ဒီေန႔ႏိႈးလာရတဲ့ မနက္ခင္းက အရင္ေန႔ေတြနဲ႔မတူဘူး။ လြတ္လပ္မႈမ႐ွိပဲ တစ္ခုခုကခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသလို ခႏၶာကိုယ္ကတင္းၾကပ္ကာ ေလးလံေနတယ္။ မ်က္လံုးကလဲ မဖြင့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ပ်င္းရိေနၿပီး အိပ္ခ်င္စိတ္က ႀကီးစိုးေနတယ္။ေခါင္မိုးထပ္မွာ လူႏွစ္ေယာက္က ျပင္းျပစြာနမ္း႐ႈိက္ေနသည္။ ဟမ္....တစ္ေယာက္က ခ်န္ေယာလ္ပါလား။ သူ ဘယ္တုန္းက ေကာင္မေလးရသြားတာလဲ။ က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ရဖို႔ သူတို႔နားကပ္သြားလိုက္တယ္။
What!!!!!!!!
ငါ...ငါကိုယ္တိုင္က.....ခ်န္ေယာလ္နဲ႔!!!!
အိပ္ေနရာမွ ဝုန္းခနဲထထိုင္လိုက္တဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးဟာ သူ႔ေဘးမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ကို
မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႔ ၾကည့္ရင္းမွင္သက္သြားသည္။"ဝါး.....ေဂ်ာင္ဆူး...ႏိႈးေနၿပီလား ?"
ခ်န္ေယာလ္ အေညာင္းဆန္႔ကာ ကုန္းထေလေတာ့ လိပ္ကေလးအခြံထဲဝင္ပံုးသလို ေစာင္ျခံဳထဲစြတ္ခနဲ တိုးဝင္လိုက္ေသာ ေဂ်ာင္ဆူး။
"ဟက္...႐ွက္ေနတာလား။ "
"အား~~~~"
ေစာင္ျခံဳထဲကေန အံႀကိတ္ေအာ္ေနေသာ ေဂ်ာင္ဆူးကို သူကေတာ့ တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုေခၚေခၚထြက္မလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးကို သူျပစ္ခ်ထားခဲ့ရင္း မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ရသည္။"ဟူး...ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ညက သူနဲ႔နမ္းလိုက္ရတာလဲ အ႐ူးရဲ႕။ အား...စိတ္႐ႈပ္လိုက္တာ။"
သူ႔ေခါင္းသူအႀကိမ္ႀကိမ္ထု႐ိုက္ရင္း ေျပာေနေပမဲ့
ထြက္လာတဲ့အေျဖက တစ္ခုတည္းရယ္။
အံ႔ျသစရာပဲ....ဘာတဲ့ ခ်စ္မိသြားတာ။ဟား...။.
.
.
.
.
.
.
.
ထမင္းစားပြဲမွာ ျပံဳးစိစိနဲ႔ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ဆီ သူ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ဖင္ကုတ္ေခါင္းကုတ္လုပ္ရင္း သြားထိုင္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ဆု (Completed )
Fantasy"မင်းကိုချစ်ရတာ ထင်သလောက်လေးတောင်မင်းအတွက်မထိုက်တန်ခဲ့ဘူး"