(Medyadaki fotoğrafı hangi fotoğrafı koysam diye galeride dolaşırken yanlışlıkla koydum ama iyiki fotoğrafa yanlışlıkla elim değmiş :")
İki gün önce yaşadıklarımı düşünüyordum. Minho'nun söyledikleri ve yaptıkları bana daha çok ümit vermişti. Sürekli aklıma geliyor ve sırıtmaya engel olamıyordum, bugün okula giderken kalbim çok sıkıştı içimde çok kötü bir his vardı.
Sanki pişman olacağım bir şey yapacakmış gibi hissediyordum. Bu hiç normal değildi, bu yüzden okula vardığımda arkadaşlarımdan olabildiğince uzak durmaya çalıştım ama...çocukluk arkadaşlarım sağolsun onlardan uzak duramadım.
FELİX: Evet anlat bakalım neyin var senin Erica?
SEUNGMİN: Çok durgunsun birşey olmuş işte
HYUNJİN: Yani...çok belli ediyorsun
JİSUNG: Erica biz arkadaşız, kankayız hatta kardeşiz bizden çekinmene gerek yok
ERİCA: Offf...çocuklar, okula gelirken içime çok kötü bir his doğdu. Bende o yüzden böyleyim
HYUNJİN: Niye hislerine göre hareket ediyorsun? Bu kadar duygusal olmaya ne gerek var?
ERİCA: Duygusal değilim zaten Hyunjin, ayrıca 6.hislerim kuvvetlidir bunu sana hatırlatmama gerek yok bence
HYUNJİN: Tamam sakin ol ya, ille hatırlatacaksın
Öğle arasıydı, birlikte bir kafeye gidip oturup konuşurken karşıdan gelenler Bang Chan, Minho ve Changbin'dı yanımıza gelip oturdular ve Minho.
MİNHO: Erica konuşmamız gereken bir şey var?
ERİCA: Ne konuşucaz?
MINHO: Burda olmaz şu ilerdeki masada konuşalım
FELİX: Hop, hop ne oluyor yia şimdi? Böyle bir anda gelip masaya oturmalar, özel konuşmalar felan?
MİNHO: Bir şey konuşucam kendisiyle de
ERİCA: Tamam sakin ol Felix, konuşup geliriz şimdi
Minho ile 5 masa ötede olan masaya oturmuştuk, geril geril geriliyordum. Bu çocuğun benle özel konuşmak için neyi olabilirdi ki?
ERİCA: Evet Minho benimle ne konuşacaksın?
MİNHO: Açık konuşucam, sana karşı bir şeyler hissediyorum. Ve bunuda artık saklamak istemiyorum, ben seninle sevgili olmak istiyorum... be- be- benimle çıkar mısın?
Gözlerimi ondan alamadım, ne söyledi bu çocuk az önce bana... eeeeee bana karşı bir şeyler hissettiğini söyledi, üstelik 2 yıldır aşık olduğum çocuk ay ne desem ne dicem tabikide
ERİCA: EVET!
MİNHO: ha!
ERİCA: Ay EVET! EVET! Bende sana karşı bir şeyler hissediyorum ne bakıyorsun öyle yiaa
MİNHO: E o zaman sevgiliyiz, dimi?
ERİCA: Evet sevgiliyiz
MİNHO: O zamaaan artık sevgili gibi davranabiliriz
ERİCA: Ay evet diyorum şapşal şey
Biraz Minho ile sırıttık sonra diğerlerinin yanına hiçbir şey olmamış gibi gittik.
FELİX: Eee ne konuştunuz?
HYUNJİN: Ay evet bende merak ettim, ne konuştunuz?
ERİCA: Eeee, şeyyy
MİNHO: Ben Erica'ya geçen gün bana yaptığı bir iyilikten dolayı teşekkür ettim
SEUNGMİN: Ne iyiliğiymiş bu?
Yüzümü onlara çevirip alçak bir ses tonuyla konuşarak
ERİCA: Eee çocuklar biraz ileri gitmiyor musunuz acaba?
JİSUNG: İyide bizim yanımıZDa da teşekkür edebilirdi o yüzden merak ettik.
