Lanet Bilinmeyen /Yarı Texting/Tamamlandı

0.7

İyi okumalar 📚
İnstagram: cemre.su.soylerr

Yanıma yavaşça kedi gibi kıvrılan kişiye baktım. "Öyle bakma, seni yemeye gelmedim" diyen Burak'a ses çıkarmayarak tekrar önüme döndüm. Yağmuru sessizce izlerken bir kulağımda kulaklık vardı.

Yağmurun sesi ve kulağımda sessizce çalan şarkıyla huzura kavuşmuş gibiydim. Derin bir nefes alarak toprağın, yağmurun kendine has kokusunu içime çektim. Hem ne demiş Turgut Uyar "Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi böyle güzel kokar?" bu cümleyi sessizce fısıldadığımda Burak"Toprak sadece sevdiklerimizi almaz ki, güzel kokmasının farklı bir anlamı olmalı" dediğinde" Ne gibi mesela?" dedim hala yağmuru izlerken "Mesela ona kattığımız anlamdır güzel olan, yoksa sevmeyen bir sürü kişi var toprak kokusunu"

Burukça tebessüm ederek "Haklı olabilirsin. Yağmuru sever misin?" dediğimde "Bayılırım" gülümseyerek ayağa kalktım, yağmurun altına geçerken eş zamanlı olarak ıslanmaya başlamıştım.

Ellerimi iki yana açarak başımı gök yüzüne kaldırdım. Gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldığımda Burak'ın"Bende diyordum ne zaman ıslanacağız" gülerek yanıma geldiğinde sadece ben yağmuru hissetmeyi tercih ettim.

"İnsanlar dua ederken neden gözlerini kapatır bilir misin?" Burak'ın sözleriyle gözlerimi açmadım, yağmur yüzüme vururken onaylayan bir mırıltı çıkararak "Çünkü hissederiz, eğer bir şeyi hissederek yaparsan gözlerin kapanır ve onunla baş başa olmak istersin" aynı anda söylediğimiz de gülümsedim.

"Burak... Neden benim yanımdasın?" dediğimde gözlerimi açarak ona döndüm, önüme gelen saçlarımı arkaya attım. Burak afallayarak "Bunun bir sebebi olmalı mı?" dediğinde dudağımı büzdüm, "Bilmiyorum malum sınıfta pek sevilmiyorum da..." dediğimde kolunu karnına getirerek önümde eğildi "O zaman sizi seven biri olduğumu söyleyebilirim genç hanım" dediğinde "Benimle iletişim kurmak zordur, kendine engel açma. Bence diğer kızlar ile daha iyi iletişim kurabilirsin" dediğimde Burak"Bazen susmak gerekir, kelimeler kifayetsiz kaldığında, önemini yitirdiğinde insana en çok huzur veren şey sessizlik olur. Birbirlerini anlayabilmek için soyutlaşmak için o zamanı kendine yaratmış olursun, demem o ki eğer seninle iletişim kuramayacak, kadar güç biri olursan sana ayak uydurarak, sessizleşirim. Beraber yağmurun altında ıslanırız, kitap okuruz, şarkı dinleriz, gök yüzünü izleriz. Bizim suskunluğumuz en büyük cevabımız olur belki..." dediğinde kaşlarımı kaldırdım.

Boğazımı temizleyerek diğer kulaklığımı da taktım ve yağmurun altında sessizce yürümeye başladım. Kısa bir düşünmenin ardından arkama dönerek bana bakan Burak'a "Hayırdır şair, sözlerde mi kaldı onca şey? Bu kadar çabuk mu pes ettin?" dediğimde güldü. Gülerek sessizce yanıma geldi ve kendi kulaklarını takarak sessizce yürümeye başladık.

Sessiz bir yürüyüşün ardından bunun bana iyi geldiğini hissettim çünkü gerçekten bazen yanında senin için biri olması çok hoştu.

Biri sertçe bana çarpmasıyla omzumu tutarak acıyla inledim. Kafamı kaldırdığımda Doruk'u görmemle göz devirerek yürümeye devam edecek olsam da Burak'ın gerilen vücudunu hissetmem bir oldu.

"Burak, hadi yürüyelim gerçekten bir şeyim yok" Burak"Sana neden karışıp duruyor bu sığır?"dediğinde geçip giden Doruk'a baktım." Bilmiyorum..." diyerek gözlerimi kaçırdığım da Burak'ın çatılı kaşları daha da çatıldı.

"Üstelemiyorum ama yemedim bil bunu" dediğinde ses çıkarmadım.

A: Ey mallar malı

A: Allah beyin verirken sana vermeyen şahıs

A: Ey güzel ama güzel olmayan insan evladı