Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

pt10

Жимин Рүбигийн асрагч болсноос хойш хоёр долоо хоногийн дараа.

-"Жимин! Рүби! та хоёр жоохон чимээгүй байчихаж болохгүй юу? яадаж тавхан минут "

Уул шугамандаа бол Жимин Рүбигийн асрагч байх ёстой гэтэл бүх зүйл эсэргээрээ эргэж Жимин яг л Рүбигийн насны жаахан хүүхэд шиг тэрэнтэй хамт тоглож юм хум сүйтгээд л Жонгүкийн хувьд хоёр жоохон хүүхэд харж байгаа мэт л заримдаа тэдний гаргах энэ их чимээ болон замбраагүйтэл уурыг нь хангалттай их хүргэж Жиминд юу хийх ёстойг хатуухан хэлчихмээр байв ч яагаад ч юм бэ үзэсгэлэнтэй инээмсэглэл гэнэн хонгор төрхөнд нь урхидуулчихсан юм шиг юу ч хэлж чаддаггүй.

Харин өнөөдөр бол Жиминий хариуцлагатай байх өдөр. Жонгүк их чухал ажилд явах учир Жимин Рүбиг харах хэрэгтэй болсон хэрэг

-"Жимин миний хар зангиаг хараагүй биз?"

-"ммм таны бүх зангиа бараг л хар өнгөтэй тэгхээр яг ямар нь?"

-"хар өнгөтэй гээд байхад даа!"

-"таных бүгдээрээ хар гээд байхад даа!"

-"битгий намайг дуурайгаад бай"

-"хэн дуурайсын?"

-"чи тэгээд мэдэх юмуу үгүй юу?"

-"өөрөө нүдээ нээгээд хайгаач дээ!"

-"олохгүй байна штээ!"

"ааш за за одоо очилоо!" Жимин хурдан хурдан гишгэлсээр Жонгүкийн өрөөлүү очоод шүүгээн дотроос нь versage ийн хар өнгөтэй зангиа гаргаж ирээд "юу ч олохгүй юмаа" гэж амандаа үгэлсээр өгхөд Жонгүк зангиаг авалгүйгээр Жиминд дөхөж ирээд доошоо бага зэрэг бөхийн нүдээ аниад "зүүгээд өг!" Жимин ч Жонгүкийн энэ гэнтийн үйлдэлд нь гайхан эвгүйхэн зогссоор байлаа. Жонгүк нүдээ аньсан хэвээр намуухан хоолойгоор "Жимин би удаан хүлээх дургүй шүү хурдал" гэхэд Жимин одоо л нэг ухаан орсон бололтой "аан за" гээд зангиаг нь зангидаж эхлэв. Тэдний дунд зай гээд байх юм бараг л үлдээгүй байх бөгөөд Жиминий бүлээн амьсгал Жонгүкийн хүзүүнд мэдрэгдэх үед Жонгүкийн хэвлийд хэдэн мянган эрвээхий нисэлдэх шиг болж үгээр хэлэмгүй мэдрэмж. Энэ нь түүний тэсвэрийг алдагдуулж Жиминийг үнсэх гэсэн хүсэлийг нь өдөөж орхив тэгээд Жонгүк Жиминий бэлхүүсээр гараа оруулан өөрлүүгээ зөөлхөн татаад "мэдэрхийг хүсч байна" гэж зөөлхөн хэлхэд Жиминий нүд бүлтрэх шахам томорч ирээд гайхан "ю-юу?" гэхэд Жонгүк улам ойртож ирээд Жиминтэй духаа нийлүүлэн уруулруу нь амттай хоол мэт өлсгөлөн нүдээр хараад "....чиний уруулыг болох уу?" гэж Жиминий хариултийг сонсолгүйгээр шууд л уруулийг нь эзэмдэн авав. Жимин яахаа мэдэлгүй таг зогсох ч удалгүй Жонгүкийн түүнд өгөх чихэр шиг үнсэлтэд уусч зөрүүлэн үнсэж эхлэв.