UNNOTICEABLE LOVE SERIES #1

CHAPTER 23:

DALAWANG metro ang layo mula sa tinatayuan niya ay ang binata at nagpapabilis iyon ng tibok ng puso niya sa tuwing nakikita niya ito. At hindi niya alam kung bakit ang bilis ng tibok ng puso niya.

Ang mokong na to makalaglag panty ang taglay niyang kagwapuhan sa kanyang simpleng suot na Black jeans, white t shirt at simpleng tsinelas lang. Nakasuot din siya ng black cap. Aniya sa isip niya. At Nang gawaran siya nito ng ngiti, parang nangatog ang tuhod niya. God! Kung krimen lang ang makatitig sa napakagwapong lalaking nasa harap ko, nasa kulungan na sana ako.

Nangangatog ang mga tuhod niya sa mga ngiting binibigay ng binata sa kanya. At ang mga mata nito na mala Hazel brown na di ma alis alis ang paningin niya sa mga ito. Parang siyang nahihipnotismo sa klase ng titig nito. At nang makalapit na siya sa binata ay parang mahimatay siya sa bilis ng tibok ng puso niya at sa pangangatog ng kanyang mga tuhod. Para bang galing siya sa isang marathon na ang layu layu ng finish line. Kahit anung kalma niya sa puso niya hindi iyon kumakalma. Patuloy lang iyon sa mabilis na pagtibok habang nagkakatitigan silang dalawa.

"Andito na ako." Sabi niya sa binata, na hindi alam ang nangyayari sa katawan niya parang anumang oras mahihimatay siya sa bilis ng tibok ng puso niya at nagpasalamat siya na may mga salita pang lumabas sa kanyang mga bibig dahil sa nangyayari ngayun sa kanya.

Ngumiti ng malapad ang binata sa kanya at parang may mga paro parong lumilipad sa kanyang tiyan. Doon yata nagsiliparan ang paru paru at hindi sa mga bulaklak.

"Yeah andito ka na nga! Halika rito at sasabihin ko sayo ang tungkol sa hawak mong puzzled frame." Hinawakan nito ang kamay niya palapit sa mesa na tanaw na tanaw ang ilaw ng lugar at ang gandang pagmasdan. Kinuha nito ang Puzzled Frame na hawak niya. "PARTY, dito tayo unang nagkita, tanda mo yun? MANILA, after three years, nagkita tayo muli at i was so damn lucky that day. KIDNAP." Napangiti ito nang sinabi nito ang katagang iyon at siya ay napangiti rin. "Alam mo naman siguro kung anung ibig kung sabihin sa salitang iyon diba?, At JAMIA, Ang pangalan ng Camp house na ito." Kinagat nito ang pang-ibabang labi at parang nahihiyang magpaliwag. "The first two letters J and A is my full name JA stand for Junbert Alob and the Second three letter is your name M,I and A. Your name, Maria Ila Abendan." Napakamot ito sa ulo na parang naninerbiyos siya naman ay panay pa rin ang ngiti sa mga sinasabi nito at ngayun niya lang nakita itong side ng binata. "Pinangalan ko ang Camp house na JAMIA, as a remembrance that once upon a time, I meet woman who finally awakened my heart from its cold phase. At nakumpleto na nga ang hinahanap niyang kapareha."

Nagwala ang puso niya sa loob ng dibdib niya sa sinabi nito. Kinagat niya ang pang ibabang labi para itago ang kilig na nararamdaman. Nararamdaman niya ang bilis ng tibok ng puso niya at ang lakas nito.

"At syempre andito sa akin ang last Gift box. Pero bubuksan ko lang iyon kapag sinagot mo ang tanung ko." Anito sa kanya habang matamang tinitigan niya ang binata.

Kumunot ang nuo niya. "Anung tanung?"

Kinuha nito sa malalamig niyang kamay ang apat na gift box. Una nitong itinaas ng kulay itim na gift box. "BLACK. Ito ay ang kulay ng buhok nang una kitang makita. And this has the word WILL." Kinuha niya naman ang kulay pula na gift box. "RED was the color of your gown when I first saw you. At naglalaman ito ng salitang YOU. Sunod na kinuha nito ang kulay blue na gift box. "BLUE is the motif of Salvador at Excel's Wedding. Kulay Blue din ang suot mong gown ng makita kitang muli sa reception ng kasal nila. Napara kang isang character sa Movie na Cinderella At syempre ako ang Prince Charming mo. Nakuha mo pa kayang Tumakas sa akin ayun tumakbo ka palabas ng reception area at ito naman ako Habol sa iyo at wala kang takas sa akin syempre. At naglalaman ito ng salitang BE. EMERALD — itinaas nito ang panghuling gift box— ang kulay ng suot mo ngayun na kaangkup sa Lugar na ito. At nasa loob ng box na ito ang salitang MY."