Дасгалжуулагч Жон [дууссан]

Pt21

-"Ааваа би Жиминиг санаад байна! хоёулаа Жимини дээр очъё тэгэх үү? ааваа гуйж байна~" Рүби ойрын хэд хоног зогсоо зайгүй Жонгүкаас Жиминийг нэхэж огтоос тайван байлгахгүй байлаа. Жонгүк ч ялгаагүй Жиминийг санаад яг үхэх гэж байсан хэдий ч одоог хүртэл уур нь гараагүй байгаа тул ямар нэгэн байдлаар түүнтэй холбоо бариагүй.

Тэдний маргаанаас хойш хоёр долоо хоног өнгөрч Жимин ч буцан сургуульдаа явж эхлэв тэгээд бэлтгэлийн танхимруугаа сандран алхаж байхдаа Жонгүкийн хоолойг сонсоод зүрх нь цээжнээсээ үсрээд гарч ирэх нь холгүй чанга цохилж сандарсандаа хаалганы бариулаас чичирсэн гараар бариад гүнзгий амьсгаа аван яг татах гэтэл хаалга өөдөөс нь хүчтэй гэгч нь онгойж жимин ч түлхэгдэн аргашаа унчихав. Хаалганы цаана байсан хүн Жиминийг хараад сандран гарнаас барьж босгоод "бурхан минь намайг уучлаарай би ү-үнэхээр мэдсэнгүй чи зүгээр үү?" гэсээр дэлдэн чих ,том хар нүд, замбраагүй боловч өөрт нь зохисон бор үстэй залуу түүнрүү гараа сунгав. Жимин толгой дохин сулхан инээмсэглээд "аан зүгээрдээ гэхдээ чамайг харж байгаагүй юм байна шинээр ирж байгаа юмуу?" гэхэд дэлдэн чихт залуу "мм үгүйээ би угаасаа энд сурдаг гэхдээ бүжигийн чиглэлээр биш лдээ намайг Чанёл гэдэгДак Чанёл гэдэг уулзсандаа таатай байна Жиминаа" гээд сэтгэл татам инээмсэглэхэд нь Жимин гайхан "хөөх чи намайг яаж таньдаг юм"

-"нөгөө чи энэ сургуульд их алдартай ,,,, ер нь шудрага л байя би чамайг крашилдаг"

-"хөөх бурхан минь! би мэдээгүй штээ гэхдээ крашилдаг гэдэг нь юу гэж байгаа юм?"

-"чи мэддэггүй юмуу" Чанёл ингэж хэлээд бага зэрэг доошилон Жиминий хацар дээр үнсээд "чамд сайн гэж байгаа юм" гэчихээд гүйгээд явчихав. Жиминий нүд гайхсандаа болоод бүлтрэх шахам томорч яг тэндээ таг гацчихав. Хамгийн аймшигтай нь хаалга онгорхой байсан болохоор Жонгүкээс эхлээд тэнд байсан бүх оюутнууд юу болсныг харчихсан.

"хөөх Жиминаа найз залуутай болчихсон юмуу?" "хөөрхөн юмаа" "Жимини найз залуутай болчихож" гэх мэтчилэн тэд шуугилдацгааж эхлэв. Гэвч Жонгүк сая нүднийх нь өмнө болоод өнгөрсөн зүйлийг хараад уур нь савсаж гартаа тааралдсан хэнийг ч болов зохиж алхад бэлэн байлаа. Ядаж байхад тэд шугилдаад байсан тул Жонгүк "бүгд амаа татаад хийж байснаа үргэлжлүүл!" гэж орилход оюутнууд бүгд чимээгүй болж минчийтлээ улайсан Жимин Жонгүкийн хурц ширүүн дүр төрхийг хараад санаа алдсаар бэлтгэлдээ орлоо.

Өдрийн турш Жимин Жонгүк хоёр бие биерүүгээ харц шидлэх ч огтхон ч үг дуугаралгүй явсаар бэлтгэлийн цаг дуусч бүгд явхаар бэлдэцгээж байтал бэлтгэлийн өрөөний хаалга гэнэт нээгдэж үсээ хоёр боосон эгдүүтэй зургаан настан "ааваа~" гэсээр гүйж ирээд Жонгүкийн хөлийг тэврэв. Бүгд л Рүбигийн эгдүүтэй хөөрхөнийг нь гайхан эгдүүрхэцгээж байлаа. Харин Жимин Рүбигийн хоолойг сонсоод дэндүү их баярлаж очоод тэврээд авмаар байвч чадалгүй нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулан тэднийгээ холоос харж зогсоно. Гэвч Рүби угаас их сониуч хүүхэд болохоор аавыгаа хацар дээр нь нэг үнсэж аваад иргэн тойрноо гүйлгэн харах ба гэнэт л нүдэнд нь гарахаар алхаж буй хэд хонгийн турш үхтлээ санасан сахиусан тэнгэрийгээ олж харав. "Жимини! Жимини! момми~" Рүбиг ийн араас нь орилход Жимин тэр даруйдаа эргэж хараад өөрлүү нь гүйх бяцхан охинийг энгэртээ тэврэн авав. "Сахиусан тэнгэрийг явуулмааргүй байна битгий яв! аав бид хоёр таныг зөндөө санасан" Рүби Жиминийг тас тэвэрсээр ийн хэлээд нулимастай нүдээр аавруугаа харж "сахиусан тэнгэрийг битгий явуулалдаа ааваа гуйж байна" гэхэд тэнд байх оюутнууд мэл гайхаж хоорондоо шивэр авир хийлдэцгээж эхлэв. Жимин Жонгүк хоёр ч яалгаагүй шоконд орж Жонгүк тас тэврэлдэн зогсох хоёр бяцхан дээрээ ирээд охиноо тэвэрч Жиминий гараас хөтөлсөөр гарч хүн амьтаны нүдийг хужирлаад амжив.

Тэд Жонгүкийнхруу явж байх бөгөөд Рүби Жиминий өвөр дээр тайван гэгч нь унтах ба машинд чимээгүй байдал ноёрхоно. Удаа ч үгүй тэд гэртээ ирж Жонгүк Рүбиг Жиминээс авч өрөөлүү нь явхад Жимин эвгүйхэн үүдэнд үлдэж хэсэг тэндээ зогсож байгаад 'ер нь л явах ёстой юм байна' гэж бодоод явхаар эргэж хараад алхаж байхад нь Жонгүк бэлхүүсээр нь гараа оруулан тэвэрч анхилам үнэрийг нь уушиглаад "битгий яв!" гэсэн ч Жимин юм хэлэх гэхэд нь Жонгүк түүнийг шууд л өөрлүүгээ харуулаад үнсэж эхлэв. Жимин бага зэрэг гайхсан хэдий ч нүдээ анин хайртынхаа өгөх үнсэлтийг таална. Тэд хэсэг хугацаанд үргэлжилсэн халуухан үнсэлтээ амьсгаа авахаар салгахад Жонгүк Жиминийг тас тэврэн "уучлаарай мочи миний буруу"

bbe's минь шинэ долоо хоногт нь амжилт хүсий 💜❤💜❤