Pansamantala

Chapter 5

Bumalikwas ako sa tunog ng cellphone ko

Arrrrrrggggggg

Wala naman pasok ngayon ah?

Tinignan ko iyon, may tumatawag unknown number

Pinatay ko iyon at nahiga muli

Pero maya-maya tumunog ulit ito

"Hello" walang gana kong sabi

"Hi deanna" masiglang sagot ng nasa kabilang linya

"Sino to?" Tanong ko

"Si carly to" napaupo ako ng deretso

"How? How?" Hindi ko matuloy ang sasabihin ko

"Kay ricci" natatawa nyang sagot

"Pero bakit?" Syet wong bakit ka ba ganyan

"I think I like you" deretso nyang sabi

Natulala ako at hindi nakapag salita

"Hello nandyan ka pa ba?" Sabi nya

"Ah eh ahhh o-o an-dito pa ko" narinig ko mahina nyang pagtawa napangiti ako ang sarap sa tenga ng tawa nya

"Totoo nga sabi ni ricci" natatawa sya

"Huh? Ano ba sabi nya" sabi ko

"Na torpe ka" natawa na sya ng malakas

Kumamot nalang ako sa kilay ko

"Deans" umangat ang tingin ko sa tumawag sakin

Ano ginagawa nya dito?

"Ahm wait lang carly ah I call you later" hindi ko na hinintay sumagot sya inend ko na yong call

"Nag-away kayo?" Yon ang unang tanong ko sakanya

Kasi sabi ni ricci nag-away sila kahapon di ba?

"Saan naman galing yan?" Kunot noo nyang tanong

"Ah hindi ba? So ano ginagawa mo dito? Di ba kapag nag-aaway lang naman kayo saka mo lang ako pinupuntahan ? tinatawagan? Kapag may gusto kang bilin para sa special event nyo saka mo lang ako maaalala para samahan ka" bumuntong hininga sya at hinawakan ang noo nya

"Deans..."

"Jema inaantok pa ko" Sabay talakbong ng kamot

Naramdaman ko naman na umupo sya sa kama ko

Hinahaplos nya na ang likod ko

"Nandito ako kasi nag-aalala ako sayo" pumikit ako

"Deans alam ko marami akong kasalanan sayo, alam ko napabayaan ko na ang bestfriend ko" kumuyom ang mga palad ko

"Please nandito lang ako makikinig ako kung ano manyang dala-dala mo" hindi mo rin naman ako maiintindihan kaya mabuti pang hindi mo nalang malaman

"Ok lang ako" sabi ko

"Deans..."

"Pwede ba jema??? Don't act na parang concern na concern ka sakin ngayon" pabalikwas akong humarap sakanya

May namumuong luha sa mga mata nya

Ohh syet wong anong ginawa mo

"So-sorry" bigla ko syang kinabig payakap sakin

"Bestfriend kita deanna gusto lang naman kitang tulungan" sabi nya

Hiniwalay ko sya sa yakap namin

Pinunasan ko luha nya

"Hindi mo kailangan umiiyak nang dahil lang sakin" bulong ko

Hinawakan nya kamay kong nasa pisngi nya