SERÇE

Final - 2

Üzerimi düzeltip aynada son kez kendime baktım. Artık bir çok şeyi geride bırakmıştık. Hayatımız yavaş yavaş yoluna girmeye başlıyordu.

Bugün Abime kız istemeye gidecektik. Hem söz hem de nişan birlikte olacaktı. Efsun ile inşallah mutlu olurlar.
Ikisinin mutlu olmasını gerçekten çok istiyorum. İlişkilerinde yaşadıkları şeylerden dolayı birbirinin değerini daha çok bileceklerdi.

Tabi bu evlilik olayını sindirdikten sonra. Bir süre bir birlerine zaman vereceklerini duymuştum Emirden.

Kapı açılınca kapıya döndüm. Gelen Kumruydu. Bana bakınca sıcak bir tebessüm etti.

"Abla hazır mısın diye sormaya gelmiştim ama gördüğüm kadarıyla hazırsın. Herkes aşağıda toplanmaya başlıyor. İnelim mi?"

"Tamam Canım gidelim." Dedim.

Birlikte merdivenlerden aşağıya inerken Merve ve Seda da bize yetiştiler. Salona girince Erkekler oturmuş sohbet ediyorlardı. Sadece Emir sessizce oturmuş bir noktaya dalmış bir şeyler düşünüyordu.

"Annem nerede?" Diye sordum.

Emir kendine gelince soruma o cevap verdi.

"Mutfaktaydı gelir şimdi." Dedi.

Salonda Babam, Mustafa, Ali ve Emir  varlardı. Fırat dün akşam Mardine dönmüştü. Bir iki gün sonra geleceğini söyledi. Burada kaldığı için bazı işleri birikmiş halledip hemen geleceğini söylemişti.

Emirin yanına geçince Seda ve Mervede yanıma geçtiler. Kumru Mustafanın yanına oturdu.

Emiri dirseğimle dürtünce bana döndü.
Herkes bir şeylerle ilgileniyordu şuan. Bizi kimse duyamazdı.
 

"Hayırdır ne düşünüyorsun böyle? Karadenizde gemilerin battı galiba." Dedim.

"Yok bir şey dalmışım sadece. Kolun nasıl ağrın var mı?"

"Yok biraz sızlıyordu Kumruya ağrı kesici iğne yaptırdım iyiyim şimdi."

"Böyle bir durumdayken gelmen hiç içime sinmiyor. Hastaneden yeni çıktın. Yaran mikrop kapa.."

"Ayy Emir iyiyim diyorum işte. Hem yanımızda doktor var." Diyerek Kumruyu işaret ettim. "Sence bir olacak olsa benim bu evden dışarı adım atmama izin verir mi?"

"Bilmiyorum eğer bir şey olursa benden çekeceğin olur haberin olsun."

"Merak etme bir şey olmaz. Kumru zaten yanımdan hiç ayrılmaz. Bana benden bile çok dikkat ediyor."

Emirde benim gibi tebessüm etti.
 

"Kaç gibi gideceğiz?" Diye sordum.

"Yarım saate çıkarız heralde."

"Efsunla konuştun mu bugün?"

"Evet. Hazırlıkları bitmiş gelmemizi bekliyorlar."

"Siz iyisiniz dimi?"

"Evet iyiyiz. Sen Fıratla nasılsın?"

"Iyiyiz. Bugün burada olmayı istiyordu ama işlerinden dolayı gitmek zorunda kaldı. Selam söylemişti sana."

Emir olumlu anlamında kafasını salladı.

"Gitmesini ben istedim zaten. İşlerini buradan idare ediyordu ama zorlanıyordu. Ne zamandır burada zaten. Düğüne katılır bir şey olmaz."

"Düğünü neden iki hafta sonra yapıyoruz? Yani biraz zaman geçse daha iyi olmaz mıydı?"

"Polatın ailesi Efsun hakkında olur olmadık şeyler yaymaya başlamışlar. Efsunun Aileside bundan korkuyordu. O yüzden gözden uzak olması daha iyi olacak."