" အဲ့ေတာ့ မင္းနဲ႔ခ်န္ေယာလ္က ဒီအတိုင္းကြဲေန
ၾကတဲ့သေဘာေပါ့ ! "
"သိရင္လဲပါးစပ္ပိတ္ေတာ့! ဘာလို႔ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာခ်င္ေနတာလဲ။ "
ထိုင္ခံုကိုေက်ာမွီထိုင္ထားတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးက သူ႔ပါးစပ္ကိုလွမ္းပိတ္ေတာ့မလိုေတာင္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔ အံႀကိတ္ေျပာသည္။
" ငါေျပာတဲ့အသံက ဒီဆိုင္ထဲကလူေတြမၾကားနိုင္ပါဘူး။ အျဖစ္သည္းမေနစမ္းပါနဲ႔။ "
" မၾကားနိုင္ေပမဲ့လဲ မင္းစကားေျပာတာ နဲနဲသတိထားေလ။ မေတာ္တဆေပါက္ၾကားသြားရင္ ငါကေရစုန္ေမ်ာၿပီပဲ။ "
ေဂ်ာင္ဆူးရဲ႕စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနပံုႀကီးကို
ၾကည့္ရင္း သူကိုယ္တိုင္လဲ ေခါင္းရႈပ္ရပါ၏။
" ငါ အဲ့ေဆးရံုမွာ စံုစမ္းေပးရင္ရၿပီမလား။ "
"ရၿပီ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဆယ္ဟြန္းသာမသိပါေစနဲ႔။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ သူသိသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ငါကိုယ္တိုင္ပဲဝန္ခံလိုက္မယ္။ "
"ဒါနဲ႔မင္း ငါကမ္းလွမ္းထားတဲ့ဇာတ္လမ္းကို ခ်က္ခ်င္းႀကီးဘာလို႔ လက္ခံရျပန္တာလဲ။ "
ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕ေမးခြန္းမွာ သူ႔နဖူးျပင္ကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးအသံနဲ႔ ေလတစ္ခ်ိဳ႕ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ ဘဏ္အေကာင့္ထဲက ေဒၚလာတစ္သန္းအတြက္ သူတိတ္တိတ္ေလးျပန္ျဖည့္ေပးဖို႔ လိုတယ္ေလ။
" ငါအရင္ကျငင္းလိုက္တာကို ဆယ္ဟြန္းမသိေသးဘူးမလား။ "
"ဘယ္သိမလဲ။ အဲ့ေန႔ကမင္းနဲ႔ငါ ဖုန္းနဲ႔ပဲေျပာခဲ့
ၾကတာေလ။ အခုဘာမွေတာင္မၾကာေသးဘူး။ မင္းကျပန္လက္ခံလာတယ္။ သူ႔ကိုေျပာျပခ်ိန္ ငါ့မွာဘယ္လိုရွိမွာလဲ။ "
"အဲ့တာဆို အဆင္ေျပတာပဲ။ သူဘာမွမသိေသးရင္ ကိစၥမရွိဘူး။ မင္းလဲဒီအတိုင္းပဲေနလိုက္။ ငါလက္ခံခ်င္လာလို႔ လက္ခံတာပဲေလ။ "
" ဟက္! ေဂ်ာင္ဆူးလို႔မေျပာရဘူး။ စကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ကပ္တယ္။ "
တဒြီဒြီျမည္လာေသာ message တစ္ေစာင္ေၾကာင့္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ခံုေပၚတင္ထားတဲ့ဖုန္းကို အျမန္ဆြဲခ်လိုက္ရသည္။ ဂြၽန္ေျမာင္ကေတာ့သူ႔ပံုစံကို သံသယမ်က္လံုးႀကီးနဲ႔ ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
YOU ARE READING
ဆု (Completed )
Fantasy"မင်းကိုချစ်ရတာ ထင်သလောက်လေးတောင်မင်းအတွက်မထိုက်တန်ခဲ့ဘူး"
