ဆု (18) ZawGyi & Unicode

601 123 13
                                    


ဂြၽန္ေျမာင္ဟာ သူ႔ေရွ႕စကားေတာင္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ငိုခ်လိုက္ ၿပီးရင္ၾကည္ႏူးသလိုမ်က္နွာေဘးနဲ႔ၿပံဳးလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးကို တကယ္ပဲနားမလည္နိုင္ေတာ့။ ခ်န္ေယာလ္ဟာ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ပါလို႔ေျပာမိလိုက္ရင္ ေဂ်ာင္ဆူးကအဲ့ဒီကေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေဒါသေတြနဲ႔ငိုခ်မိျခင္းမ်ိဳးပဲျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ သူေတြးထားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ အေျခေနက ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ေနသလိုပဲ။

" အဲ့....အဲ့ကေလးကို မင္းေသခ်ာေတြ႕ခဲ့လား "

"ေသခ်ာေတာ့မေတြ႕ပါဘူး။ ငါက သူတံခါးဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ေလးပဲ အထဲကိုလွမ္းၾကည့္ရတာေလ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတာကိုပဲျမင္လိုက္တယ္။ သဲသဲကြဲကြဲေတာ့မဟုတ္ဘူး။ "

မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ၿပံဳးေနျပန္တဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးဟာ သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ သူကမ်က္ရည္ေတြကို အားရပါးရသုတ္ၿပီး လန္းဆန္းသြားေအာင္လုပ္ေနျပန္တယ္။

"မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ေဂ်ာင္ဆူး။ "

"ဟင္ ~~"

အူလည္လည္လုပ္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးကိုသူစိတ္မရွည္နိုင္။

"ခ်န္ေယာလ္က ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ပါလို႔ သိသြားတာေတာင္ မင္းပံုစံကဘာလဲ ? ဘာမွမျဖစ္တာေသခ်ာလား ? ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကေဆးရံုမွာေနာ္။ ကိစၥေတြက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ "

"ေဆးရံု...မွာ...."

အခုမွမ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႔ ေဂ်ာင္ဆူးက သူ႔ကိုအလန္႔တၾကားနဲ႔ၾကည့္လာခဲ့သည္။

"ဟုတ္သားပဲ။ ေဆးရံုတက္ရတာက မဟုတ္မွ...အဲ့ဒီကေလးေလးလားဟင္ ? "

"ေမးစရာလိုေသးလို႔လား။ ခ်န္ေယာလ္ေနာက္လိုက္ၾကည့္ရင္း သူဝင္သြားတဲ့အခန္းေရွ႕ေစာင့္ျကည့္ေနခဲ့တာေလ။ အစကတည္းက အဲ့ဒီကေလးက အခန္းထဲရွိေနတာ။"

မ်က္လံုးေတြက မမွိတ္မသံုနဲ႔ ေၾကာင္အသလိုျဖစ္သြားတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးရဲ႕မ်က္လံုးေတြ။ သူေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္အေျဖရွာၾကည့္ေပမဲ့ ေရေရရာရာအေျဖကမေတြ႕။ ေနာက္ေယာင္ခံၾကည့္ခိုင္းလို႔သာၾကည့္ရတယ္ သူ႔အျဖစ္ကဘုမသိဘမသိနဲ႔။

ဆု (Completed )Where stories live. Discover now