SERÇE

10. Ne oluyor?

"Fırat  Nereye gidiyoruz!"

"Konuşacağız Nur."

"Orasını anladım zaten nereye gidiyoruz!"

"Gidince görürsün?" Dedi ve Tebessüm etti.

Yolda tek kelime etmedik. Üzerimde pijamalarla bu saatte Fıratla olmam ne kadar doğruydu bilmiyorum.
 

Sağa dönüp yola bakındım.

"Neden yüzün düştü senin. Bana baksana bi!" Dedi ve arabanın hızını azaltıp çenemi tutup kendine çevirdi arada bir bana birde yola bakıyordu.

"Neden bu saatte görüşüyoruz Fırat! Neden benimle konuşmak istiyorsun! Ne istiyorsun benden?"

Arabayı kenara çekti. Emniyet kemerini açıp bana dönünce bende  ona döndüm.

"Senden ne isteyebilirim Nur!"

"Bu saatte böyle birşey söyleyince akla her türlü şey geliyor!" Dedim.

"Benden ima ettiğin bir şey beklemiyorsun heralde! Seni böyle bir konuda zorlamam. Bana karşı güvenin yok mu senin! Nasıl böyle bir şey düşünebiliyorsun?!"
  
    
"Bak ben bu üç sene içinde neler neler gördüm. Birden hayatıma girip yeniden deneyelim diyorsun, üstelik bu saatte beni üzerimde pijamalarımla peşinde sürüklüyorsun! Sence nasıl düşünmem gerek!"

"Pijamalarınla tatlı görünüyorsun, yakışmışlar sana!" Diyerek gülümsedi.

"Gülme! Nereye götüreceksen gidelim yada burada konuşalım bana fark etmez." Dedim.

Arabayı çalıştırıp gaza bastı. 
Tek kelime etmedim.  Küçük dağ evi gibi bir yere geldik. Aracı park edip Emniyet kemerini çıkardı. "Geldik" dedi.

"Neden buraya geldik?"

"In hadi. " diyerek kendi de arabadan indi. Bende arkasından indim. Yanıma gelip elimi tuttu. Gözlerim elimize kayarken Elimi çekip yürümemi istedi. Birlikte evin kapısına kadar geldik. Diğer eliyle cebinden anahtarı çıkarıp kapıyı açtı. Eve girdikten sonra kapıyı  kapattı. Kapının olduğu yerde otomatik ışık vardı. Diğerlerini Fırat açtı.

"Burası kimin evi?" Diye sordum.

"Alinin! Arada gelip burada kalır. Kafa dinlemek için geliyor. Bizden sonra kardeşiyle birlikte istanbula gittiler. Anahtarı da bana verdi."

Salona gelince kanepeye oturduk. Hala elimi tutuyordu.
 
   
"Elimi bırakacak mısın artık." Diyerek elimi gösterdim. Sıkı sıkı tutuyordu.

"İyiydi böyle!"

"Ben rahat değilim ama! Bırak artık."

"Tamam." Diyerek elimi bıraktı.

"Ne konuşacaksak konuşalım hadi."

"Sana soracağım şeye doğru cevap vereceksin. Evet yada Hayır diyeceksin!"

Yüz ifadesi önemli birşey söyleyeceğini belli ediyordu.

"Tamam sor Fırat." Diyerek biraz daha yana kaydım. Ondan biraz daha uzaklaştım. Arkama yaslandım.

"Geçmişte Annem seninle konuşup ayrılmamızı mı istemişti." Deyince şaşırdım.

Bunu nereden duymuştu ki!
Ben ne diyeceğim  şimdi!

"Düşünmeden cevap ver Evet mi Hayır mı?"

"Fırat! "

"Evet mi, Hayır mı? Nur!"

"Evet ama.." lafımı kesti.

"Evet öyle mi!!" Diyerek küfür mırıldandı. Sonra bana döndü.
"Ailemle aramın bozulmasını istemediğin için mi ayrıldık biz. Asıl Neden bu muydu yani!?"