CHANGBİN: Tamam ya fazla merak etmeyin, yoksa bu konu biraz fazla uzicağa benziyor
BANG CHAN: Ehem! Bro sende işini hallettiğine göre gidelim artık demi
MİNHO: Peki
Minho'lar oturdukları masadan kalkmış ve tam gidecekken Minho'nun bana göz kırpıp "sonra görüşürüz, fıstık" demesiyle ağızları açık bana bakıyordular.
Minho'lar gittiğinde ise yıllardır abimmiş gibi davranan dört vazgeçilmez arkadaşlarım, buldukları anı fırsata çevirerek beni sorguya çekicekltiler.
Sordukları sorulara birkaç küçük cümleler, ve eeem... birkaç pembe yalanlarla (siyah değil pembe) cevap vererek mevzuyu kapattım.
"Minho'nun Ağzından"
"Çocuklar bugün yaşadığımız şeyde sadece benim Erica'ya "fıstık" dememe takılmıştı.
Bu yüzden merak ediyorlardı, bende birkaç pembe yalanla konuyu kapattım, bilirsiniz pembe yalanlardan kimseye zarar gelmez"
...
Eve vardığımda Annemin beni eve geç kaldığım için azarlicanı biliyordum, bu yüzden anahtarımla yavaşça kapıyı açarak parmak ucu adımlarla odama ilerliyordum ki bir şeyler ters gitti.
Annem mutfaktan yanıma gelerek seslendi.
ANNEM: ERİCAAAAAH!
ERİCA: Eyvah şimdi bittim ben
Anlamıyorum yia nasıl anladı ben olduğumu?
ANNEM: Erica nerde kaldın sen?
ERİCA: A şey anne, ee şoföre eve kadar yürüyeceğimi söyledim, değişiklik olsun diye, biliyorum geç kaldım, özür dilerim. Vrni affedecek misin?
ANNEM: Ov Erica, bak kızım ben senin ebeveyninim biliyorsun, bu yüzden endişelenmem çok normal, tamam seni affediyorum bir dahaki sefere dikkat et, eve geç kalmanı istemiyorum. Biliyorsun herkes iyi niyetli değil
ERİCA: Tamam anne
BABAM: OHOOO! Erica sonunda gelebildin, karaböceğim babasına bir öpücük vermek ister mi acaba?
ERİCA: EVET!
Diyerek babama koştum ve yanağına bir öpücük bıraktım oda beni öptü, annemin elinde tahta kaşığıyla mutfağa giderek söylediği şey sırıtma sebep oldu
"Onca zahmete ben katlanayım ama siz hiç bu kadın yoruluyor, birazda biz evde iş edelim demetin, tıch tıch yazık, yazık"
Âlem kadın yia, neyse biz babamla oturma odasını birbirine katarken ve babam beni gıdıklarken, annem içerden "Sofra hazır" diye seslendi.
Babam beni gıdıklamayı bıraktığında mutfağa gidip birlikte sofraya oturduk. Babam bana gülüyor annemse elinde kaşık, kafası eğik, alttan yukarı bana ciddi bakışlar atıyordu.
ERİCA: Anne ne oldu, Niye öyle bakıyorsun?
ANNEM: Kızım o kafan ne?
Yanda duran mutfağın camına dönüp baktığımda saçlarımın dağıldığını gördüm. Saçımı düzeltip babama bakarak.
ERİCA: Şey anne biz babamla içerde biraz horbuç attık
ANNEM: HAYYIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIR!
Annemin çığlıklarıyla babam ve ben gülme krizinr girmiştik, annemde dayanamayıp bize sırıtarak eşlik etti.
22.11 2019
DEVAM EDECEK...
(Evet herhalde hayatımın geri dönüşünü yapıyorum, daha önce hiç bu kadar wattpad'i boşlamamıştım. Hepsi şu lise yüZünden çok uğraş istiyor :")
(03.07.2020 tarihinde tekrar düzenlenmiştir)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stray Kids:"Ucunda Ölüm Var"✅
Fanfiction"Bu kitap aşkını yaşayamamış, aldatılmış ve kullanılmış bütün aşıklara ithaf edilmiştir" "Erica iki yıllık platonik aşığından, iki yıl sonra çok samimi olduğunu düşündüğü bir çıkma teklifi aldı ve kabul etti. Fakat çıktığının sahne aşkının ardında ç...
