Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

pt9

Жимин хамраа байдгаар нь үрчийлгэн том том хаус дундаас Жонгүкийн гэрийг хайх ч ерөөсөө олохгүй бараг гуч гаран минут мунгинав. Тэгээд бага зэрэг амархаар ойр байх сандал дээр суугаад ус ууж байтал утас нь гэнэт дуугаран харвал Жонгүк залгаж байв.Жимин хахаж цацан байж утсаа автал Жонгүк "хөөе Пак өөрөө цаг мэдэхгүй юу? би чамд найм гэхэд ирсэн байгаарай гэж хэлсэ-"

-"би төөрчихсөн мэдэв үү! та ер нь надад гэрийнхээ хаягийг албаар буруу өгчихсөн юм биш үү?"

-"юу яриад ахх! гомдолхоо болиод хэлээдэх чи одоо яг хаана байгаа юм?"

-"би одоо сандал дээр сууж байна бас.. энд байшин машин байна тэгээд бас гадаа зөндөө халуун байна"

-"тэгээд .... чамд өөр хэлчих юм алга уу?"

-"байхгүй"

-"тэгвэл ядаж урдаа байгаа байшингийнхаа дугаарыг хэлээдэх"

-"091357 "

-"ахх! хөөе пак чи миний явуулсан хаягийн байшингийн дугаарыг нэг хардаа"

-"за 091357 ..... өөх! би таны гэрийг олчихлоо"

"тархиа гээчихсэн юмуу хаашаа юм хурдан орж ир!" Жонгүк толгойгоо сэгсрээд уцаарлангуй ингэж хэлчихээд утсаа таслав. Удаа ч үгүй хонх дуугарч очин хаалга тайлхад Жимин инээчихсэн зогсож байх ба Жонгүк түүнийг гэрлуугаа оруулав.

Жонгүк нөгөө л нэг покер царайгаа гарган тэр чигтээ том өрөөлүүгээ яван буйдан дээр очиж суугаад зурагт үзэж эхлэв. Жимин яг байсан газраа яг яах учираа олохгүй нэг л тухгүй зогссоор байв. Тав гаран минутийн дараа Жонгүк Жиминий байгааг сансан бололтой хоолойгоо засаад "өглөөний цай бэлд надад хар кофе түрүүлээд аваад ир!" гэж захирангуй хэлхэд Жимин "за" гэж зөөлхөн хэлээд гал тогооруу нь явав.

Жимин гал тогоонд орж ирээд цүнхээ нэг сандал дээр нь тавиад хөргөгчнөөс нь эхлээд бүх сав суулга шүүгээгийн ухаж эхлэв тэгээд тэнд байгаа зүйлсийг нь харж байгаад камжэтан хийхээр болоод будаа агшааж төмс ногоогоо арилган хэрчиж байгаад гэнэт л Жонгүкд кофе хийж өгөх ёстой байснаа санаж хийж байснаа орхиод кофений машинийг ажиллуулах хоорондоо хамгийн дээд давцан дээр байх кофений аягийг авхаар өлмий дээрээ зогсож бараг үсрэх нь холгүй байв гэтэл гэнэт ард нь Жонгүкийн хөлийн чимээ дуулдаж удалгүй тэрний дулаан мэдрэгдэж эхлэв тэдний биес хоорондоо нийлж Жонгүк гараа сунган аягийг авч Жиминд өгөөд "би удаан хүлээх дургуй шүү пак жимин" гэж шивнэхэд Жиминий зүрх хэвийн бус хурдаар цохилж нүүр нь халуу дүүгээд улайчихав Жонгүк ч Жиминий энэ байдлыг хараад жуумалзан "би кофегоо удаан хүлээмээргүй л байна шүү пак!" гэж ёжлонгүй хэлхэд Жимин яаран Жонгүкийн кофег хийж өгөөд яагаа бутрах хацраа бариад угаалгын өрөөрүү гүйчихэв.

жиминий талаас

"ахх ичиж үхмээр юм би яагаад ингээд улайчихваа энэ зүрх бас яагаад ингэж хурдан цохилоод байнаа ингэж болохгүй л юмсан" би толинд харагдах өөрийн тусгалтайгаа ийн яриад гараа угаангаад "энэ нэг сар ч амаргүй байх бололтой "

зохиогчийн талаас

Жиминийг хацраа бариад угаалгийн өрөөрүү гүйчихсэнд Жонгүк түүний энэ их өхөөрдөм байдалд нь ховсдуулсан юм шиг л инээсээр үлдэв.

Жиминийг хоолоо ширээн дээр өрж байхад нь гэнэт л нэг бяцхан гар хөлөөр нь ороон тэврээд авав Жимин бага зэрэг цочин доош харвал үс нь сэгсийчихсэн нүд нь бараг л аиастайгаа байх бяцхан өхөөрдөм охин байх бөгөөд "ааваа би өлсөөд байна" гэж амандаа бувтнав Жимин охинийг тэврээд "тэгвэл хоолоо идэцгээе" гэхэд охин нүдээ маш хурдан нээгээд Жиминрүү тас ширтэж байснаа гараа хацарт нь хүргээд "хөөх сахиусан тэнгэр миний зүүдэнд ирчихсэн бололтой үнэхээр хөөрхөн бас зөөлхөн юмаа" гээд хацар дээр нь үнсчихсэнд Жимин гайхан өөрийгөө сахиусан тэнгэр биш гэдгээ хэлэх гэтэл бяцхан охин дахиад нөгөө хацар дээр нь үнсчихэв. Харин нөгөө талд Жонгүк Рүбиг Жиминийг хацар дээр нь үнсэж байхыг хараад гайхширч орхив. Рүби хэдий нийтэч бас хүн болгонтой эелдэг харьцдагч ааваасаа өөр хүнд бараг л үнсүүлээд байдаггүй өөрөө ч бараг үнсдэггүй. Гэтэл тэр огт танихгүй Жиминийг өөрөө үнсэж байдаг. Тэгээд Жонгүк тэр хоёрт дөхөж очоод "Рүби" гэхэд Рүби өөрлүү нь гайхан хараад буцаж Жиминрүү нэг хараад бага зэрэг ичингүйрэн "ааваа та ч бас сахиусан тэнгэртэй уулзхаар ирсэн юмуу?" гэх нь тэр . Жонгүк Жимин хоёр хэтэрхий өхөөрдөм байх Рүбиг хараад тэсэлгүй инээд алдаж Жонгүк Рүбиг тэврээд "миний гүнж зүүдлээгүйээ энэ хүн өнөөдрөөс эхлээд чиний асрагч" гэхэд Рүби жижигхэн хоёр гараараа нүүрээ таглаж аавынхаа хүзүүнд нүүрээ наагаад уйлчихав. Жонгүк сандран юу босныг асуухад рүби "о-одоо сахиусан тэнггэр надаа д-дург-гүй болох уу?"

үзэсгэлэнтүүд маань аймар lovely шүү ёстой нэг ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

x_zilla_xxi би хүлээгээл байгаа штээ👀👀👀👀👀