Letting Go (Book One)

Chapter Twenty One: goodbye for now

We are inside the cabin at may iisang light bulb lang nasa kalagitnaan ng ceiling na nagsisilbing ilaw pero madilim gilid.

"Mabuti at nakabalik kayo. Anong nakalap mong impormasyon sa factory ng lalaking yun? Did he mentioned me?." Sabi ni Dad at naupo sa swivel chair.

"Yes Dad, actually pinapasabi niya na salamat daw. Magkaibigan pala kayo nun? Mukhang adik."

"Hahaha! Adik na talaga yun princess, mabuti nga hindi ka pinagsamantalahan eh. He's no the enemy, his just the apprentice of the enemy, ang kalaban namin ay si Anna at ang company nila."

"He said those exact words to me too." Sabi ko. "Dad? Sino ba talaga siya?."

"it's not important who he is, let's move on." Sabi ni Dad and I got curious. "Okay, so everyone is here. Ashley, sabihin mo samin kung anong meron sa factory."

"Illegal drugs ang meron sa factory. China, Philippines at America and pinanggagalingan ng mga drugs na nilalagay nila sa iniinom ng mga tao sa bar, nakita ko din sa computer na sa utak ang deretso ng drug hindi sa kahit anong parte ng katawan."

"Yes, brain is the controller of our life." Sabi ni Dad. "Michael? Anong nakalap mo sa labas ng factory?."

"Madilim tsaka tagong-tago tapos may panyo akong nakita sa drawer ng kotse nung lalaking adik na yun eh." Kinuha ni Michael ang panyo sa bulsa niya. "I decided to get this para ipagcompare sa panyong naiwan sa parking lot."

Pinagdikit niya ang dalawa.

(0____0)

Nanlaki ang mata naming lahat sa nabuo.

"Boracay. Michael?." Sabi ko.

Nagsalubong ang dalawang kilay ko dahil sa curiosity ko.

"Bakit nasa panyo yang pangalan mo Michael?." Tanong ko.

"I found the book here, I didn't know na nandito pa pala ito after 10 years." Dad said at nilapag niya sa table ang book.

"Ano po iyan?." Tanong ni Steph.

"Libro tungkol sa gangsters nung mga kapanahunan pa namin. Sa tingin ko nandito ang ibig sabihin ng dalawang panyo na yan." Dad said at binuksan ang libro sa page kung asan nagpakita ang puting panyo at may example na nakaburda sa panyo. "It says her, the name on the handkerchief is the place and... the victim."

(0___0)

"Pero bakit si Michael?." Tanong ko.

"Bakit? Natatakot ka baka mamatay ako? There is always a person who will sacrifice at siya ang magmumuhang hero kaya wag mong isipin na mamamatay ako kasi hindi din ako namamatay agad-agad." Yung tono ng boses niya nanlalambing sa buong katawan ko.

"Okay." Sabi ko at huminahon ako, totoong natatakot ako para sa buhay niya.

"Michael, your a well raised man at bago ka mamatay nagpapasalamat ako sayo kasi in the late time nakasama mo ang anak ko." Dad said at niyakap siya ni Michael. "Moving on, handa na ang kotse sa labas para sa pag-alis natin mamaya. Sabay kayong pumasok sa abandoned buiding at obserbahan niyo ang paligid. Jervin at Ravi stay here inside the cabin and make sure walang makakakita sainyong mga kaaway."

"Yes Boss." Saludo si Jervin kay Dad.

"Let the war begin."

Nakadating kami sa pinakababa ng abandoned building, kakaparking lang namin at may papalakad sa kanang bahagi ng dilim, sumingkit ang mga mata ko para tignan mabuti ang papadating.

"Magtago ka.." Sabi ni Michael.

"Teka." Sabi ko at naglakad palapit sa dilim. "Aleh?." Tanong ko.