Elma Şekeri

13 Karmaşa

 Ayhan, olanlara anlama veremiyordu. Sanki onu görmezden geliyor gibi hissediyordu fakat Hûda'nın böyle bir şey yapmayacağı konusunda da çok emindi. Bu kalp ve beyin arasındaki karmaşa onu kararsız ve sebepsiz düşünceli biri gibi olmaya zorlamıştı. Dinlediği dersten ne keyif almıştı ne de bir şey anlamıştı. Keyiften çok dersi anlaması daha önemliydi fakat keyifsizken bir şey anlamayı da kendisinden bekleyemezdi. 

 Zihninde sis altında kalmış sınıfın tek aydınlık bölümü Hûda'nın tepesine hayali inen bir sorgu odası ışığıydı. Odaklanamaması ayrı bir sorunken, Hûda'nın davranışları ayrı bir sorundu. Kendisine sorun etmek istemiyorken kesinlikle sorun etmeye başlamıştı. Eli, çenesinin altındayken sınıftaki o sis bulutunu dağıtmaya çalışıyordu fakat olmuyordu. Hûda konusunda düşüncelerini kontrol etmekte çok zorlanıyordu. Ona yardım etmek istiyordu fakat Hûda davranışlarıyla bunu oldukça zorlaştırıyordu. Her davranışında bu şekilde dengesiz ve farklı davranırsa eğer, Ayhan'ın işi fazlasıyla zorlaşacak ve bitkin düşecekti. Akıl ve ruh sağlığı için ondan uzak durmasının daha iyi olduğun düşünse bile, bir yanı kesinlikle ona yardım etmesini söylüyor ve onu asla yalnız bırakmaması konusunda diretiyordu. 

 Normal bir düşünce yapısına sahip olsaydı böyle davranmayacağını biliyordu fakat yine de açıkça ona kırılıyor ve bu davranışları ondan kesinlikle beklemiyordu. Ne olacağını merakla bekliyor ve Aslı hakkında pişmanlıklarını kendisine anlatacağından emin bir şekilde dersine odaklanmaya çalışmıştı.  

 Üniversite hazırlık kursu için olan matematik dersinin öğretmeni, kurs olmayan derslere giren öğretmenden farklı olduğundan dolayı rahatça dersi dinliyor ve keyifli olduğunu sandığı notlar alıyordu. Evine gittiğinde yine bir şey anlamayacaktı fakat bu sefer çabaladığını biliyor ve fark ediyordu. Bu yüzden ekstra mutluluk yaşıyordu. 

Hûda'nın verdiği başarma umudunun tohumunu tek başına sulayıp, yeşertecekti ve bunun gururunu kesinlikle yaşayacağına inanıyordu. Bu konuda inanç duygusunu ilk defa tattığından dolayı, şaşkınlık içerisindeydi. 

 Öğretmenin anlattıkları karşısında esnememek için kendini çok zor tutuyordu. Sıkılmaya başlamış ve dinleme yetisini kaybetmeye başlamıştı. Derin bir nefes aldıktan sonra, neler olduğuna anlam vermek adına bir kez daha Hûda ve arkadaşına göz atmıştı. Hûda canla başla not alıyor ve tüm dikkatini derse veriyordu fakat Aslı tam olarak bunu yapmıyordu. Eli kolu sürekli Hûda'da ve ona bir şeyler söylemeye çalışıyor gibi bir hali vardı. Bunu öğretmen fark ederse eğer, onları azarlayacağını bildiğinden ona mesaj atmayı çok istemişti fakat bunu asla yapmak istemiyordu. Şu an için Hûda'ya fazlasıyla sinirli ve dargın hissediyordu. 

 Öğretmenleri, ara verdiklerine dair bir el işareti sergileyince Ayhan sıkıntıyla elindeki kalemi parmaklarının arasında dolandırmaya başlamıştı. Hûda ayağa kalktığında arkasını döneceğini anladığı sırada elindeki kalemi döndürmeyi bırakmış ve hızla olmayan notlarını yazmaya başlamıştı. Yazmaya devam ediyorken, attığı adımların yanında bitmesiyle hiç dikkatini bozmamıştı. Derin bir nefes alıp, sinirle yanlış bir şey söylememek istediğinden geldiğini çok da umursamamaya çalışıyordu. 

Baş ucunda durmaya devam ediyorken, ne olduğunu anlamak adına kafasını yukarı kaldıran Ayhan, Hûda'nın tuhaf bakışlarıyla göz göze gelmişti. Ne duyguyu taşıdığını bilmediğinden dolayı ona, aynı onun gibi bakmaya çalışsa da konuşmasını bekliyordu fakat konuşmuyordu. Çevredeki öğrencilere göz attığında, fazlasıyla öğrencinin olduğunu görüyordu. Burada herhangi bir ses yükseltmesi yaşayamayacaklarından dolayı, Ayhan hızlı adımlarla sınıfı terk etmişti. Arkasından öylece bakakalan Hûda'da onun peşinden aynı hızda olan adımlarla çıkmıştı. Neden böyle tuhaf davrandığını anlamamıştı fakat ona kibarca sorabilirdi.