Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

Pt18

Жонгүк Рүби хоёр буйдан дээр тэврэлдэн хүүхэлдэйн кино үзээд сууж байхад хаалганы хонх хангинан дуугарав. Жонгүк босон хаалга тайлхад Жимин нэг залуугийн хамт зогсож байлаа. Жонгүк хөмсгөө өргөн тэдэнлүү хараад "Жимин" гэж асуулт эрсэн харцаар хархад Жимин "юу дасгалжуулагчаа танилц энэ хүн миний ах Жон Хусог харин ахаа энэ хүн бол нөгөө миний яриад байс-сан" гээд Жонгүкрүү заан хацар нь улаа бутран гацаж түгдэрхэд Хусог "аан тэгхээр чи Жон Жонгүк байх нь ээ танилцсандаа таатай байна"

-"мм тийм байх нь танилцсандаа таатай байна ингэхэд ямар хэргээр ирсэн юм?"

-"аан тийм лдээ би Жиминийг авч явхаар ирлээ"

-"ю-юу? авч явах гэж хэнийг хэний дураар хаашаа авч явах гээд байгаа юм?"

-"би Жиминий төрсөнөөс өөрцгүй ах нь тийм байхад хэн нэгэн эрэгтэйн гэрээс бяцхан дүүгээ авч явж болохгүй хэрэг үү?"

-"сонс! би хэн нэгэн биш би бол тэрний найз залуу нь байгаа юм! хэлэлдээ чи тэрнийг хааш нь авч явах гэж байгаа юм?!"

-"ха! гайхалтай чи супер бүдүүлгээс гадна үнэхээр тэнэг юм мэдээж би гэрт нь аваачидаг юм байгаа биздээ?"

-"амаа мэдээрэй мэдэхгүй байж хамаагүй ярих хэрэггүй!"

-"үгүй бол юу гэж?" Хусог Жонгүк хоёр ийн муудалцаж зогсоход Жимин залхасан байртай тэдний дундуур орж хоёуланг нь түлхээд "та хоёр амаа хамхиж болох уу? явах үгүйгээ би өөрөө шийдчихье!" гээд өрөөлүүгээ ороод хаалгаа тас хийтэл нь хаахад тэднийг харж зогссон Рүби Хусог дээр хүрч ирээд жижигхэн хөлөөрөө хамгийн чангаараа хөшиглөөд "муухай ах Жиминийг авч явах гэж байгаа" гээд эргэж харан Жонгүкийн хөлийг хөшиглөөд "муухай аав Жиминийг уурлуулсан" гэж хэлчихээд ширэв татан яг л Жиминий адил өрөөлүүгээ орон хаалгаа тас хийтэл нь хааж орхив. Жонгүк Хусог хоёр хоёул хэсэг мангар юм шиг зогсож байгаад Жонгүк Хусогийг гэртээ оруулаад өөрөө Жиминий араас явав.

жиминий өрөөнд~

Жонгүк Жиминий өрөөнд орж ирээд зөөлхнөөр араас нь тэвэрч хацар дээр нь үнсээд "явуулмааргүй байна гэхдээ явуулах ёстойгоо мэдэж байнаа ахтай чинь муухай харьцсанд уучлаарай? мочи гэхдээ байна шүү дээ~ тэр хүн өөрөө л эхэлсэн шүү дээ~" гээд сүүлийн хэдэн үгээ өхөөрдмөөр хэлхэд Жимин уурлаж тэсэлгүй инээд алдан эргэж хараад "дасгалжуулагчаа та үнэхээр мангар" гээд Жонгүкийн хүзүүгээр гараа оруулан тэврээд хамар тэгээд уруул дээр нь үнсэхэд Жонгүк Жиминийг чанга гэгч нь тэврээд тайвшруулам сайхан үнэрийг нь уушиглах бөгөөд тэд хэсэг ингэж зогссоны дараа Жонгүк хүсээгүй ч гэлээ тэврэлтээ салгаад "мочи явхаасаа өмнө Рүби дээр ороорой чамайг явна гэхээр дургуйлхэж байгаа байх" гэхэд Жимин толгой дохиж үргэлжлүүлэн юмаа баглаж эхлэв.

