"မင္းရဲ႕အသံက လူတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ေျမာသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတယ္"သူ႔ဘဝမွာ ပထမဦးဆံုးေသာ အားတက္ေစခဲ့တဲ့
comment ေလးတစ္ခု။ စီနီယာခ်န္းရဲ႕ေဝဖန္မႈ
ေၾကာင့္ သူမိုက္ကိုစိတ္လႈပ္႐ွားစြာကိုင္ထားရင္းမွ
ဝင့္ႂကြားစြာ ခါးမတ္ရင္ေကာ့သြားသည္။ဒီပြဲက လူသူသိပ္မသိတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲအေသးစားေလးမို႔
ခ်န္းလို ဝါရင့္အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ကပါ
အကဲျဖတ္ဒိုင္လုပ္လာလိမ့္လို႔ ဘယ္သူမွမခန္႔မွန္းထားမိ။ ဒါေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲသာလာၿပိဳင္တာ အရင္ကေလာက္ေတာင္ မျပင္ဆင္ခဲ့မိဘူး။
ဟိုေကာင္ခ်န္ေယာလ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနတာေတြလဲပါမည္ေပါ့။"ဒါေပမဲ့...."
ေဂ်ာင္ဆူး သူ႔ရဲ႕ Idol တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဝဖန္မႈကို ေသခ်ာအာရံုစိုက္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ အေကာင္းမေျပာခဲ့တဲ့ တစ္ေလ်ာက္လံုး ဝါရင့္အဆို႐ွင္တစ္ေယာက္ဆီက ဒီလိုစကားၾကားရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဂုဏ္ယူဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ။
"အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ အသံေကာင္းရံုတစ္ခုေလးနဲ႔ ေ႐ွ႕ဆက္လို႔မရဘူး။ အသံအေနအထားနဲ႔ အတက္အက်ညီညီဆိုတတ္ရၿပီး ဒီသီခ်င္းကို ကိုယ္ဆိုလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ျခားလူရဲ႕ရင္ထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုပါ တစ္ခါထဲ ဆြဲသြားေစရမွာ။ မင္းအခုဆိုလိုက္တဲ့ သီခ်င္းမွာ အ႐ွင္းဆံုးေျပာရရင္ ခံစားလိုက္လို႔မရဘူး။
တစ္ေၾကာင္းကို တစ္ကီးေျပာင္းေနတယ္။ မင္းအသံေလးေကာင္းတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ သိလိုက္တယ္။က်န္တာေတြက အဆီေလ်ာ္မတည့္ဘဲ ကေလးဆိုသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံေကာင္း႐ွိထားတဲ့အတြက္ ေဘးကေလ့က်င့္ေပးတဲ့ လူတစ္ေယာက္႐ွိရင္ ဒီထက္မက တိုးတက္လာမွာပါ။ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ဆက္ၿပီး..."စီနီယာခ်န္း စကားေျပာလို႔မဆံုးခင္မွာပင္ သူဇတ္ခနဲ လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
သိတယ္...စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႔
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ က်႐ွံုးရအံုးမွာ။
႐ိုင္းျပစြာအခန္းထဲက ထြက္လာမိေတာ့ ေဘးကလူေတြက တအံ႔တျသနဲ႔ ဝိုင္းၾကည့္ေနေသးသည္။ သူဘာမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ ခံုေပၚတင္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေဆာင့္ကန္ျပစ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ဆု (Completed )
Fantasy"မင်းကိုချစ်ရတာ ထင်သလောက်လေးတောင်မင်းအတွက်မထိုက်တန်ခဲ့ဘူး"