвгүй санагдаж "ээж би Рүбид хэзээ ч хүний хүүхэд гэсэн бодлоор хандаж байгаагүй" гэж хэлээд босон өрөөгөө зүглэв.

Нарны хурц гэрэл нүдэн дээр нь шууд тусхад Жимин бэлтгэлтэй гэдгээ гэнэт санан ухас хийн орноосоо босоод нүрээ хальт угаасан болж гарт тааралдсан хувцасаа өмсөөд нохойнд хөөгдөж байгаа амьтан шиг гүйсээр гэрээсээ гарч гялс такси барьж сургуульруугаа явлаа. Гуч гаран минутийн дараа сургуульруугаа гүйхээрээ явж орход хичээл бэлтгэлүүд аль хэдийнээ эхэлчихсэн байв.

Жимин бэлтгэлийн танхимынхаа хаалгыг болгоомжтой нь аргагүй онгойлгож ороод хувцас солих өрөөрүү гэтэж яг орхын даваан дээр хөгжим гэнэт зогсож "Пак Жимин дөчин таван минут хоцорлоо" гэх Жонгүкийн хоолой сонсогдох нь тэр. Жимин ч гэтэхээ больж номхон зогсоод Жонгүкрүү харан хошуугаа унжуулаад "уучлаарай дасгалжуулагчаа" гэхэд Жонгүк яг одоо гүйж очоод цорвогор уруулыг нь үмхээд авмаар байв ч хаана байгаагаа санан арай гэж тэвчээд чадхаараа төв царайлан "хурдан явж хувцасаа соль!"

Өнөөдөр ч бас урдын адил өнгөрч хичээлийн цаг дууссаны дараа захиралын нарын бичиг Жимин Жонгүк хоёр дээр очиж захирал дуудуулсныг хэлэв.

Тэднийг өрөөнд нь орход захирал "та хоёр ирчисэн үү ярих зүйл байна суугаач" гээд урд байх буйданлуугаа заав. Нөгөө хоёр маань ч хэлснийх нь дагуу буйдан дээр суугаад ярьж эхэлхийн хүлээнэ.

-"Тэгхээр та хоёр ямар харилцаатай юм?"

-"таныг мэдэх шаардлагатай гэж бодохгүй байна"

-"хөөе жаалаа жаахан хүндэтгэлтэй бай би чиний авга ах бас захирал чинь шүү!"

-"ойлголоодоо"

-"тэгээд хариулахгүй юмуу та хоёр ямар харилцаатай юм?"

-"бид үеэрхдэг бас цаашид гэрлэнэ гэж бодож байгаа хангалттай юу?"

-"энэ золиг ёстой нэг яахав үеэрхэхийг чинь хориглохгүй ч ийм ил тод байхгүй байвал сайн байна! бас Жимин ээж чинь энэ тухай мэдэж байгаа юу?"

-"тиймээ мэдэж байгаа"

-"за за одоо болно бид хоёр завгүй болохоор ингээд явлаа" гэсээр жонгүк үг ч хэлж амжаагүй байхад нь жиминийг хөтлөн гарах гэхэд "жонгүкаа чамд парист ажиллах санал ирсэн чи тэнд ажиллахыг хүсэж байсан биздээ" гэх нь тэр. Жонгүк ч сонссон даруйдаа эргэж хараад "үнэнгээсээ яриад байна уу?" гэж итгэж ядан асуухад захирал нь зөөлхөн инээмсэглэл тодруулан "мэдээж"

Жонгүк Жиминийг түр зуур машиндаа очоод байж бай гэж хэлчихээд өөрөө захиралтай ярилцхаар оров. Тэд нээх удаан ч ярилцсангүй Жонгүк гараад шууд машиндаа суун Жиминийг унтаж байхыг хараад санаа алдан духан дээр нь үнсчихээд гэрлүү хөдлөв.

Тэр гэрийнх нь гадаа ирээд Жиминий биеийг зөөлхөн сэгсрэв. "Мочи сэрээрэй гэрт чинь ирчихлээ" гэхэд Жимин нүдээ нухалсаар босч ирээд түүний уруул дээр нэг үнсэж аваад машинаас буухад Жонгүк ч бас араас нь буугаад гараас нь атгаад авав. "жимин чи намайг хүлээж чадах уу?"

хөөрхнүүдийгээ үнсьееее😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘❤❤💜❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