Gümbet mahallesinde yeni bir güne haberci olarak doğan güneş ile Çiçek tatlı uykusundan uyandı.
Her zamankinde farklı bir gün olmadığını düşünerek yatağından kalkarken hayatın onun için neler hazırladığından bir haberdi.
***
İşi için geldiği yerde h...
Sonunda kalan aylar geçmiş ve Taha'mın dönüş zamanı gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yarın bizim için şafak doğan güneşti. O gittiğinden beri göz yaşlarıyla karaladığım takvimi yarın son kez büyük bir sevinçle karalayacaktım.
Özlem öylesine büyüktü ki bir an hiç bitmeyecek sanmıştım. Çevremdeki herkes sayılı gün çabuk geçer diyordu ama bu koca bir yalandan ibaretti.
Ne sayılı gün geçmiş, ne de onsuzluğun yakıcı hissi bir gram azalmıştı. Çok şükür ki o sancılı zaman sonunda bitmiş ve sevdiğim adam askerliğini bitirmişti.
Bazen düşünüyorum acaba birbirimize açılmadan önce gitseydi böylesine acı çeker miydim diye? Kesin yine çekerdim. Onun bendeki yeri hiç değişmedi ki ne saklıyken ne de ortalığa döküldüğünde.
O hep benim içimde en özel yerdeydi. Aşkı her daim yüreğimin tamamını kaplamış haldeydi. Nasıl yaptığını bilmesem de günden güne büyüyordu sadece.
Tam;
"Tamam artık bundan daha fazla sevemem." Dediğim anda kalbin bana en güzel şekilde yanıldığımı gösteriyordu.
Ne garip şeydi aşk dedikleri duygu. İnsanı hem yiyip bitiriyor hem de vazgeçmemesi için güçlendiriyordu. Bir yanını bataklığa çevirirken diğer yanın cennet bahçelerine dönüyordu.
Bir duygunun içinde hem en büyük acı hem de en büyük mutluluk olabilir miydi? Aşkın içinde vardı. Aşk tam de acı ve mutluluğun perçinlendiği noktadaydı.
"Ebru kızım ben kayınvalidene geçiyorum." Annemin seslenmesi ile odamdan çıktım.
Üzerini değiştirmiş ve elişi çantasını almıştı.
"Ben gelmesem olur mu? Yarın için hazırlık yapacağım."
"Tamam kızım sen keyfine bak." Annemi uğurladıktan sonra odama geri döndüm.
Yarın Taha'mın gelişi için en sevdiği yemekleri yapacaktım. Bir de onun için giyineceğim kıyafetleri seçtim mi hazırdım.
Dolabımın başına geçmeden özenle bir araya toplayıp iple güzelce bağladığım mektuplara bir kez daha baktım.
Taha'sız geçen 6 ayımın, 184 günümün, 4416 saatimin her anı bu satırlarda gizliydi. Son mektubumu bugün yazmış ve hepsini güzelce paketlemiştim. Onu uğurlarken günlük güneşlik olan mevsim kendini kışın ayazına bırakmıştı. Sene bile kendini atlatmıştı.
Yeni yıla belki onsuz girmiştim ama bundan sonraki tüm yıllarım onunla geçecek, Allah nasip ederse onunla yaşlanacaktım.
Ne güzel şeydi sevmek ve sevilmek. Bir kalbin senin için, tıpkı senin kalbinin onun için attığı gibi attığını bilmek.
