ေႏြဦးကိုအစျပဳလာတဲ့ ေလရူးေလးေတြက ဟိုး....အေ၀းကေန အေျပးအလႊားလာၾကတယ္။
အရွိန္မျပင္းတဲ့ေနေရာင္ေလးက မနက္ခင္းမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး က်ေရာက္ေပးတယ္။
ဝါႏုေရာင္ပန္းရိုင္းပင္ေလးေတြကေတာ့ လမ္းမ
ႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန ထိုးယိမ္းလ်က္ေပါ့။
ဟိုးအေ၀းႀကီးမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြထက္က ေလရဟတ္ႀကီးေတြကေတာ့ ေျဖးေျဖးညင္းညင္း လည္ပတ္ေနၾကသည္။
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးနင္းေနတဲ့ စက္ဘီးထက္ honey က
က်ေနာ႔ခါးေပၚ တင္းတင္းေလးဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။
အခ်ိန္ေတြေတာင္ တစ္နွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။
ယိုင္နဲ႔စြာ တည္ေဆာက္ထားရတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုက ဟိုယိမ္းဒီယိမ္းျဖစ္ရင္း အခ်ိန္တစ္ခုထိေရာက္လာနိုင္ခဲ့သည္။
အတၲဆန္တဲ့ honey ရဲ႕ စိတ္ကေလး အနဲငယ္ေလ်ာ့လာတယ္လို႔ ဆိုရမလား။
အရင္ကေလာက္ သူ႔စိတ္ေတြက တဇြတ္ထိုး မဆန္နိုင္ေတာ့ဘူး။
သီခ်င္းဆိုတာကေတာ့ အကိုခ်န္းက အနီးကပ္ဂရုစိုက္ေပးလို႔ သူေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာတယ္။
အရင္ကလိုပဲ ၿပိဳင္ေတြရွိတိုင္း ၀င္ၿပိဳင္တယ္။ အခ်ည္းနီးျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ သူအခုထိ လက္မေလ်ာ့ပဲ ႀကိဳးစားေနဆဲပါပဲ။
က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္နဲ႔မပတ္သတ္ေတာ့တဲ့လူလို ဒီဘ၀မွာပဲ နွစ္မြန္းရင္း ဘယ္ေတာ့မွလဲ ျပန္သြား
ျဖစ္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး။
တစ္လတစ္ခါ ေမေမက ဖုန္းဆက္ၿပီး အေျခေနေမးရင္း ေဖေဖကေတာ့ Honey နဲ႔ျပတ္နိုင္တဲ့တေန႔မွ အိမ္ျပန္လာဖို႔ အၿမဲေျပာတယ္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပစ္ထားျပစ္ထား ဒီၾကားထဲ မသိလိုက္မသိဘာသာ ဘဏ္စာအုပ္ထဲ ပိုက္ဆံေတြ တိုးလာတာေတာ့ ေဖေဖမွန္း က်ေနာ္သိသည္။
ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးတစ္လံုး ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံက လွစ္လပ္သြားရင္း က်ေနာ္ အရင္ကထက္ ပို
ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။
honey ကိုေတာ့ အိမ္မွာပဲ သူဝါသနာပါရာ ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ခိုင္းရင္း အျပင္ထြက္ အလုပ္မလုပ္ခိုင္းရက္ခဲ့ဘူးေလ။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးခဲ့ဆိုးခဲ့ က်ေနာ္ ခ်စ္တာေတာ့ ခ်စ္တာပဲလို႔ ေျပာနိုင္မယ္။
YOU ARE READING
ဆု (Completed )
Fantasy"မင်းကိုချစ်ရတာ ထင်သလောက်လေးတောင်မင်းအတွက်မထိုက်တန်ခဲ့ဘူး"