Жимин Рүбигийн өрөөний хаалгыг хэд хэд тогшисон боловч хариу ирсэнгүй. Тиймээс Жимин хаалгыг зөөлхөн онгойлгож орход Рүби хөнжил дотроо орчихсон хэвтэж байв. Жимин орных нь хажууд очиж суугаад хөнжилыг нь сөхөхөд Рүби зөрүүлээд буруу хараад хэвтчихсэнд Жимин Рүбигийн хажуугаар нь орж хэвтээд "Рүби ахруугаа харахгүй юмуу?" гэхэд бас л хариу ирээгүй боловч удалгүй Рүби эргэж хараад нүдэндээ нулимас цийлэгнүүлэн "аав таныг сая уурлуулчихсан болхоор та я-явах гээд байгаа юмуу?" гэж нулимас унагахад Жимин бяцхан охиныг энгэртээ тэврээд "Рүби ах нь гомдсон аль эсвэл ууралсандаа явж байгаа юм бишээ ах нь ээж аав хоёрийгоо санаад л явж байгаа юм хоёулаа хэзээ ч уулзсан болох болхоор уйлах хэрэггүй за юу миний сахиусан тэнгэр" гэхэд Рүби толгой дохин Жиминийг биеэрээ ороон тэврээд унтахаар нүдээ анив.

Жимин Рүбигийн өрөөлүү ороод бараг гучин минут өнгөрөв харин тэр хооронд Жонгүк Хусог хоёр буйдангийн хоёр талд бие биерүүгээ муухай харц шидлэн суух бөгөөд жиминийг ясаа цайтал хүлээж байгаа хусог санаа алдан "энэ мангар будааны боов чинь ахыгаа ингэж удаан хүлээлгэж болж байгаа юм байхдаа" гэж амандаа бувтнан Жонгүкрүү хараад "хөөе Жиминийг дуудаадах" гэхэд Жонгүк том нүдлэн "би чиний боол юмуу?" гэж хэлхэд хусог нүдээ эргэлдүүлэн "энэ муу бүдүүлэг амьтан чи-" гэж хэлж дуусаагүй байхад нь Жимин гартаа чимодантай зүйлсээ барьсаар гарч ирээд "хён явах уу?" гэв. Хусог ч бушуухан босч хаалга зүглэх бол Жонгүк Жиминийг очиж тэврэх бөгөөд хажуугаар нь Хусогруу хэлээ гозолзуулаад амжив .

"Жимин миний хүү гэртээ тавтай морил" тэднийг орход ж/ээж аав хоёр ийн хэлээд инээсээр угтав. Жимин ч орж ирмэгцээ гэрээ бас ээж аав хоёрийгоо ямар их санасанаа ойлгох бөгөөд ямар ч илүү үггүйгээр тэднийгээ тэврэн авав.

Тэд бүгд хамтдаа оройн хоолоо идэцгээж Хусогын ярьсан хөгжилтэй ярианд үхтэлээ инээж өнгөрсөн хугацаанд юу юу болсон талаараа ярьцгааж өмнө нь байснаасаа илүү халуун дулаан аз жаргалтай байлаа. Жимин дахиж аав ээж хоёртоо уурлаж бас гомдохийг хүссэнгүй яагаад гэвэл тэр аав ээж хоёртоо үнэхээр их хайртай бас тэднийгээ аз жаргалтай байгаасай гэж хүссэн тиймээс л гаргасан шийдвэр нь юу ч байсан хүндэтгэж хүлээж авахыг уучилахийг хүссэн хэрэг "уучлал бол хамгийн агуу зүйл"

vote com бүрт чинь урамшиж reads ийнхаа тоог харах бүрдээ талархдаг юм шүү хайртай шүү my precious readers💘💖💜💜❤❤💞💕💓💗❤❤💜💜💜💖💖💖💘💘💘