Gümbet mahallesinde yeni bir güne haberci olarak doğan güneş ile Çiçek tatlı uykusundan uyandı.
Her zamankinde farklı bir gün olmadığını düşünerek yatağından kalkarken hayatın onun için neler hazırladığından bir haberdi.
***
İşi için geldiği yerde h...
Selim bey gittiğinden beri olduğum yerde durmuş nasıl yerin dibine girerim diye hesap yapıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cidden benim sorunum ne? Niye bu adamın yanında benliğimden uzaklaşıyor, olmadığım biri gibi davranıyorum?
Tamam biraz, hatta bolca sakar olabilirim. Kocaman bir kadın olmama rağmen hala liseli kızlar gibi utana da bilirim lakin kesinlikle salak ve şapşal değilim! Gelin görün ki Selim beyin yanında bu durum değişiyor.
Adamın bakışları bile elimin ayağımın birbirine girmesine sebep olurken, ister istemez hareketlerim ve tavırlarım garipleşiyordu.
"Kızım Çiçek cidden salaksın. Hatta süzme salaksın!"Kendimi bir güzel azarladıktan sonra kalan işimi bitirmek için mutfağa geçtim.
Büyük bir şirketin kutlaması vardı ve pastasını bizim yapmamızı istemiştiler. Akşam üzeri teslim almaya gelecekleri için eksikleri almaya Ebru gitti.
Eğer bu utanç verici anları yaşayacağımı bilseydim kesinlikle ben giderdim. Daha fazla düşünmemek için kafamı iki yana sallayıp hepsini kovaladım ve işime devam ettim.
Kendimi kaptırmış pastanın son rötuşlarını yaparken açılan kapının sesiyle irkildim. Bazen astral seyahate çıktığımdan şüphelenmiyor değilim. Bu kadar dalgınlık normal olmamalı.
"Çiçek kuşum ben geldim."Ebru'nun sesiyle işime devam ederken aklıma gelen şeyle huysuzca;
"Gelmeseydin ya." Diye söylendim.
Ebru elindeki poşetlerle mutfağa girdiğinde çatık kaşlarıyla bana baktı.
"Bir şey mi oldu?"
"Yooo. Sadece kendimi yerin dibine girmek isteyecek kadar rezil ettim o kadar." Ebru kafası karışmış bir şekilde bakarken onu umursamadan işime döndüm.
Bende bir garibim. Kızın suçu ne ki ona kızıyorum. İşimi bitirmek için ondan gitmesini isteyen ben değil miyim?
"Çiçek ne oldu kuzum ben giderken gayet iyi idin. Endişelendirme beni iyi misin sen?"
"Ay değilim Ebru."İsyan ederek bağırdığımda endişeyle yüzüme baktı.
"Neler oluyor?"
"Buz dağı çarptı."Gözleri kocaman olurken boş boş yüzüme baktı.
"Dükkanın içinde mi çarptı buz dağı?"
"Evet canım. Böyle yürüyerek geldi, bir güzel çarptı ve gitti. Nasıl ama?"
"Ya Allah aşkına Çiçek biz ne saçmalıyoruz?"Diyen Ebru ile kahkahamı koy verdim.
