Stray Kids:"Ucunda Ölüm Var"✅

15-Zor Dönüş

(Şu medyadakinin ilk gördüğümde bu Minho diyemedim, makyajsız ne tuhaf görünüyor)

Bir Kaç Ay Sonra karne Gününde...

Üzerimi giyinip istemeye istemeye okula karne almaya gidiyordum, Bugün Katerina ile birbirimize çok uzak kalacağımız günlere adım atıyordum. Veee yine Kore'ye döneceğim günlere.

Okulun kapısına geldiğimde, kim olduğunu fark etmediğim bir kız bana sarıldı. Biraz kafamı geri çekip baktığımda bunun Katerina olduğunu anlamıştım, onu anlayabiliyordum. Ailesi yÜzünden bana kendini yakın hissediyordu ve benden ayrılmak istemiyordu.

Erica
-Katerina yapma böyle, 
benide üzüyorsun

Katerina
-Ama ne yapabilirim Erica, sen uzun zaman sonra bana sevginin ne olduğunu hatırlatan birisin

Erica
-Seni anlıyorum ama...ailem dönüyor, ve bende onlarla gitmek zorundayım

Katerina
-Ama birbirimizi bir daha göreceğimize ve tekrar bir araya geleceğimize söz ver

Erica
-Söz veriyorum şimdi gel sınıfa çıkalım

Katerina ile birlikte kol kola girip sınıfa çıktık, öğretmeni bekliyorduk. Daniel ve yanında oturan Faith kızgın bir şekilde bize bakıyordu, aslında o günden beri böyleydiler. Ana alışmıştık, tabi bugün biraz başkaydı.

Erica
-Katerina yine bakıyorlar fark ettin mi?

Katerina
-Evet ama umrumda değil,  onları takmıyorum

Erica
-Benim gideceğimi sınıftaki kimseye söylemedin dimi?

Katerina
-Hayır söylemedim

Biraz sonra öğretmen gelmiş ve karneleri dağıtmıştı. Herkes sınıftan çıkarken, Katerina ve ben kalmıştık. Ve tam önümüzden ilerlerken yolumuzu kesen Daniel ve Faith. 

Erica
-Yine ne var? Şimdi de utanmadan okulda mı devam edeceksiniz?

Daniel
-Seninle sadece üç ay görüşmeyeceğiz Erica, üç ay sonra benimsin

Erica
-Düzgün konuş benimle

Daniel
-Konuşmazsam ne olur? O narin ellerinle bana vurur musun? A dur, kesin polise şikayet edersin?
Katerina
-Siz bir çift abazadan başka bir şey değilsiniz

Faith
-Öğrettiğin için sağol, akşam yemeği

Katerina
-Oğlum ben seni var yia-

Bir hışımla Faith'e yönelen Katerina'yı ellerimle durdurdum. Yoksa onu hiç acımaz döverdi, ve ayrıca okulda. Bu yüzden katerina'nın başına bir bela gelsin istemiyorum. 

Erica
-Bak Daniel benden ne istiyorsun bilmiyorum ama-

Daniel
-Seni, ve aşkını, tüm senliğinle

Erica
-Bak seni anladım ama ben seninle olmak istemiyorum. Şimdi çekil önümden, gitmem gerek

Katerina'yı elinden tutup çekerek ilerledim. Daniel arkamdan seslendi.

Daniel
-Sadece üç ay Erica! Üç ay sonra benimsin

Katerina ile ile okulun çıkış kapısına gelmiş, ve son bir kez vedalaşmıştık. Okulun çok yakınında olan evime zar zor ilerleyebilmiştim,  ve çok tedirgin. Sanki biri beni izloyordu, arkamdan yaklaşan bir şey olduğunu hissetmiştim. Ama arkama döndüğümde,  kimse yoktu.

Erica
-Hey! Kim var orada?...deliriyorum galiba

Daha sonra eve gelmiştim, kapıdan içeri girdiğim gibi şaşırdım. Bir sürü bavul vardı,  ve babam bunların hepsini taşıyordu. Üstümü değiştirdiğimde annem ile babama yardım ettik, anahtarı babam evin sahibini arayıp çağırdı ve bizzat kendisine teslim etti.

Sonra babamın havaalanından kiraladığı araba ile, havaalanına gitmiştik. Bavulları çıkartıp uçağa yerleştiriyirduk, ama benim için hala bir terslik vardı.  Ben hala biri bizi takip ediyor gibi hissediyordum, ve galiba gerçekten öyleydi. Evden çıktığımızdan beri, bir araba sürücüsü bizi izliyordu.

Araba tanıdık gelmişti ama içinde kim vardı bilmiyorum.  Araba'ya fazla bakamamaya çalışıyordum. Sadece işime odaklandım ve uçağa bindim, şimdi bu işin en zor yanı on iki saat sonrası.

...

Sürücü'nün Ağzından...

Uçak kalktığında yavaş adımlarla arabadan inip, Bilet otogarına ilerledim, tek hedefim nereye gittiklerini görmekti. Kasada konuştukları kız ile konuşmak için içeri girdim.

Kız
-Merhaba efendim size nasıl yardımcı olabilirim?

?
-Az önce kalkan uçak nereye gidiyordu

Kız
-Güney Kore'ye, neden sordunuz?

?
-Şey ben yurt dışına seyehat bileti aldım ama kaybettim, sanırım bugün onu kullanacaktım

Kız
-Isterseniz adınızı söyleyin bilgisayardan yeni bilet çıkartalım

?
-Hayır hayır,  vazgeçtim, iyi günler

...

12 Saat Sonra...

Birinin beni dürtmesi ile gözlerimi açtığımı hatırlıyorum,  annem geldiğimiZi söyleyip beni uyandırmıştı. Hecenin karanlık dördünde Koreye geri dönmüştük, herkes bir bir inerken bizde inmiştik. Eşyalarımızı alıp taksi tuttuk. Ve evimize öyle döndük.

...

Minho'nun Ağzından:

Babam son üç aydır hiçbir işini iyi yapamıyordu, şirkette de işler hiç iyi gitmiyordu. İçkiye bağımlı olmuştu,  bazen beni dövüyor. Ama bu bedenimi değil duygularımı yakıyor, kötü bir baba, ve kaybettiğim bir annem var.

16.05.2020
DEVAM EDECEK...