Gümbet mahallesinde yeni bir güne haberci olarak doğan güneş ile Çiçek tatlı uykusundan uyandı.
Her zamankinde farklı bir gün olmadığını düşünerek yatağından kalkarken hayatın onun için neler hazırladığından bir haberdi.
***
İşi için geldiği yerde h...
Selim bey yanıma geldiğinde bakışlarımı abime çevirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Müsaadenle bir bakayım." Demesiyle bakışlarım ona döndü.
Bana sorduğunu zannederken o abimle konuşuyormuş. Abim ellerinin arasındaki bileğimi bıraktığında Selim düzgün parmaklarıyla ayağımı kavradı.
Dokunduğu an irkildim. Buz bakışları kısa bir an beni bulup yeniden ayağıma döndü. Parmaklarını bileğimin çeşitli noktalarında gezdirdikten sonra baskı yaptığı bir noktada ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım.
"Yavaş ama ya!" Diye söylendiğimde bakışları yeniden beni buldu.
Gözlerindeki öfke parıltısına anlam veremezken o abime döndü.
"Kırık olduğunu düşünmüyorum ama çatlamış olabilir. Hastaneye geçelim bir film çekilsin ve uzmanlar tarafından değerlendirilsin." Beni yok sayması sinirlerimi bozarken abime;
"Gerek yok. Eve gidelim abi." Dedim.
Soğuk bakışları beni bulduğunda az önceki öfke pırıltıları yoğunlaşmıştı.
"Bu şakaya gelmez Çiçek. Eğer çatlak varsa durumun erteledikçe kötüleşir. Film çekilip bir uzman tarafından değerlendirilmeli."
"Selim haklı güzelim hadi gidelim." Diyen abim ayaklandı.
O arada telaşla annemle babam apartmandan çıktı.
"Çiçek." Annem hızla yanıma gelirken babamda hemen peşindeydi.
"Sakin olun iyiyim ben."
"Ah be Çiçek niye dikkat etmiyorsun!" Annem beni azarlarken eğilmiş ayağıma bakıyordu.
"Kızım nasıl becerdin?" Babamın endişeli bakışlarına çevirdim bakışlarımı.
"Toptan kaçarken bir anda ayağım döndü babacım yok bir şeyim. Acısı geçti bile." Derken kanıtlamak için ayağımı oynatmak istedim.
O an saplanan acıyla inledim.
"Yok bu böyle olmayacak. Ben arabanın anahtarını alayım hastaneye gidelim." Diyen abim hareketlenecek iken Selim bey durdurdu.
"Anahtarım yanımda benim arabayla gidelim." Dediğinde abim onu onayladı.
Gelip beni kucağına aldığında yüzümü buruşturdum. Ayağım her kıpırdadığında keskin bir acı saplanıyordu.
"Bizde gelelim." Diyen annemin telaşlı hali ile babama döndüm.
"Babacım yorulmayın oraya kadar. Abim benimle zaten gider geliriz hemen." Derken kabul etmesi için gözlerimle ısrar ettim.
