Letting Go (Book One)

Chapter Sixteen: mahal na mahal ka niya

"Ashley.. are you fuxking serious right now? Ganyan mo na ba ako tatalikuran!? Tumayo ka jan at sabihin mong mahal moko.."

"Hindi ganun kadali na mahalin ka dahil may mahal naman akong iba.." Sabi ni Ashley.

"Ashley.. wag mong kakalimutan lahat ng mga sinabe ko sayo.. I can give you everything even happiness and money.. is that not enough to please you?."

*PAK*

Sinampal ni Ashley si Lance.

"Hindi ako masaya pag kasama ka, puno ng galit puso ko dahil sayo. Hindi ko mapatawad sarili ko kasi kasalanan  ko kung bakit ko siya iniwan.Hindi ko ginusto na umalis ako at iwan siya. Hindi ko din magagawang mahalin ka kasi iba nagpapasaya sakin."

Nagkaroon ng katahimikan, nabuhayan ako ng loob at hinawakan ko ang magkabilang braso ni Ashley tapos itinayo ko siya at hinila ko at tinago ko siya sa likod ko, masama akong tinignan ni Lance at lalapit na sana para kunin si Ashley pero humarang ang kuya ni Ashley sa aking harapan.

"Go through me.. before them.."

"Tang*na niyo! Magsama-sama kayo!."

Binagga ni Lance ang balikat ko bago umalis. Hinarap ko si Ashley at hinawakan niya ang magkabila kong kamay na ikinagulat ko.

"I'm sorry, ako ang nagkamali... can we go back to what is it like before?." She ask which left me so speechless. "Tan, nakakagulat... but mahal kita kaya nandito ako sa tabi mo kahit ano mang mangyari."

"Tanga ka ba?." Tanong ko at nagulat siya. "Madadamay pamilya ko, dapat hindi ka nalang kasi bumalik... bakit ka pa bumalik? I don't need you now, I need my family.."

Nagkaroon ng katahimikan, napanganga si Jervin at Ravi. I'm saying the truth I know.

"What the hell Tan! I flew from there to here para lang sabihin iyan sakin.. are you out of your mind! Paano ako naging tanga ngayon eh matutulungan naman kita ah! You also have me as one of your family, wag mong solohin ang bagay na ito, damay din si kuya at si Jervin at Ravi sa problema mo kaya wag kang mag-solo. Sinasabi ko lang naman na importante pa din ako sayo kasi ako magiging lakas mo..... o baka naman wala na akong halaga sayo..."

Hindi ako makapagsalita sa kanyang sinabi, totoo nga ba? Na wala na siya'ng pake sa akin.

"Ashley..."

"Alam mo bang mahirap kang kalimutan at sana ganun ka din sakin! Alam mo bang sobrang hirap na wag kitang isipin sa US, alam pa ni kuya kung paano ako nag-rebelde dahil lang sayo Tan. Hinding-hindi kita kakalimutan kahit kailan dahil parte ka ng buhay ko, mas malala pa ito kesa sa amnessia eh! Sa amnessia bigla-bigla nalang nandyan kasi may memory pang naiwan eh sayo?! Wala nang katiting Tan!."

"Ayaw ko lang naman madamay ang pamilya ko..."

"Naiintindihan kita, nandito lang ako, lapitan mo ako kahit kailan, hindi ako magsasawang suyuin ka, hindi kita titigilan." Sabi ni Ashley na tumatak sa aking isipan.

Pagsapit ng kinagabihan, kumain na ako at dumeretso sa aking higaan. Si Jervin at Ravi ay walang tigil sa pag-obserba sa mga CCTV cameras.

Nagbasa nalang ako ng libro habang naka-earphones.

"Tan.."

"MMmm? Jervin."

"Sabihin mo nga saamin, pamilya mo lang ba rason?." Tanong ni Jervin.

"Gusto ko na siya'ng kalimutan."

"Tan naman! Malayo na narating mo tapos aatras ka pa ngayun."

"Jervin, tumigil ka nga, pamilya ko usapan hindi ako. Okay?."