Magiczne zaklęcia i jak ich używać

XIV

Wejście do dormitorium było nieuniknione, impreza trwała na całego. Ja jednak jedyne o czym myślałam to, żeby być już w pokoju- zatrzymał mnie przed tym Cedrick.

- Hej idziesz już?

- Ta-ak, muszę iść- powiedziałam widocznie zaniepokojona.

- Coś się stało? Płakałaś? Mogę ci jakoś pomóc?

- Nie-e- chciałam już iść, ale chłopak nie dawał za wygraną, więc odparłam- Ale jeszcze raz powodzenia i gratulacje.

- Dziękuję! To wiele dla mnie znaczy- po czym mnie przytulił. - W takim razie.. pozwolisz, żę cię odprowadzę?- powiedział szarmańsko, podając mi swą dłoń.

- Przepraszam cię, ale naprawdę muszę już iść - Po czym szybko odeszłam.

W końcu znalazłam się w pokoju, nie mogłam uspokoić myśli, postanowiłam napisać list do rodziców.

Drodzy Rodzice,

Piszę do was dzisiaj, ponieważ bardzo chciałabym z wami porozmawiać, ale obawiam się, że to nie jest rozmowa na list. Jest szansa, abyśmy się spotkali jeszcze przed świętami? W naszej szkole ma się odbyć turniej trójmagiczny. Mam złe przeczucia i wizje.

Wasza Victoria

Zawinęłam list i podałam Mii.


Następnego dnia obudził mnie straszny hałas. Nie były to krzyki, a raczej coś jakby sapanie, drapanie. Nikogo nie było w moim pokoju. Podeszłam do okna i to co zobaczyłam, było przerażające. Tysiące dementorów krążących w około zamku. Próbujących wejść do zamku, uderzających w okna. Pobiegłam do dormitorium, przed wejściem stała Hermiona.

- Co się dzieję? Dlaczego jest tu tyle..

- Dementorów- wtrąciła Hermiona- Podobno ktoś uciekł z Azkabanu, muszą sprawdzić okolice Hogwartu. Chcą wejść do zamku, ale Dumbeldore zapewnia ministerstwo magii, że nie ma takiej możliwości, aby ktoś tu wszedł niezauważony.

Muszę szybko poinformować o wczorajszych wydarzeniach dyrektora.

- A Harry? Widziałaś się z nim?

- Niestety nie, zniknął.

- Trzeba go znaleźć!!!

Udałyśmy się jak najszybciej do dormitorium, jednak wyjść nam nie pozwolono.

- Harrego brakuje!- krzyknęła Hermiona

- Spokojnie, Harry jest potrzebny gdzie indziej, nic mu nie będzie- powiedział jeden z nauczycieli, pilnujących nas.

Uspokoiłam się troche i zauważyłam, że z kanapy na środku pokoju ktoś się we mnie wpatruje- Cedrik. Nasze spojrzenia się spotkały i uśmiechnęliśmy się miło do siebie. Wstał i podszedł do nas.

- Hej, możemy porozmawiać?- spytał poważnym tonem

- Yhym...- Hermiona rzuciła w moją stronę pytający wzrok, a ja delikatnie wzruszyłam ramionami.

- Wiesz o co chodzi? Czemu dementorzy tu są? Jest to związane z tym co się wczoraj stało?- wyszeptał podkreślając ostatnie zdanie.

- Cedrick... ja nie wiem, nic się wczoraj nie stało.

On spojrzał na mnie wręcz błagająco, abym mu powiedziała.

- Wczoraj.. zaatakował nas, znaczy mnie, dementor. Był tu na zamku.

- I nic nie powiedziałaś?! Nic ci nie jest?

- Nie wiedziałam co mam zrobić, byłam przerażona, ledwo dałam z nim radę.

- Sama się obroniłaś? Umiesz patronusa?.. to jest w 10 klasie...

- Tak, ale teraz mam zamiar powiedzieć to Dumbledorowi.

- Nie wiem czy teraz cię do niego wypuszczą.

- Dam sobie radę- powiedziałam i odeszłam w stronę Hermiony.

- A temu o co chodzi?- zapytała dziewczyna

- Nie mam pojęcia... od wczoraj wciąż do mnie zagaduje.

- Oh.. - wzdychnęła.

- Przepraszam cię, ale muszę porozmawiać z Profesorem Dumbledorem.

- Nie przepuszczą cię przecież teraz, ale dlaczego musisz?

Nie odpowiedziałam już Hermionie i podeszłam do nauczyciela, był on nowy- Horacy Slughorn.

- Przepraszam Pana bardzo, ale natychmiast muszę się udać do Profesora Dumbledora.

- Przepraszam bardzo panienko, ale teraz jest to niemożliwe.

- Rozumiem, aczkolwiek jest to sprawa najwyższej wagi.

- Tak? A ja jeszcze panienki zdeterminowanej nie znam.

- No tak, nie uczęszczam niestety na eliksiry. Przynajmniej jeszcze nie, nadrabiam materiał z starej szkoły.- zagadałam się i otrząsnęłam głową, gdy widziałam, że nauczyciel wciąż czeka, aż się przedstawię- Victoria Leeds

Na co jego oczy zrobiły się większe i aż zabłysnęły.

- No tak, dziwne, że nie poznałem. Podobieństwo do matki jest uderzająca. Zresztą tak samo jak u Pottera. Ah Lily i Anastasia, obydwie uczyłem i uwielbiałem. Wybitne czarodziejki.

-Ale moja ciocia nie uczęszczała na eliksiry.

- Oj kochanie nie mówię o twojej ciotce, mówię o Lily Potter.

- Znały się?- byłam na prawdę zdziwiona, rodzice wspominali jak ważny jest Harry, ale o tym nie wiedziałam.

- Oh czy się znały, były nierozłączne! Tam gdzie Anastasia tam i Lily. Od zawsze na... no tak.

- Nie wiedziałam.

- Chętnie opowiem ci o nich więcej, jeśli masz ochotę co piątek organizuję spotkania w moim pokoju, serdecznie zapraszam. Jest to jednak ściśle tajne i obowiązuje strój formalny.

- Oh dziękuję bardzo za zaproszenie, z ogromną chęcią przyjdę- powiedziałam miło i uśmiechnęłam się.

- W takim razie co to za sprawa pierwszej wagi?

- Otóż jest to również ściśle tajne niestety, ale niech Pan uwierzy na słowo, że bardzo ważne.

- No dobrze, w takim razie idź.

Z uwagi na niebezpieczeństwo, niezauważalnie przeteleporowałam się pod drzwi gabinetu. Zapukałam trzy razy delikatnie pod rząd. Drzwi się otworzyły. Za nimi jednak był jeden stopień i ściana. Stanęłam na nim i w tej chwili pojawił się kolejny, który zapoczątkował powstanie krętych schodów do samego gabinetu.U góry ukazały się przede mną kolejne drzwi, jednak one już normalnie się otwierały. Zapukałam po czym weszłam.